"Küçüğüm..." Dedi parmaklarını yanağımda gezdirirken. Sesindeki şefkat öyle yoğundu ki bir an eridiğimi hissettim.
"Seni hep koruyacağım, ruhunda yeni yaralar açılmasına izin vermeyeceğim." Harelerimi kaldırıp buruk bir tebessümle yüzüne baktım.
"Se...
umarım iyisinizdir, sınır geçmemiş fakat yorum atıp gayret gösterilerin hatrına ve ve vee ayrıca kitabın sonuna az kaldığı için hazırda olan bu bölümü atıyorum
DİKKAT DİKKAT! Bölümün bir kısmı minicik bir +18 içeriyor.
umarım hoşunuza giden bir bölüm olur
görüşlerinizi bekliyoruz,
iyi okumalar <3
*
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Pamir ve ailesi ile yemek yedikten sonra çok fazla orada kalmayarak evden ayrılmıştık. Gerginlik yaşanmayacağına inandığımız bu gece gerginlik dolu bir atmosfer ile başlayıp yine aynı şekilde son bulmuştu.
Sanırım annesinin olduğu bu ortamlar bu şekilde, gerginlik dolu olmaya devam edecekti. Buna istesekte,istemesekte alışmalıydık.
Evimin önünde durduğumuzda kemerimi çözerek çantamı aldım.
"Kahve içelim mi?" Diye sordum Pamir'e doğru. Yemekten sonra,soğuk havaya karşı sıcak bir kahve içmekten daha hoş ne olabilirdi ki?
"Sen beni eve mi atıyorsun?" Diyerek, alayla konuştuğunda sırıttım.
"Eğer buna karşıysan-?" Hemen arabayı durdurdu ve kemerini çözdü. "Asla karşı değilim." Dedi.
Bu hâline kahkahalarla gülmek istesemde kendimi tuttum. Şimdi olmazdı. Sonrasında hatırlayıp doyasıya gülebilirdim.
Birlikte arabadan indik ve eve girdik. Işıkları yakarken üstümdeki fazlalıklardan kurtulup saçımı sol omzumda topladım.
"Çıkmadan önce doğalgazı kapadın mı,ev buz gibi olmuş." Dediğinde göz ucuyla ona bakıp mutfağa doğru ilerledim.
"Doğalgaz fiyatlarından haberin yok sanırım. Eğer açık bırakıp çıksaydım iki haftalık fatura yakardım." Dedim, ayıplarcasına. Tâbii beyefendi için hava hoştu.
"Ev küçük olduğu hâlde soğuk Şura, hasta olmanı istemem,biliyorsun." Birlikte mutfağa girdik.
"Kahveleri içince ısınırız,istersen sen oturma odasına geç ben iki dakikada hallederim." Dolaba doğru ilerlediğimde ses vermeyişi ile yerimde durarak ona baktım.
"Pamir, sana diyorum duymuyor musun? Dikilme ayakta git içeride otur."
"Sen bu elbiseyi nereden aldın,hiç hatırlamıyorum." Dediğinde kendime bakma ihtiyacı hissettim. Bu da nereden çıkmıştı şimdi?
