Φ(Α)ΟΥΛ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

~34~

Μ.Στ: Να προσέχετε παιδιά μου και να μας ξαναέρθετε σύντομα!

Άλια: Θα έρθουμε όσο πιο σύντομα μπορούμε, μην ανησυχείτε καθόλου. Αλλά να μας ανέβετε και εσείς.

Μ.Στ: Θα προσπαθήσουμε καλή μου.

Δυστυχώς ήρθε η ώρα του αποχαιρετισμού. Ήταν μερικές πολύ όμορφες μέρες αλλά ήρθε η στιγμή να γυρίσουμε πίσω στην πραγματικότητα και να αφήσουμε πίσω τις μοναδικές στιγμές των Χριστουγέννων. Η φιλοξενία των γονιών του αγοριού μου ήταν υπέροχη όπως απίστευτη ήταν και η ομορφιά αυτού του νησιού.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πόσο γεμάτη ένιωσα ανάμεσα σε αυτούς τους ανθρώπους.

Στ: Θα σας πάρουμε τηλέφωνο όταν φτάσουμε αλλά τώρα πρέπει να φύγουμε γιατί αλλιώς θα χάσουμε την πτήση μας.

Πλησιάζω την Αναστασία και την σφίγγω στην αγκαλιά μου.

Άλια: Αν χρειαστείς ποτέ κάτι απλά πάρε με τηλέφωνο. Θα σε ακούσω και αν είναι απαραίτητο θα κατέβω στην Κρήτη να σε βοηθήσω.

Αν: Ευχαριστώ πολύ. Νιώθω πως βρήκα την αδερφή που πάντα ήθελα. Ή μάλλον τις αδερφές!

Αφού την αφήσω πάω κοντά στην κυρία Ειρήνη και πριν το καταλάβω με κλείνει στην αγκαλιά της.

Άλια: Σας ευχαριστώ πολύ για όλα κυρία Ειρήνη.

Μ.Στ: Μην το συζητάς γλυκιά μου. Να πάτε στο καλό και να μου τον προσέχεις κορίτσι μου. Αλλά να προσέχεις και τον εαυτό σου!

Άλια: Θα βάλω τα δυνατά μου, σας το υπόσχομαι!

Αφού χαιρετήσαμε και όλους τους υπόλοιπους πήραμε τον δρόμο για το αεροδρόμιο. Η πτήση της επιστροφής μας βρήκε και τους τρεις λίγο κακόκεφους αλλά σίγουρα γεμάτους ζεστασιά και όμορφες αναμνήσεις.

•••••
Σπίτι μου σπιτάκι μου!

Τελικά έχουμε πολύ ωραίο σπίτι σε φίλε. Και αυτό το στρώμα στο κρεβατάκι μου είναι ότι καλύτερο έχει εφευρεθεί από τον άνθρωπο. Είμαστε και κάπου χρήσιμοι!

Ο Στέφανος με άφησε σπίτι πριν πάει στο δικό του. Τα είπα λίγο με τον αδερφό μου και κατευθείαν πήγα να κάνω ένα ζεστό μπανάκι.

Τώρα κάθομαι χαλαρή στο κρεβάτι μου και διαβάζω ένα βιβλίο που μου έκανε δώρο η Αναστασία για τις γιορτές. Δεν προλαβαίνω να τελειώσω την πρόταση που διαβάζω και χτυπάει το κινητό μου. Κοιτάω και είναι το αγόρι μου.