Hotel

Rozdział 5 Alex

Cześć! Dzięki, że tu jesteś! Póki co książki mam na tyle, że postaram się wrzucać rozdziały codziennie. Nadal ją piszę i historia się rozwija:)  Trzymajcie się ciepło ❤ 

To będzie bułka z masłem, tak jak sądziłem. Ta kobieta wyglądała jakby była na skraju wytrzymałości. Kiedy ją usłyszałem, nie mogłem się powstrzymać. Chciałem zaznaczyć swoją obecność chociaż ona kompletnie nie miała ochoty na moje towarzystwo. Niebawem zmieni zdanie. Może i niepotrzebnie zarezerwowałem apartament na tak długo, jednak dzięki temu miałem czas, by wszystkiemu dokładnie się przyjrzeć. Na pierwszy rzut oka miejsce było bardziej zadbane niż zapamiętałem. Hotel miał pełne obłożenie sądząc po tłumach w foyer i restauracji, a od boya dowiedziałem się, że w najbliższym czasie w Snug Inn odbędzie się bal organizowany między innymi przez mojego ojca. Miałem jeszcze kilka dni, żeby przygotować się na to spotkanie.

Nie potrafiła ukryć łez. Co wyprowadziło ją z równowagi, że szlochała jak dziecko? Chociaż niechętnie musiałem przyznać, że nawet wtedy miała swój urok. Przez chwilę jej błękitne oczy wyglądały niewinnie, ale zmieniły się dosłownie w ułamku sekundy. Skąd brał się jej negatywny stosunek do mnie? Nie znała mnie i byłem pewny, że nie mogła w ten sposób traktować innych gości, ponieważ wtedy nikt nie chciałby się tu zatrzymać.

Przecisnąłem się z powrotem przez żywopłot i poprawiłem ubranie. Spokojnym krokiem wróciłem przez salę balową do foyer. Podszedłem do części restauracyjnej i poprosiłem o stolik dla jednej osoby. Najwyższy czas sprawdzić na jakim poziomie prezentowały się umiejętności kulinarne szefa kuchni. Zamówiłem średnio wysmażony stek z dodatkami i w skupieniu studiowałem menu pod kątem różnorodności dań, popijając raz na czas schłodzoną wodę. Liczyłem się z tym, że będę musiał zainwestować spore fundusze w rozwój tego miejsca, ale im więcej trybików funkcjonowało bez zastrzeżeń przed finalizacją transakcji, tym lepiej.

- Dzień dobry panie Forest, nie wiem czy mnie pan pamięta - usłyszałem nad sobą głos. Podniosłem wzrok i uśmiechnąłem się.

- Oczywiście - powiedziałem. - Panna Francesca Baggio najbardziej kompetentna recepcjonistka w tym miejscu. Może się pani dosiądzie? - zaproponowałem.

Nadarzała się świetna okazja, żeby nieco więcej dowiedzieć się o właścicielce.

- Dziękuję - zajęła miejsce po drugiej stronie niewielkiego stolika. - Teraz jestem managerką - dodała z dumą.

- Gratuluję i cieszę się, że pani umiejętności zostały docenione - skłoniłem głowę. - Proszę mi mówić po imieniu, nie bawmy się w oficjalne formy – zaproponowałem.

- Skoro tak, to mam do ciebie pytanie Alex - zaczęła. - Być może uznasz mnie za bezczelną, ale z tego co pamiętam to sam nigdy nie owijałeś w bawełnę, więc odpowiedz mi proszę na jedno pytanie.

- Jakie?

- Po co tu przyjechałeś? - uważnie mi się przyglądała.

- Zaznaczyłem tę rubryczkę w formularzu rezerwacji - uśmiechnąłem się.

- Oboje wiemy, że nie ma tu ani jednego miejsca, które chciałbyś zwiedzić.

- Jak bardzo jesteś lojalna względem swojej szefowej? - zmieniłem temat, co wyraźnie ją zaskoczyło.

- Bardzo, ale co to ma do rzeczy? - poprawiła się na krześle. Oznaka lekkiego zdenerwowania. Doskonale.

- Hmm - udałem, że zastanawiam się nad odpowiedzią.