The Happiness Of Pain

Chapter 26~

Rhich akira pov:

Sabi ng doctor ay nasobrahan lang si athena kahapon kaya humina ang baga nya.Nasobrahan sa pag-iyak at pag da-damdam ng nga problema.Bukod sa humina ang baga ni athena ay na stress din daw ito.

Galing din dito si arthur at ganon din ang naging reaction.Itinago nya ang galit ng makita ang lagay ni athena,Awa at sakit ang nabasa ko sa mga mata nya.Halos lahat kami dito ay ganon din.Tulala ang lahat at tanging aircon lang ang naririnig sa buong kwarto.

She didn't deserve this right? She's kind.She's brave.But what the hell is happening to her?Why is she's now suffering for Pete's sake?!Lahat naman ginawa nya.I know she did her best para mapigilan na makulong sa nararamdaman nya.I know that she fight.I fvcking know that!She fight not only for her self.Lumaban sya para sa aming lahat,She also fight...For us.Lumaban sya dahil alam nyang maapektuhan rin kame sa nararamdaman nya.

Pero tang'na!Hindi ko parin matanggap.Yes,I have my own younger sister.And it's maria.But athena is more than my best friend.I remember the day that she started call me ate,Even when her age is like my age tho.Magkakasing edad lang kaming lima but they call ate like im they're real oldest sister.I let them call me that way,Dahil bukod sa ayaw ko ng kulitin nila ako... Something touching my hearth because of that.

Athena is like maria,Both of them are so annoying lalo na pag magkasama silang dalawa.But after all,Tinuring ko si athena na parang kapatid ko na.Gaya ng sabi ko magkakasing tanda kame pero mas matanda ako kay rizzy dahil nauna akong ilabas sa kanya.When mommy told that at her,She called me ate.Oras lang yung gap ko sa amin pero ate ang tawag nya saken.Yes were twin.

_

It's almost three days but athena is still lying in a hospital bed.Bumibisita kame palage sa kanya.Now,Andito uli kame pagkatapos ng klase.Naka leave naman si athena sa lahat ng klase nya.Kahit sa prof namin sa architecture,She said na naiintindihan nya ang lagay ni athena ngayon.

I look at her seriously.Mag-isa lang ako dito sa loob ng kwarto nya habang nakaupo sa gilid ng kama nya.I sighed when i remember the day that she said...That she's a weak.Alam kong hindi totoo yon dahil ang tagal na namin syang kasama nila sanya,jess at rizzy.

My tears started to flow over my chicks.Why this shit is happening to her?God knows that she doesn't deserve this situation,This fvcking pain...The tears of her that didn't stop to flow.Her painful smile...Her painful tears,Want me to hurt myself for being useful for her.I didn't do anything to erase her pain.We didn't do anything...

"Ikaw ang kumpas...Pag naliligaw.." I start singing a song for her,While my eyes are close.She sing this to us when she's trying to join a singing contests nung highschool kame.And she won,But this song is for her practice lang.

Nung sabihin naming ang ganda ng boses nya,Nag plano na sya at nagpalista sa isa sa mga contestants.We proud of her, She's really a nice girl.

"Ikaw ang kulay sa langit na bughaw...
Sa bawat bagyo,Na dumadayo..
Ikaw ang kanlungan na kailangan ko..." My tears didn't stop.Pag naiisip ko lahat ng pag hihirap nya,Ng pag iyak at paghingi nya ng tulong samin para lang i comfort sya.I feel like i betrayed her for some fvcking reason.

"Kahit hindi mo alam...Ilang beses mokong...Niligtas"she's my savior.My little savior.

"Are you not tired?"tanong ko kahit alam ko namang hindi nya ako naririnig."Hindi kapa ba pagod sa pagiging tulog mo?"muling tumulo ang luha ko."Can you P-please wake up...now?"isang hikbi ang kumawala sa bibig ko ng igalaw nya ang isang daliri nya sa kamay kung san nakapatong ang isa kong kamay.