"Günlerdir hatta haftalardır bunu düşünüyorum. Nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum" dediğinde dolan gözlerimi saklamak için başımı öne eğdim.
Ayrılık konuşmasını duymak istemiyordum.
"Anladım" dedim sözünü keserek. Gözleri tekrar beni bulduğunda kaşlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
🍃
Evde de içimde de dışarıda yağan kara rağmen bahar havası vardı. Benim içimde ki baharın sebebi belliydi ama evdekinin sebebi halamın birkaç günlüğüne İstanbul'dan buraya geliyor olmasıydı.
Sadece birkaç saat önceydi kendime bile zor itiraf ettiğim aşkı, evet aşkı, Anıl'a itiraf etmiştim. Sonrasında ne yapacağıma dair bir fikrim yoktu. Bu konuda oldukça acemiydim. Sadece akışına bırakmayı seçmiştim.
Benim gerekli ya da gereksiz bilemediğim ama engel de olamadığım utangaçlığım yüzünden hiçbir şey konuşmamış ve sessizce evlerimize kadar beraber yürümüştük. Ayrılırken sadece 'Görüşürüz' demiş ve cevap dahi beklemeden evime girmiştim.
Şuan yastığıma sarılmış, yatağımda otururken Serra'nın benimle dalga geçmesine sabırla dinliyor ve izliyordum. Evet büyük konuşmuştum, evet sevmiyorum demiştim...
"Vay be..." dedi en sonunda ciddileşerek. "Demek sen rahatsız oluyorsun diye gidecekti"
Başımı sallayarak pencereye doğru baktım. Varlığına çok alışmıştım. Baktığım yerde görmemek nasıl olurdu? Sanırım beni de bu korkutmuş ve cesaretlendirmişti.
"Ee?" dedi koluma yapışarak. "Sevgili misiniz şimdi? Ne dedi sen öyle deyince?"
"Konuşmadık...Sadece sarılmak istedi ama izin vermedim. Yani köyün tam ortasındaydık"
"Konuşmadınız mı?" dedi, daha neler der gibi. "Ne konuşabilirim ki? Her şey zaten çok yeni...Karşısında elim ayağıma dolanıyor, ayakta zor duruyorum"
"Neyse zaten her gün birliktesiniz" dedi gülüp göz kırparak. "Ay dur sarılacağım...Çok şükür teyze olma umutlarım arttı" diyerek beni kendine çekip sarıldığında gözlerimi büyüttüm.
"Manyak mısın kızım hemen teyze yapıyorsun kendini?"
"Yapmadım ki. Umutlarım arttı sadece"
Geri çekildi ve hemen yanıma oturup sırtını yatak başlığına yasladı. "Ay düşünsene...Çok güzel kızınız olur"
Başımı Serra'nın omzuna koyarak iç çektim. "Sarışın olur...Anıl'ın kız kardeşini gördüm. Aşırı güzeldi" dediğimde kaşlarını çattı.
"Iyy görümce mi yani? Bir de küçükse abim de abim diye dolanıyorsa...İçim daraldı"
"Niye öyle diyorsun ya? Kız gayet tatlı bir şeye benziyordu. Hem küçükte 21-22 gibi duruyor" dedim.
"Başka kardeşi var mı?" dediğinde omzumu silktim. "Bilmiyorum ama bir tane abisi var. Yani hastanedeyken telefonunu açmak zorunda kalmıştım da oradan biliyorum"
"Ay...Evli mi?" dediğinde başımı salladım. 'Yenge' diye hitab ettiğine göre evliydi. "Hah..Bir görümce bir elti. İnşallah dahası yoktur"
"Belki iyi insanlardır" dediğimde göz ucuyla bana baktı. "Bende öyle sanmıştım...Sanki kardeşleriyle zorla evleniyorum gibi bakıyorlar bana. Belki ben abartıyor da olabilirim ama öyle işte" dediğinde yatakta doğruldum.
