"Küçüğüm..." Dedi parmaklarını yanağımda gezdirirken. Sesindeki şefkat öyle yoğundu ki bir an eridiğimi hissettim.
"Seni hep koruyacağım, ruhunda yeni yaralar açılmasına izin vermeyeceğim." Harelerimi kaldırıp buruk bir tebessümle yüzüne baktım.
"Se...
umarım iyisinizdir, çook büyük hüzün doluyum; finale son 1 :(
DİKKAT DİKKAT! Bölümün bir kısmı yoğunca +18 içeriyor.
umarım hoşunuza giden bir bölüm olur
gelen yorum sayısı çok düşük lütfen yorum yapınnn
görüşlerinizi bekliyoruz,
iyi okumalar <3
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Ben umut nedir bilmezdim. Elimden kimse tutmazdı benim, ya da kimse saçımı okşayıp sevmezdi...
Eksiktim, yarımdım ama ne olursa olsun güçlüydüm. Tek başıma da olsam her zaman ayağa kalkmayı başarırdım. Sabah olmayacak dediğim çok geceler oldu, boğazımın dügümlendiği konuşamadığım, yeter bile diyecek gücüm olmadığı zamanlar oldu.
Allah'a yalvardığım, devam edebilmek icin bir işaret istediğim, evet artık bitti dediğim an oldu.
İşte o, bitti dediğim gerçekten hayatımdan vazgeçebilecek noktaya geldiğim zaman umudum ortaya çıktı.
Hayatıma bir güneş doğdu, biri beni kendimden bile daha çok sevdi. O saçım okşandı, ellerim tutuldu, en önemlisi düştüğümde bile beni kaldıran bir insan karşıma çıktı.
O elimi tutan eller beni hiç bırakmadı tıpkı şimdi olduğu gibi...
Annem,babam ve abim demeye dilimin varmadığı insanlar tam olarak karşımızda dikiliyordu. Hepsinin yüzünde iğrenç bir gülümseme vardı.
Neden burada olduklarını nasıl burayı,beni bulduklarını bilmiyordum.
"Sizin ne işiniz var lan burda!" Pamir'in yüksek sesiyle yerimde sıçradım. Bunu hissetmiş gibi gözleri beni buldu,bakışları yumuşadı.
"Sakin ol ve korkma yavrum,ben halledeceğim. Eylül yengeni al abiciğim." Başımı hızlıca iki yana salladım.
"Gitmek istemiyorum seninle kalmak istiyorum. Boşver onları gidelim lütfen."
"Ben halledeceğim Şura. Git ve beni bekle. Onlarla konuşup canının sıkılmasını istemiyorum." Omuzlarımı düşürdüm. Onlara baktım.
"Ne oldu kız ananı babanı gördüğüne sevinmedin mi? Bulmuşsun kendine zengin kocayı aferin sana. Kedi olalı bir fare tutuverdin." Annemin iğrenç sesiyle gözlerimi yumdum.
