Φ(Α)ΟΥΛ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

~11~

Έμεινα να την κοιτάζω. Τι εννοεί δεν γίνεται;! Αφού το κατάλαβα μέσα από το φιλί μας ότι της άρεσε... Άρα τι πάει λάθος εδώ;

Τότε μια αστραπιαία σκέψη πέρασε από το μυαλό μου και με έκανε να τα δω όλα κόκκινα. Δεν μπορεί να το συλλάβει ο νους μου ότι θα μπορούσε να κάνει κάτι τέτοιο η Άλια αλλά να που μάλλον μπορεί.

Στ: Έχεις άλλον έτσι;!

Με κοιτάει με την απορία να διαγράφεται καθαρά στο πρόσωπο της.

Άλια: Στέφανε τι είναι αυτά που λες;

Ναι λες και δεν καταλαβαίνεις!

Στ: Έχεις άλλον γι αυτό δεν μπορείς έτσι;! Παρά τα όσα σου έχω πει ως τώρα και όσα μου έχεις πει εσυ, παρά το γεγονός πως ξέρεις τι έχει γίνει στο κοντινό παρελθόν μου δεν δίστασες στιγμή να ανταποκριθείς στο φιλί μου ενώ έχεις σχέση!

Τα νεύρα που έχω αυτή τη στιγμή δεν περιγράφονται με λόγια! Πετάγομαι όρθιος και πηγαινοέρχομαι στο σαλόνι. Τραγική ειρωνία είναι πως για άλλη μια φορά την μέρα που είμαι άρρωστος αισθάνομαι τόσο προδομένος!

Προδομένος! Σταματώ να περπατάω και αντιλαμβάνομαι αυτό που σκέφτηκα μόλις. Για να αισθάνεσαι προδομένος πρέπει να έχεις σοβαρά συναισθήματα για τον άλλον, αλλιώς δεν θα σε πειράζει τόσο! Επομένως αυτό σημαίνει πως αυτά που νιώθω για την Άλια είναι μεγαλύτερα από αυτά που πίστευα...

Ωω Θεέ μου σε παρακαλώ ας μην είμαι ερωτευμένος!

Με αυτήν την σκέψη εξοργίζομαι. Δεν μπορεί να είμαι ερωτευμένος με κάποια που ενώ ξέρει την ιστορία μου με άφησε να την φιλήσω, και όχι μόνο, ενώ είναι αλλού!

Άλια: Στέφανε δεν μπορεί να πιστεύεις πως είμαι σε σχέση με κάποιον και παρόλα αυτά σε άφησα να με φιλήσεις.

Στ: Αυτό πιστεύω όμως. Δεν το περίμενα αλλά είναι η πιο λογική εξήγηση. Για ποιον άλλον λόγο δεν θα μπορούσες ε; Τι θα μπορούσε να σε εμποδίζει; Τίποτα!

Ξέρω πως αρχίζω να χάνω την ψυχραιμία μου και αυτό δεν είναι καλό.

Στ: Θα ήταν καλό να φύγεις τώρα!

Την βλέπω να με κοιτάει με ένα πληγωμένο ύφος λες και της σκότωσα το κουτάβι της. Δεν με ρίχνει όμως! Τα ξέρω εγώ αυτά τα βλέμματα όπως και τα κροκοδείλια δάκρυα. Όλες οι γυναίκες ίδιες είναι τελικά...

Άλια: Στέφανε έλα να μιλήσουμε για να το λύσουμε...

Με πιέζει και δυστυχώς είμαι πολύ κοντά στα όρια μου.