Φ(Α)ΟΥΛ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

~19~

Στέφανος POV
Έχω ξυπνήσει εδώ και κανένα μισάωρο και κάθομαι και την κοιτάω. Οι γραμμές του προσώπου της είναι τόσο αρμονικές και ήρεμες έτσι όπως κοιμάται, που φαίνεται λες και είναι 20 χρόνων.

Δεν μπορώ να πιστέψω πως επιτέλους την έχω δίπλα μου. Αυτές οι μέρες που περάσαμε χώρια ήταν πραγματικά βασανιστικές αλλά ευτυχώς πέρασαν! Τώρα πρέπει να κοιτάμε μόνο το μέλλον. Το κοινό μας μέλλον!

Έχουμε πει ότι θα ξυπνήσουμε κατά τις δέκα γιατί έχει να πάει για καφέ με την Μαργαρίτα. Διαμαρτυρήθηκα προφανώς αλλά το κορίτσι μου είναι πολύ πεισματάρικο τελικά. Έτσι θέλοντας και μη θα την αποχωριστώ.

Της χαϊδεύω τα μαλλιά για να την ξυπνήσω όσο πιο απαλά μπορώ.

Στ: Μωρό μου.

Της λέω ψυθιριστά και η απάντηση που έλαβα ήταν ένα μεγαλοπρεπές μουγκρητό.

Στ: Μωρό μου πρέπει να ξυπνήσεις αλλιώς βλέπω την Μαργαρίτα να αρχίσει να σε ψάχνει στο Σίλβερ Αλέρτ!

Ανοίγει το ένα μάτι διστακτικά και κοιτάει γύρω της.

Στ: Καλημέρα ομορφιά μου!

Ένα χαμόγελο απλώνεται στο πρόσωπο της και κόβεται η ανάσα μου. Δεν μπορεί να είναι τόσο όμορφη ρε φίλε!

Άλια: Καλημέρα και σε σένα όμορφε!

Λέει και τυλίγει τα χέρια της γύρω από το σβέρκο μου ενώ με τραβάει κοντά της. Τα χείλη μου βρίσκουν τα δικά της χωρίς δισταγμό. Νομίζω πως όσες φορές και να την φιλήσω απλά δεν θα είναι αρκετό. Πότε πρόλαβα να εθιστώ Παναγία μου;!

Τραβιέμαι με το ζόρι μακριά της και την κοιτώ στα μάτια.

Στ: Θα πιούμε καφέ;

Άλια: Αφού θα πάω στην τρελή...

Στ: Έλα ρε μωρό μου! Ένα καφέ μόνο ή έστω πρωινό. Να περάσουμε λίγη ώρα μαζί...

Τα μάτια της λάμπουν μετά την πρόταση μου και δεν ξέρω αν φταίει το μωρό μου ή το ότι θέλω να περάσω χρόνο μαζί της. Ότι και να είναι εμένα μου αρκεί αυτή η λάμψη.

Άλια: Αν μου κανείς τηγανίτες μπορεί και να μείνω για λίγο.

Λέει και καλά σκεφτική.

Στ: Και ποιος σου είπε κυρία μου ότι ξέρω να κάνω τηγανίτες;

Άλια: Ααα δεν ξέρεις; Κρίμα! Τότε θα πάω να τις φάω έξω με την Μαργαρίτα!

Λέει και χαμογελάει ύπουλα. Ώστε έτσι εε! Επίτηδες το είπε η μουσίτσα. Ααα μωρό μου δεν με ξέρεις καλά!