Φ(Α)ΟΥΛ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

~Bonus Part~

Στέφανος POV

Αν: Σσς κάντε ησυχία!

Γιώργος: Ησυχία κάνουμε μικρή αλλά εσύ δεν λες να μπεις στο δωμάτιο.

Κώστας: Καλά σου λέει προχωρά επιτέλους!

Αν: Αφού κοιμούνται ρε παιδιά. Μήπως να τους αφήναμε στην ησυχία τους; Πάμε να πιούμε ένα καφέ και ξαναερχόμαστε.

Κώστας: Εγώ θέλω να δω την ανήψια μου. Ας ξυπνήσουν!

Αν: Χαζός είσαι ή το παίζεις; Η Άλια σίγουρα είναι εξαντλημένη και το ίδιο και ο Στέφανος αφού ήταν δίπλα της όλη την ώρα.

Γιώργος: Ένα δίκιο το έχει η μικρή.

Νίκος: Ναι αλλά και εγώ θέλω να δω την ανήψια μου. Είχαν όλο το πρωινό να κοιμηθούν ας ξυπνήσουν τώρα.

Νιώθω την Άλια στην αγκαλιά μου να σιγογελάει και ξέρω πως ούτε αυτή κοιμάται. Της δίνω ένα φιλί στα μαλλιά και ανοίγω τα μάτια μου.

Στ: Σκάστε και μπείτε μέσα πριν ξυπνήσετε και την κόρη μου.

Μόλις με ακούνε, 6 άτομα μπαίνουν στο δωμάτιο και γεμίζουν τον χώρο με ροζ μπαλόνια και δυο τεράστιους αρκούδους. 

Ανακαθόμαστε με την Άλια στο κρεβάτι και τους βλέπουμε να πηγαίνουν κατευθείαν στο κρεβατακι της μικρής μας. Στέκονται από πάνω της και απλά την θαυμάζουν.

Άλια: Καλώς ήρθατε. Και εμείς χαιρόμαστε που σας βλέπουμε! Καλά είμαστε όλοι, χαίρομαι που ρωτάτε!

Ξεσπώ σε γέλια και τους βλέπω όλους να έρχονται προς το μέρος μας.

Αν: Συγχαρητήρια παιδιά! Να μας ζήσει η μπέμπα μας!

Κώστας: Αδερφέ! Να την χαιρόμαστε την μικρή μας. Άλια! Σε ευχαριστώ για αυτό το δώρο.

Ο Γιώργος και η Ευγενία απλά μας αγκαλιάζουν ενώ η Μαργαρίτα κάθεται σε μια γωνία και κλαίει.  Γυρίζω στην Άλια και την βλέπω βουρκωμένη.

Άλια: Μαργαρώ;

Κατευθείαν έρχεται κοντά της και αγκαλιάζονται σφιχτά. Φεύγω δίπλα από την Άλια για να τους δώσω τον χώρο που χρειάζονται.

Πλησιάζω με τους υπόλοιπους την κόρη μου και την χαζεύουμε παρέα.

Στ: 3.100 γεννήθηκε το κορίτσι μου!

Αν: Πανέμορφη είναι αδερφούλη!

Γιώργος: Πήρε από την Άλια προφανώς!

Του δίνω μια στο κεφάλι.

Στ: Χαχαχα κάνε φίλους να δεις καλό. Αλλά συμφωνώ! Νομίζω μοιάζει στην Άλια! Και χαίρομαι γι' αυτό δεν το κρύβω!