"Küçüğüm..." Dedi parmaklarını yanağımda gezdirirken. Sesindeki şefkat öyle yoğundu ki bir an eridiğimi hissettim.
"Seni hep koruyacağım, ruhunda yeni yaralar açılmasına izin vermeyeceğim." Harelerimi kaldırıp buruk bir tebessümle yüzüne baktım.
"Se...
sanırım aramız ilk defa bu kadar fazla açıldı,umarım iyisinizdir,
aşk dolu bir bölümle geldim
İyi okumalar <3 *
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Hayat gariptir,bilinmezdir...
Bilemezdin kimin seni sevdiğini kimin sana gerçekten değer verdiğini..
Genelde senin sevdiğin kişiler sevmez başlarda, üzülürsün bu duruma ama bir süre sonra alışırdın.. Sevdiğin insanların seni sevmeyişlerine ya da değer verdiğin kadar kırılmaya alışırdın.
Değer görmezde insan,değer verdiği kadar kırılırdı.
Elimdeki siyah kupadan sıcak buhar çeneme doğru vururken küçük evimin penceresinden,dışarıda yağan lapa lapa yağan karı seyrediyordum.
Gökyüzünden her düşen kristal yerdeki arkadaşlarına tutunuyor ve etrafı beyaza boyamaya yardımcı oluyordu.
Bugün pazardı ve evdeydim. Öğleye kadar uyumuş ve sonrasında bir şeyler yemiştim. Ondan sonrada soluğu camın kenarında almıştım.
Yılbaşına yaklaşık olarak bir hafta vardı ve yılbaşı gelmeden şehre ilk kar düşmüştü.
Sıcak kahvemden bir yudum alırken derin bir iç çektim. Telefonuma sabahtan beri gelen birçok mesaj vardı ve ben bakmaya üşeniyordum.
Belkide bakmak istemiyordum.
Çoğu Pamir'dendi,diğer kalanları ise Eylül'den...
Annesinin söyleği sözler birazcık gururumu kırmıştı. Utanmıştım.
Beni o şekilde yargılaması beni üzmüştü,kırmıştı...
Pamir ve Eylül'ün elbette bu konuda bir sorumluluğu yoktu ama işte,onlar karşısında, annelerinden hakaret yemek içimde bir yere dokunmuştu.
Elimdeki kupayı bırakırken çalan telefonuma çevirdim bakışlarımı. Telefonu avuçlarım arasına alırken ekranda yazan isme bakıp alt udağımı çekiştirdim.
Pamir, arıyordu.
Derin bir nefes çekip aramayı cevapladım. "Efendim?" Diye mırıldandım.
"Sonunda telefonu açabildin mi güzelim?" Sıcak,samimi sesini işitirken bacaklarımı iyice kendime çektim.
"Bu ilk arayışın." Dedim, gerçekten bu ilk arayışıydı.
"Cevabınızda hazır,lütfen hazırlanır mısınız sizi almaya geliyorum." Oturduğum yerden fırlarken,"Ne?" Dedim sesime yansıyan hayretle.
