Φ(Α)ΟΥΛ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

~32~

Η μέρα των Χριστουγέννων δεν θα μπορούσε να είναι τίποτα άλλο παρά μοναδική. Το σπίτι γέμισε με κόσμο, το τραπέζι στρώθηκε γιορτινό και τα δώρα δεν χωρούσαν πλέον κάτω από το δέντρο. Το κρασί των παιδιών είχε την τιμητική του και συνόδευε τέλεια όλες τις τοπικές γεύσεις που υπήρχαν στο τραπέζι μας.

Όλες οι θείες και οι θείοι του Στέφανου φαίνεται να έχουν συμπαθήσει τόσο εμένα όσο και την Μαργαρίτα. Μόνο η θεία Καλλιόπη μας κάνει κάτι νερά αλλά που θα πάει θα μας γνωρίσει και θα μας αγαπήσει.

Δίπλα μου στο τραπέζι από την μια κάθεται ο Στέφανος και από την άλλη η Αναστασία. Και δυο οι είναι αρκετά χαρούμενοι και έχουν φάει ότι υπάρχει μπροστά τους. Τέτοια όρεξη πρώτη φορά βλέπω στην ζωη μου!

Ώρες μετά έχουμε μεταφερθεί στο σαλόνι και καθόμαστε χαλαρά. Οι περισσότεροι έχουν αποχωρήσει και είμαστε πιο οικογενειακά.

Εγώ κάθομαι μαζί με την Αναστασία και την Μαργαρώ και συζητάμε περί ανέμων και υδάτων.

Άλια: Πως σου φαίνεται που έχεις δύο βδομάδες διακοπές μπροστά σου;

Αν: Πραγματικά, παράδεισος.

Και εγώ και η Μαργαρίτα χαμογελάμε στην απάντηση. Ποιο παιδί δεν επιθυμεί τις διακοπές όταν πηγαίνει σχολειο;!

Μαρ: Δεν σου λείπουν οι φίλες σου;

Στην αναφορά των φίλων βλέπω την Αναστασία να σκοτεινιάζει λίγο. Ρίχνω ένα βλέμμα στην Μαργαρώ και καταλαβαίνω πως κάτι έχει αντιληφθεί και εκείνη.

Αν: Η κολλητή μου δεν πηγαίνει στο ίδιο σχολείο με εμένα οπότε δεν έχω κάτι να μου λείπει. Ούτως ή άλλως πάντα εκτός σχολείου βρισκόμαστε.

Άλια: Δεν υπάρχει κανένα αγόρι να σου λείπει τότε;

Αν: Δεν μου λείπει τίποτα από το σχολείο!

Το είπε τόσο κάθετα που είμαι σίγουρη πως κάτι δεν πάει καλά.

Άλια: Αγάπη μου όλα καλά; Συμβαίνει κάτι στο σχολείο που δεν μας το λες;

Σκύβει το κεφάλι και σφίγγει τα χέρια της σε γροθιές. Ανησυχώ γαμώτο. Τι συμβαίνει στο κοριτσάκι μας;

Μαρ: Μικρή μπορείς να μας πεις τα πάντα. Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε.

Αν: Το ξέρω αλλά δεν είμαι έτοιμη να πω τίποτα. Έτσι και αλλιώς δεν συμβαίνει κάτι. Απλά δεν μου αρέσει το σχολείο. Αλλά σε ποιον αρέσει;