DOĞU BxBxb

Yüzleşme

Deniz

Odaya girip göz yaşlarımı silsem de arkasından yenilerinin gelmesi hiç uzun sürmüyordu.

Sakinleşmeye çalışırken kapı açılınca arkamı dönerek bir kez daha sildim yüzümü.

"Sevgilim."

Burak arkamdan gelip sarılınca kafamı eğdim.

"Hm?"
"Ağladığını biliyorum saklamaya çalışma."

Ona doğru dönüp sıkıca sarıldım.

"Özür dilerim. Her şey..."
"Hayır Deniz. Dileme bebeğim. Bu kararı ben verdim."
"Vermek zorunda kaldın Burak. Benim yüzümden."
"İki taraf da anlaşamadı güzelim. Senin yüzünden değil."

Yüzümü sildi ve yanağımdan öptü bastırarak.

"Beraber odaya geçelim güzelim. Eğer bana anlatmak istediğin şeyler olursa da sonra konuşuruz olur mu?"
"Tamam."

Bir kez daha öpüp belimden iterek kapıya ilerletti.

"Seni çok seviyorum meleğim benim."

Beraber odadan çıkıp salona geçtik. Doğu yine susmadan bir şeyler anlatıyordu. Burak'ın babaları da büyük dikkatle dinliyordu.

"Sonra minim saçlarımı kestik. Sonra babam küstü."

Gülerek konuşunca Aslan abi de kahkaha attı. Bu hikayeyi herkese anlatmak istiyordu sanırım.

"Küsmedim ben."

Burak göz devirerek gidip koltuğa oturunca ben de tekli koltuklardan birine oturdum.
Emin abi ile göz göze geldik bu sırada. Bana uzun uzun bakınca gözlerimi kaçırdım. Henüz yüzleşmek için hazır değilim. Hiçbir şey yokmuş gibi davranmak daha cazip geliyor.

"Hayatım?"
"Hmm?"
"Yemek var mı evde?"

Olanlardan sonra yemek hiç aklıma gelmemişti.

"Yemek hazır. Hemen oturalım masaya isterseniz."

Herkes birbirini onaylayıp ayağa kalkınca masaya geçtik. Yemekleri servis etmek için tabakları alırken Burak da yanıma gelip yardım etti. Bir yandan da beni güldürmek için saçma sapan şeyler yapıyordu.

"Burak..."
"Gül artık."

En sonunda belime aniden dokununca hızlıca geri çekildim. Ve refleks olarak da bağırdım tabii ki.

"Ah!"

Gözlerim şokla açılırken arkama hızlı bir bakış atıp önüme döndüm.

"Rezil oluyorum yapma şöyle şeyler."

Gülerek onundaki tabakları alıp masaya taşıdı. Yanıma geldiginde hala gülüyordu.

"Sus artık."

Servisleri bitirip beraber masaya geçtik. Doğu yine baş köşede oturuyordu. Biz de yerimize oturunca yemeğe başladık.

"Çorba çok güzel olmuş."
"Afiyet olsun."

Doğu hızlıca yerinde doğrulup Emin abinin kolunu tutup sarstı.

"Minim babam yaptı."
"Öyle mi? O zaman daha güzel olmuş."

Emin abi bana bakarak konuşunca şaşkınlık ve utançla ona bakakaldım. Konuşmayı unuttuğumun bile farkında değilken Emin abi gülünce hızlıca kafamı önüne eğdim.

Çok utandım şu an! İlk sevgili olduğumuz zamanki gibi hissettim.
Burak'ın yanımda gülmesi de o zamanları hatırlattı. İlk tanıştığımız zaman ben çok utangaç davranıyordum ve Burak bu halime çok gülüyordu.