Φ(Α)ΟΥΛ ΣΤΟΝ ΕΡΩΤΑ

~13~

Άλια: Δεν είμαι σίγουρη αν θέλω να σου πω. Με πλήγωσε το τι σκέφτηκες για μένα ενώ έχουμε πει κάποια πράγματα.

Στ: Άλια πρέπει να καταλάβεις ότι δεν μου είναι εύκολο να εμπιστευτώ κάποιον μετά απ' όσα έγιναν.

Άλια: Στέφανε δεν σου είπα να με εμπιστευτείς με την πρώτη μάτια αλλά πλέον με ξέρεις καλύτερα. Πιστεύεις πραγματικά ότι αν είχα άλλον θα καθόμουν να φιλιέμαι μαζί σου;

Τον βλέπω να σφίγγει το σαγόνι. Στιγμιαία γυρνάει το κεφάλι και με κοιτάει.

Στ: Όχι δεν το πιστεύω. Απλά χθες αναστατώθηκα και δεν σκεφτόμουν καθαρά. Γι αυτό σου ζήτησα και συγγνώμη...

Για λίγο δεν είπαμε τίποτα. Φτάσαμε έξω από το σπίτι μου και πάρκαρε.

Στ: Θα μου πεις τελικά;

Άλια: Ποια θα είναι η διαφορά αν ξέρεις;

Είχε γυρίσει ολόκληρος πλέον και με κοίταζε ενώ είχε βγάλει και την ζώνη του.

Στ: Είπα ακόμα μια μαλακια χθες.

Δεν μίλησα απλά περίμενα να συνεχίσει...

Στ: Δεν σε βλέπω σαν μια σχέση της μιας βραδιάς. Δεν θα μπορούσα να δω καμία κοπέλα έτσι ακόμα και αν είμαι πληγωμένος. Και σίγουρα δεν θα μπορούσα να δω εσένα έτσι. Ποτέ!

Αισθάνθηκα μια ανακούφιση. Σαν να έφυγε ένα βάρος από πάνω μου.

Στ: Γι αυτό θέλω να ξέρω τον λόγο που δεν με άφησες να προχωρήσω. Για να δω αν μπορούμε να τον προσπεράσουμε και να είμαστε ίσως μαζί... Αν το θέλεις και εσυ δηλαδή!

Νομίζω πως έχω γουρλωσει τα μάτια και έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό.

Άλια: Πλάκα κανείς;

Στ: Γιατί να κάνω πλάκα ρε Άλια;! Δεν θα ήθελες να προσπαθήσουμε δηλαδή;

Αφήνω έναν μεγάλο αναστεναγμό να βγει από μέσα μου αφού καταλαβαίνω ότι το εννοεί. Ένα όνειρο μου γίνεται πραγματικότητα και δεν μπορώ να το ζήσω. Γαμωτο δηλαδή!

Άλια: Με σκοτώνεις Στέφανε!

Λέω και γερνώ το κεφάλι μου πίσω στο κάθισμα παραιτημένη.

Στ: Καλά αν δεν θες δεν έχω θέμα. Αν και δεν νομίζω να ήταν τόσο μεγάλο μαρτύριο να έχεις σχέση μαζί μου.

Τον βλέπω πως έχει αρχίσει να παρεξηγείται και δεν ξέρω αν πρέπει να γελάσω ή να κλάψω...

Άλια: Στέφανε δεν είναι ότι δεν θέλω... Είναι ότι δεν μπορώ!

Με κοιτάει παραξενευμένος.