The Happiness Of Pain

Chapter 28~

Athena pov:

Umuwi akong parang pinagsakluban ng kung ano.Hindi ko alam kung bakit ganto yung nararamdaman ko,Kahit na binigyan naman ako ng oras para makasama si kiana.three months,After three months uuwi na sila camille kiana's mother para kunin sya sa akin.

"Mommy are you tired?"napangiti ako sa tanong ni kiana.Umiling ako sa kanya bago humalik sa pisngi.Nagpaalam muna akong mag bibihis ng pang bahay at babalik ako roon.

"Ate...."tuwang tuwang tawag ni samantha sa akin.Tumaas ang kilay ko sa ngiti nyang umabot hanggang mata.

"Kami na uli,Sinagot ko na sya"nag tatalon pa sya at tumili na ikinangiwi ko.Napalitan iyon ng ngiti ng makaramdam ng saya rin sa loob ko dahil nagtagumpay ako...Napasaya ko yung kapatid ko.

"Pero...sa kanya na kami titira ate..."napalitan ng lungkot ang boses nya at tumingin sa akin.Ngumiti ako at lumapit sa kanya bago sya yakapin.

Right! i know this day will gonna happen.Alam kong dadating kame sa punto na to,Alam kong aalis na uli sya sa puder namin nila mama.And i expect that.Mula ng mapagdesisyunan kong sumang ayon sa kanya...Alam kong...iiwan nya ko para sumama sa taong mahal nya,At sa taong ama ng anak nya.

They will build they're own family.May inggit sa aken dahil nauna pang magkaroon ng sariling pamilya saken yung kapatid ko.Pero she deserves a happiness.Hindi nya naramdaman yon nung wala pa sya sa puder namin,Nung hindi nya pa kame nahahanap.She said that to me.Alam kong mahirap mahiwalay sa pamilya noon...Pero nalagpasan nya yung pangungulila kay mama dahil sa nabuo nila ni jaile.Hindi lang dahil kay sammyra.Because samantha is brave, She's strong.

Not like me na hindi alam kung ano na ang gagawin.Hindi ko na alam.Hindi ko na alam kung kelan matatapos yung mga problema ko.When will it come the happiness of pain?Kelan ko mararanasan yung saya sa mga sakit na naramdaman ko?Sa mga galit at poot na nailabas ko ng may paghihirap?Kelan ko mahahanap yung saya roon.When i will found the happiness between pain and anger?pakiramdam ko nawawalan na ko ng pag-asa.

I looked at sam na maiiyak na ngayon.

"Alam ko namang dadating tayo sa parteng yan sam,Inaasahan ko na yan.Na sa araw na maging kayo ule...Bubuuuin nyo na yung sarili nyong pamilya.Without us, Without our help.Your a mother now sam,And he's a father.Kung may love na mamamagitan sa inyo,Im sure na magiging madali ang pagbuo nyo ng successful na pamilya."sabi ko.Pinigilan ko ang mapaluha dahil napapagod rin naman ako hindi lang yung mata ko.

"Pero ate...iiwan na namin kayo dito."

"Like what i said sis, That's normal for the starting to build a family.At nasa ganoong part ka na.Be a good mother to sammyra samantha.She deserve a happy and complete family"Ngiti ko.Ngumiti din sya at napatawa ako ng may makitang luha sa mga mata nya.

"Kelan ang alis nyo?"

"Bukas susunduin na nya kame,Nakausap ko na rin sila kuya at mama.Pati na rin si tita."na hurt ako don.Ako yung huling sinabihan!

I just changed pajamas before going down.Nadatnan ko si kiana na nanonood ng cartoon sa sala.She look sad,And i know why.Dahil aalis na si sammyra at samantha.

"Mommy they will leave us... Tomorrow"malungkot na saad nya ng ikinandong ko sya sa hita ko.

"We can visit them in their house anak, Don't be sad.Mommy is always here naman diba?"she smile sadly at sumandal sa dibdib ko.I caressed her hair at kiss her head.