Φ(Α)ΟΥΛ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

~45~

Περνάω πάνω από τις διαφημιστικές πινακίδες και τον πλησιάζω περισσότερο. Τότε παρατηρώ πως στο χέρι του κρατάει ένα μικρόφωνο. Μου κάνει εντύπωση γιατί οι οπαδοί μας είναι γνωστό πως δεν χρησιμοποιούν ούτε μικρόφωνο ούτε μεγάφωνο για να ακουστούν. Ούτε ο οργανωτής δεν χρησιμοποιεί.

Κοιτάζω γύρω μου και παρατηρώ πως υπάρχουν παντού ηχεία. Πως δεν τα παρατήρησα προηγουμένως όλα αυτά; Αλλά δεν είναι αυτό το θέμα! Τι κάνει ο Στέφανος στην θέση του οργανωτή της θύρας 4 με ένα μικρόφωνο στο χέρι;

Άλια: Στέφανε τρελάθηκες; Τι κάνεις;

Στ: Έχω κάποια πράγματα να σου πω και νομίζω δεν υπάρχει καλύτερο μέρος από αυτό.

Τον κοιτάζω και δεν μπορώ να καταλάβω τι πράγματα θέλει να μου πει. Η ταχυκαρδία μου όμως καλά κρατεί...

Άλια: Δεν καταλαβαίνω τίποτα!

Μου χαμογελάει και η καρδιά μου χάνει έναν χτύπο. Αν δεν με πεθάνει σήμερα, θα ζήσω για πολλά χρόνια ακόμα...

Στ: Θυμάσαι τις πρώτες φορές που βρεθήκαμε σε αυτό το γήπεδο;

Γνέφω καταφατικά και συνεχίζει.

Στ: Δεν με συμπαθούσες και πολύ νομίζω...

Λέει και γελάει μαζί με όλο το γήπεδο.

Εκείνη τη στιγμή ένας άνθρωπος της ΠΑΕ ΠΑΟΚ μου δίνει και εμένα ένα μικρόφωνο. Χα τώρα θα δεις κύριε Πολυχρονάκη.

Άλια: Η αλήθεια είναι πως μου έσπαγες τα νεύρα...

Στ: Ω μωρό μου μπορείς να το λες αυτό στον εαυτό σου για να κοιμάσαι καλύτερα τα βράδια... Όμως όλοι ξέρουμε πως απλά ήσουν ερωτευμένη μαζί μου!

Τον κοιτάω με γουρλωμένα μάτια. Όχι γιατί είπε πως ήμουν ερωτευμένη μαζί του αλλά γιατί με είπε μπροστά σε τόσο κόσμο μωρό του. Ο άνθρωπος έχει τρελαθεί... Αλλά αυτό δεν θα περάσει έτσι!

Άλια:  Εσύ ήσουν περισσότερο ερωτευμένος μαζί μου, μωρό μου!

Το γήπεδο σαν χορωδία ξεκίνησε πάλι να γελάει.

Στ: Σύμφωνοι! Όμως τα πράγματα δεν ήταν τόσο απλά... Ας εξηγήσουμε σε όσους δεν ξέρουμε την ιστορία μας. Τι λες;

Άλια: Στέφανε, γιατί να θέλουν να ακούσουν την ιστορία μας;

Στ: Μπορούμε να τους ρωτήσουμε... Τι λέτε λοιπόν θέλετε; Ναι ή όχι;

Όλο το γήπεδο με μια φωνή απάντησε ναι...

Στ: Η πλειοψηφία κερδίζει... Ας τα πάρουμε από την αρχή λοιπόν... Τις πρώτες μέρες στην πόλη, μαλώνανε σαν τον σκύλο με την γάτα... Ναι ναι μην την βλέπετε έτσι γλυκιά και όμορφη... Μπορεί να γίνει ανυπόφορη...