DOĞU BxBxb

Aşı

"Bütün işlemler tamamlandı. Doğu'yu artık alabilirsiniz."

Burak doktoru onayladında hemen elini tutup sıktım.

"Aşkım sonunda! Sonunda ona kavuşuyoruz."

Gülümsedi ve elini yüzüme çıkarıp yanağımı okşadı.

"Evet, sonunda bebeğim. Zorlu bir süreç bizi bekliyor."
"Olsun. Yanımızda olacak bundan daha güzel bir şey hayal edemiyorum."
"Umarım bize çabuk alışır."

Heyecanla beline kollarımı sardım ve sıkıca sarıldım.

"Aşkım çok mutluyum!"

Burak gülerek sarıldı bana.

"Umarım bu mutlulukla bebeğimizi de bu şekilde sevmesin hayatım. Kaburgalarımın kırılmasına az kaldı çünkü."

Burak'ı böyle şakacı görmek, özellikle de dışarıda isek, pek mümkün değildi. Zaten mutlu olduğum için bu söylediğine ekstra güldüm.

"Bugün iğnesini olacakmış. Ondan sonra çıkabiliriz. Dosya işleri de doktorun dediği gibi bitti zaten."
"Hadi odaya girelim o zaman."
"Önden buyur."

İçimdeki büyük mutlulukla kapıya gittim ve ufacık aralayarak içeri baktım. Minik bebeğimiz beşiğinde oturmuş önündeki kendi gibi minik olan peluş oyuncağı ile oynuyordu.

"Merhaba."

Beni başta fark etmediği için olduğu yerde zıpladı korku ile. Bana ve hemen arkamda duran sevgilime baktı. Daha fazla kapıda dikilmemek için içeri girdim ve beşiğin yanına gittim. Burak hemen arkamdan beni takip ediyordu. Doğu ile daha önce bir kere konuşmuştuk sadece.

"Nasılsın Doğu?"
"İyiyim."

Elindeki peluşa bakarak utangaç bir şekilde cevap verdi. Tombul bacaklarını kapatmayan minik bir şort vardı üzerinde. Ve ben o bacakları ısırmak istiyordum.

"Bizimle gelebilirsin artık. Seni yanımıza almak istediğimizi söylemiştik hatırladın mı?"

Kafasını salladığında Burak konuşmasına devam etti.

"Artık bizimle beraber yaşayacaksın. Biliyorum burada çok kısa bir süre kaldın ve hala kendini bir bebek gibi hissetmekte zorlanıyorsun. Ama bizim yanımızda bu sorunun üstesinden geleceksin. Endişelenme tamam mı?"

Doğu büzülmüş dudakları ile kafasını salladı tekrar. Ama senin o yanaklarını, dudaklarını yerim ki ben!

"Şimdi hastaneden çıkmadan önce son bir işimiz kaldı. Sen de bizimle geleceksin. Kucağıma alabilir miyim seni?"
"Yüyüsem?"

O r diyemeyen dilini öpmek vardı şimdi! Ben içimden Doğu ile aşk yaşarken Burak hala ikna etmeye çalışıyordu.

"Aldığın ve alacağın ilaçlardan dolayı kollarında ve bacaklarında eskisi kadar güç yok güzelim. Şu an hareket ettirebiliyorsun ama kısa süre sonra onu da yapamayacaksın."
"Biliyoyum."

Çıldıracağım!

"Şimdi gel bakalım."

Burak Doğu'yu kucağına aldığında hemen beşiğine eğilip oyuncağı aldım.

"Oyuncağın bende merak etme bebeğim."

Bana bakarak kafasını salladığında gülümsedim. Beraber odadan çıkıp hemşire odasına ilerledik. İçeri girdikten sonra hemşire bize baktı ve gülümsedi.

"Gelin şöyle oturun. İkinci aşısı değil mi?"

Doğu aşı kelimesini duyunca kıpırdansa da ona bakmadan elimdeki dosyadan aşı karnesini çıkarıp hemşireye gösterdim.

"Siz şöyle bırakın. İsterseniz kucağınızda da durabilir. Merak etme ufaklık hissetmeyeceksin bile."

Hemşire tatlı diliyle Doğu'ya yaklaşırken Doğu kendini geri çekip bacaklarını koltuğa çıkardı.

"İstemiyoyum."
"Bebeğim ama bu olması gereken bir şey. Bu aşı olmadan bu sürece giremeyiz."
"Ama acıy."
"Güzellik ben hiç acıtmam merak etme."

Hemşire oturduğu sandalye ile beraber daha da yaklaştı ve zaten açık olan bacağına elindeki pamuğu sürdü. Doğu ani refleksle kendini geri çekince hemşire elini kaldırdı.

"Pamuk bu, bak. Daha iğneyi elime bile almadım."
"İstemiyoyum yüffen."
"Tamam bebeğim sakin ol. Hiçbir şey olmayacak bana güven."

Burak Doğu'nun kafasını tutup boynuna yasladı ve kaldırmasına engel oldu. Diğer eliyle de bacağını tuttu sabit kalması için hemşire bu sırada el çabukluğu ile iğneyi yapmıştı. Pamuğu bastırdığı an Doğu kafasını geri çekti.

"Acıdı!"

Doğu bağırırken Burak gülerek ona baktı.

"Bak pamuk var sadece. Nerede iğne?"

Doğu kafası karışmış gibi etrafa bakarken Burak ayağa kalktı.

"Kolay gelsin."
"Sağolun iyi günler."

Hemşire karneye birkaç şey not edip bana uzatınca hemen alıp dosyaya koydum ve beraber odadan çıktık.

"Bitti bebeğim evimize gidiyoruz artık."