The Happiness Of Pain

Chapter 31~

Athena pov:

Hindi ako lumabas ng kwarto ko mula kanina.Hindi rin ako nag tanghalian,Pilit nila akong tinatawag pero hindi ako lumabas,Ni hindi ko rin binuksan ang pintuan ko.

Akala ko tapos na lahat eh!Akala ko wala na uli yung sakit dito,Akala ko hindi na to babalik!

Nangako ako na hindi na ako iiyak!Pero tang'na ano nanaman to?!Sunod sunod nanaman yung mga luha ko.Hindi na sila tumigil,Wala silang pakealam kahit masakit na yung mata ko.Pero bakit yung luha yung sisihin ko diba?Diba dapat yung sarili ko?Kase kung tutuusin ako dapat yung nag c-control nito eh...Lahat ng karamdaman na to!

Hindi ko na kase kaya!Hinang hina na ako!Pagod na ko!

Pagod nakong hanapin yung saya na matagal ko ng gustong maramdaman,Yung saya na hindi panandalian lang.Gusto ko naman yung pangmatagalan!

Tang'na hindi naman siguro mahirap ibigay yon diba?Hindi naman siguro pinag dadalawang isip yon! That's only a happiness!Ginawa ko naman lahat eh!Ginagawa ko naman lahat!Pero bakit parang hindi pa rin sapat?!

Pinanghihinaan na ko ng loob!Nawawalan na ko ng pag-asa!

"Athena!Open this goddamn door!Athena please...Si ate aki to!"isang sigaw mula sa labas.Nag dalawang isip pa ako kung bubuksan ko ba.Sa huli ay hawak ko na ang door knob.Hindi na ko nabigla ng pagkabukas pa lamang ng pinto ay may sasalubong na sa aking yakap.

"Babe,Are you okay? We're here na athena..."paiyak na sabi ni rizzy.Tumingin lang ako sa kanilang apat at bigla na lang tumulo muli ang mga luha ko at napaluhod sa sahig.

"Shusshhhh... We're here,Hindi ka namin iiwan"pagpapatahan ni ate akira.Humagulgol lang ako ng humagulgol habang nasa balikat nya ako.Umiiyak na rin si sanya jess at maria.

"Ate...Iniwan na nya ako...U-Umalis na sya..."iyak ko.

"We know sis,We know."

"Wala na yung buhay ko ate...Hindi na sya babalik uli saken.K-Kase nasa puder na sya ng totoong magulang nya......Pakiramdam ko humihina nanaman ako eh"Pinunasan nya ang mga luha ko bago ako alalayang umupo sa kama at isinandal sa balikat nya.

"Remember athena? She's not your daughter.Hindi mo sya kadugo.Hindi ikaw ang nagluwal sa kanya.At higit sa lahat...Una pa lang alam mong aalis sya...Na iiwan ka nya balang araw.I know it's hurt,But that pain is just for a moment,Hindi yan magtatagal athena...kung pipilitin mong bumangon uli sa pagkalubog mo sa nararamdaman na yan.Sa sakit na naidulot ng pag alis ni kiana.Do you think she would like it if she know that you were suffering now, Because she left you?Athena you know the answer.And it's no,Never."isinandal nya ang ulo nya sa ulo kong nasa balikat nya habang ako ay patuloy paring lumuluha."She loves you athena,She treat you like her real mother...In her whole life.And i know that you are too.Athena wag mong hayaang mangyari uli yung naranasan mo nung mawala si tito leo...Kailangan mong lumaban diba?You need to be brave for your promise for him.And also for kiana.Diba sabi ko matapang ka?So naniniwala ako na malalagpasan mo rin to...Dahil hindi mo na ulit hahayaang lumalim pa yung pagkalunod mo sa sakit diba?Dahil alam mong maapektuhan lahat ng pangarap na pinaghirapan mong buuin."Aniya nya at hinaplos ang buhok ko.

Ganto ba yung matapang?Yung lumuluha nanaman?Yung hindi kayang kontrolin yung pag iyak?Yung emosyon!Tang'na ito ba yon?

Hindi ko na alam kung san ako dadalhin ng kapalaran ko.Is ate akira is right?Na kaya kong hindi na palalimin ang pagkalunod?Na kaya kong makaahon ng ganon kadali.

"Ate is right athena,You need to ve brave this time or should i say braver this time.At isa pa...Andito lang naman kame eh...Hindi ka namin iiwan...Lagi kaming susuporta sa lahat ng gagawin mo.We will always give you a comforting words,A Comforting smile and also a hug and kisses.We're here athena...Hindi ka namin bibiguin"sabi ni rizzy at ngumiti sa akin kahit na bakas pa rin sa mata nya na umiyak sya at nasasaktan.

"Sa tingin nyo kaya ko?Ng wala si kia?"Bumuntong hininga silang lahat bago tumabi sa akin.

"Syempre kaya mo!Athena ka diba?Ikaw yung athena na baby sa squad naten.Ikaw yung bine-baby namin  sa grupo na to.At higit sa lahat,Ikaw yung hinahangaan namin dahil sa taglay na katapangan mo"sabi ni sanya

"You can do it athena,Even if you're in pain.Umahon ka na habang maaga pa okay?Sabay sabay nating mapagtatagumpayan to"saad naman ni jessica.

Nagyakapan kaming lima at tumigil na sa pag iyak.

They're right!Kaya ko to.Simula ngayon,Papatatagin ko na ang tiwala sa sarili ko.Wala mang hangganan ang sakit na binibigay sa akin...Katatagan lang ang katapat.

Kailangan maging proud saken si tito,si kiana.At ang pamilya ko.Kaibigan ko.Lahat sila,Kailangan maging proud sila sa akin.Kaya kailangan kong matapang na harapin to...At lagpasan ng walang pag aalinlangan.

I can fight from pain.

_

Nagawa kong kumalma dahil sa presensya nila.Lagi naman nilang ginagawa yan pag nasasaktan ako o kung nasa mahirap akong sitwasyon.

Aaminin kong naging swerte ako dahil meron akong katulad nila.May masasandalan ako.May time na napapabayaan nila akong nasasaktan dahil hindi ko naman nilalabas yon,Alam kong masasaktan rin sila kung sakali mang ipahalata ko.

Nakatulala lang ako sa kisame ng kwarto ko at masyadong malalim ang iniisip.Napatingin ako sa pinto ng bumukas iyon.

"Ate!"agad akong niyakap ni samantha na lumuluha na.

"Ate...S-Sorry,Sorry sorry talaga.Sorry dahil wala ako dito...Ate andito na ako...Hindi na kita iiwan"pag-iyak nya.Hinaplos ko ang likod nya.

"Wala kang kasalanan samantha,This is all my fault.Nagpadala ako sa sakit na to kaya ako nagkakaganito."sabi ko naman.Tumingin sya sakin na puro luha na ang mukha at umiling ng umiling.

"Ate..Nasaktan ka okay?Normal lang yan please... Don't say that."

"Sabihin na nating hindi ko kasalanan to.Sa tingin mo ba...Kaya ko pa?"tumingin ako ng deretso sa mata nya.

"Of course you can."parehas kaming napatingin kay kuya na papalapit na sa kabilang side ko.Dahil mahaba ang braso nya ay naakbayan nya kame parehas.

"Your not weak,You can fight from that damn pain tine.You experience a lot of those,Ngayon ka pa susuko?"Tumingin sya sa akin at ngumiti bago ako isandal sa dibdib nya,Pinansandal ko na lang si sam sa balikat ko.

"I believe you dear.You can do this.For us,For tito...And for your daughter,Your kiana.We all proud of you...Always remember that.We're always here,We will not leave you...Never."isang luha ang pumatak sa pisngi ko mula sa aking mga mata.

Hindi ito dahil sa sakit na nararamdaman ko.Dahil ito sa sayang nararamdaman ko.Hindi ko alam...Pero napagaan ni kuya,Nilang lahat yung loob ko.Ang bigat nito kanina pero biglang nawala.

I will trust them,At hindi ko sila bibiguin.Pipilitin kong malampasan to,I can't be chained from this pain.They're waiting for my success,They believe me na kakayanin ko to.

Kaya anong rason para hindi ako lumaban?

____

May School supplies na ba lahat?Good luck sa monday mga lalabs haha.

Don't feel nervous,Support ko kayo.

Baka po ito na ang aking pansamantalang last UD dahil po kailangan ko ng mag ready para sa lunes.I-Stop po muna ako.All of you also need a focus right?Haha ako ren po kase.

Kaya nyo po yan lahat,Always trust your self...Because i trust you all mwuah>3

Thanks 4 reading-

;>