Φ(Α)ΟΥΛ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

~31~

Η αλήθεια είναι πως μετά την απρόσμενη συνάντηση με τον Πάνο και την Έλενα, κανείς δεν είχε πολλή όρεξη... Έτσι, αποφασίσαμε να γυρίσουμε ο καθένας στο σπίτι του και να ξεκουραστούμε λίγο.

Γυρνώντας σπίτι, χαιρετήσαμε τους γονείς του Στέφανου και πήγαμε στο δωμάτιο του. Είναι παράξενο να βλέπω το εφηβικό δωμάτιο του αγοριού μου. Είναι περίπου όπως το φαντάζουν αλλά σίγουρα πιο εντυπωσιακό.

Άλια: Ακόμα δεν μπορώ να πιστέψω το πόσο τέλειο είναι το δωμάτιο σου! Και γώ θέλω ένα τέτοιο γκράφιτι στον τοίχο...

Έρχεται από πίσω μου και τυλίγει τα χέρια του γύρω από την μέση μου.

Στ: Πλέον το δωμάτιο μου είναι και δικό σου. Επίσης αν σου αρέσει τόσο πολύ μπορούμε να κάνουμε κάτι αντίστοιχο στο δωμάτιο του παιδιού μας.

Οπαα καλε!

Άλια: Ξέρεις κάτι που δεν ξέρω;

Στ: Χαχαχαχα ναι είμαι μέντιουμ εγώ. Έχω κρυφά χαρίσματα!

Άλια: Χαχαχαχαχα πες στα κρυφά σου χαρίσματα να ηρεμήσουν λίγο. Δεν έχει πολύ καιρό που είμαστε μαζί. Που ξέρω εγώ ότι δεν θα σε βαρεθώ σε 2-3 μήνες;

Κατευθείαν με γυρίζει ώστε να είμαστε πρόσωπο με πρόσωπο.

Στ: Ώστε έτσι ε; Θα με βαρεθείς σε 2-3 μήνες;

Ανασηκώνω του ώμους μου σε ένδειξη πως ποτέ δεν ξέρεις.

Άλια: Μπορεί εσύ να με βαρεθείς σε 2-3 μήνες. Ποτέ δεν ξέρεις;!

Στ: Μμμμ μπορεί..

Εντάξει όπως καταλαβαίνετε η μπουνιά που του έδωσα ήταν αναμενόμενη.

Στ: Τώρα γιατί βαράς; Εσύ το ξεκίνησες...

Άλια: Εντάξει δίκιο έχεις...

Στ: Ξαναπες το αυτό άλλη μία φορά!

Άλια: Χαχαχαχα βλάκα! Θα ξαπλώσουμε λίγο;

Στ: Ότι θες μωρό μου. Απλά να ξέρεις θα στριμωχτούμε λίγο.

Άλια: Ακόμα καλύτερα!