Selaaammlaar ❤️
Nasılsınız benim güzellerim, umarım ki bu iyisinizdir.
Bölüm tamamen Şura ve Pamir aşkımdam oluşuyor aralarına kimseyi sokmadım bu sefer
Yorumlarınızı dört gözle bekliyorum
Lütfen bölüme geçmeden önce yıldızı parlatmayı unutmayın
iyi okumalar 🌼
***
Nasıl bu noktaya geldim bilmiyordum. Canım hiçbir şey yapmak istemiyordu.
İnsanların olduğu her yerden uzak duruyordum. Tek istediğim sessizlik belki de biraz müzikti. Bir yere gidesim gelmiyordu. Yeni olabilecek her şeye karşı çıkıyordum. Sürekli yorgundum, hem bedenen hem zihnen.
Duygularım yokmuş gibi hissediyordum. Bir şey için çabalamayı bırak, düşüncesi bile yoruyordu beni.
Nasıl bu hale gelmiştim. Bu kadar samimimi, duygusal, art niyetsiz etrafa neşe saçarken nasıl duygusuz suratsız insanlardan uzak duran biri olmuştum ben...
Aydın'da yeni bir güne gözlerimi açarken bir süre nerede olduğumu,ne yaptığımı idrak etmek adına etrafı öylece süzmüştüm.
Gece sandığımın aksine deliksiz bir uyku çekmeme rağmen hâlâ bedenimde mayhoş bir yorgunluk hissediyordum.
Sanırım bu yorgunluk psikolojikti ve benim psikolojim düzelene kadar üstümdeki yorgunlukta gitmeyecekti.
Uzandığım yerden kalktım ve bedenimi gerdim sonrasında banyoya girdim.
Dağılan saçlarımı tepeden topuz yaptım ve kişisel işlerimi hallettim. Bir şeyler yedikten sonra duş almayı aklımın bir köşesine yazıp banyodan çıktım ve direkt mutfağa girdim.
Dışarda feci bir rüzgar esiyordu dünün aksine hava epey bunalımlı görünüyordu.
Mutfağın küçük penceresini açarken dışarıdan gelen seslerle kaşlarım çatılsada bunu umursamadan dolaba yerleştirdiğim yemekleri çıkartıp masaya koydum.
Açlığımı baskın bir şekilde hissederken bir bardak su da alıp masaya oturdum.
Dün Hatçe teyzenin getirdiği börekten bir dilim alıp ısırırken rahatça arkama yaslandım.
Ses yoktu gürültü yoktu, beni bir şeylere zorlayacak insanlar yoktu.
Ne güzeldi sakinlik ve sessizlik..
Karnımı bir güzel doyurduktan sonra karımı ovaladım. Boğazımı temizleyip masadan kalktım ve kirlileri tezgahın üstüne bırakıp mutfaktan çıktım.
Üst kata yönelecekken evin çalan ziliyle kapıya doğru döndüm. Yine hangi meraklı kapımı çalıyordu acaba?
Yanaklarımı bıkkınlıkla şişirip kapıya yöneldim ve kapıyı açtım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KÖYLÜ GÜZELİ
Genç Kız Edebiyatı"Küçüğüm..." Dedi parmaklarını yanağımda gezdirirken. Sesindeki şefkat öyle yoğundu ki bir an eridiğimi hissettim. "Seni hep koruyacağım, ruhunda yeni yaralar açılmasına izin vermeyeceğim." Harelerimi kaldırıp buruk bir tebessümle yüzüne baktım. "Se...
