"Günlerdir hatta haftalardır bunu düşünüyorum. Nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum" dediğinde dolan gözlerimi saklamak için başımı öne eğdim.
Ayrılık konuşmasını duymak istemiyordum.
"Anladım" dedim sözünü keserek. Gözleri tekrar beni bulduğunda kaşlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~~
Cam kenarına oturmuş gecenin karanlığında dışarıyı izliyordum. Çok hafif kar yağıyordu. İç çekerek yarım saat öncesinde çözdüğüm denemeye baktım. Hiç olmadığı kadar kötüydü.
Ve tüm moralim, motivasyonum yok olmuştu. En sevmediğim yanımda buydu. Çabuk sıkılıyor, çabuk düşüyordum. Ağlamaktan gözlerim şişmişti. Bu anlar çok tanıdıktı. Sonucum kötü gelirdi saatlerce ağlar sonra bir şekilde tekrar otururdum o masanın başına.
Ama şuan içimden tekrar oturmak gelmiyordu. Belki de benden gerçekten olmazdı. Boşuna uğraşıyor ve uğraştırıyordum.
Telefonum çaldığında kaşlarımı çatarak ekrana baktım. Bu saatte Serra beni neden arıyordu ki? Endişeyle telefonu açtığımda iyi gelen sesi beni rahatlatmıştı.
"Naber?" dedi.
"Bu saatte neden uyumadın?"
"Uyku tutmadı. Senin de birkaç dakika önce aktif olduğunu gördüm. Kötü mü yaptım arayarak? Hem senin sesin niye öyle?"
"Yok iyi yaptın...Hiç"
"Ne oldu söyler misin?"
"Ben galiba yapamayacağım bu sınav işini"
"Nereden çıktı o? Daha dün çok iyi gidiyor dedin"
"Bugün de çok rezil bir net yaptım" dediğimde derin bir nefes aldığını duydum.
"Ne zaman çözdün?"
"Yarım saat oldu biteli"
"Bu saatte çözdüğün için kötü gelmiştir. Odaklanamamışsındır. Şimdi yat, sabah güzelce bakarsın...Bu sene senin senen. Kazanacaksın ya"
"Tamam boşver beni. Sen ne yaptın?"
"Düzen kurmaya çalışıyorum. Hâlâ alışmış değilim" dediğinde gülümsedim.
"Alışırsın alışır"
"Sen söyle Anıl ile nası gidiyor? Dün konuşamadık bunu"
İç çekerek pencereden dışarıya baktım tekrar. Anıl bu sıralar garipti. Morali bozuktu. Ve bana hiçbir şey söylemiyordu. Birkaç kez sormak istemiştim ama geçiştirip durmuştu.
"Kapat kapat...Deneme için de üzülme olur arada öyle"
"İyi geceler" telefonu kapattım ve yatağıma yerleştim. Serra biraz olsun içimi rahatlatmıştı. Güzel bir sabaha uyanıp güzelce yanlışlarımı telafi ederek yola devam etmeliydim.
~~
"Uyan abla uyan...Saat kaç oldu?"
Kolumdan tutup beni sarsan Ali ile gözlerimi açmak zorunda kalmıştım. Bir insan böyle uyandırılır mıydı?
