Sıradan, kendimi sadece derse verdiğim bir gün son bulmuştu. Evde ki sessizlik herkesin uyumuş olduğuna işaretti. Kitabin kapağını kapatarak geriye doğru yaslandım ve kollarımı yukarıya kaldırarak esnedim. Gerçekten yorulmuştum.
Yatağa geçmek için kalktığım da telefonuma bildirim geldi.
Anıl : Bitirdin mi testleri?
Mesaja cevap vermeden saate baktım. Neredeyse ikiye geliyordu. Bu saatte gerçekten benim testleri bitirip bitirmediğimi mi merak etmişti.
Bitirdim
Anıl : Güzel.
Annen nasıl?
Anıl : Merak edilecek bir şeyi yok
Sevindim
İyi geceler
Anıl : İyi geceler
🍃
Sonunda haftasonu bitmiş ve pazartesi gelmişti. Dolayısıyla Anıl da dönmüştü. Kitaplarımı, giderken bana verdiği bir ton ödevi, toparlayarak evden çıktım.
Anlam veremediğim bir heyecan vardı üzerimde. Karnıma ağrılar girecek derecede bir heyecan. Ders dinlemeye bu kadar meraklı olduğumu yeni fark ediyordum.
Okula yaklaştığımda, bahçeye bırakılan onlarca bisiklet çekmişti dikkatimi. Son bisikleti de bahçeye bırakan adam ile Anıl vedalaşmış sonrasında adam kamyona binerek gitmişti.
Birkaç adımla Anıl'ın yanına ulaştım. "Bu bisikletler ne?" diye sorduğumda bahçede ki renk renk bisikletlere bakarak "Çocuklara ufak bir sürpriz" demişti.
Tekrar bana baktığında "Ufak?" dedim. "Öğretmenler bu kadar kazanıyor muydu ya?"
Gülerek başını iki yana salladı. "Yok, sponsoru babam."
Bir iki bisiklet belki hediye amaçlı alınabilirdi. Ama 20 tane bisikleti almak çok kolay değildi. Üzerimde ki o şaşkınlığı atamadan çocuklar için sıralanmış olan bisikletleri inceliyordum.
Çocukları kendine aşık etmek istiyordu anlaşılan. Neyse buraya ders çalışmak için gelmiştim. "Ödevlerimi yaptım" diyerek Anıl'a döndüm. Ama bıraktığım yerde yoktu.
"Hocam?" diye seslendiğimde "Geliyorum" dedi. Sesi bahçenin arka tarafından geliyordu. Bende arka bahçeye doğru yürürken Anıl yeşil bir bisikletle çıkmıştı karşıma.
"E bu da senin" dediğinde "Ne?" demiştim şaşkınlıkla. "Öğrenci kontenjanından. Belki futbolda seni yenememiş olabilirim ama kesinlikle senden daha iyi bisiklet kullanıyorumdur"
Duvara yaslı diğer bisiklete baktım. "Yarış yapalım yani?" dedim şaşkınlıkla.
Elime bisikleti tutuşturmuştu. Sonra duvara yaslı olan bisikleti aldı. "Öyle diyorum"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Nefha
Teen Fiction"Günlerdir hatta haftalardır bunu düşünüyorum. Nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum" dediğinde dolan gözlerimi saklamak için başımı öne eğdim. Ayrılık konuşmasını duymak istemiyordum. "Anladım" dedim sözünü keserek. Gözleri tekrar beni bulduğunda kaşlar...