"Günlerdir hatta haftalardır bunu düşünüyorum. Nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum" dediğinde dolan gözlerimi saklamak için başımı öne eğdim.
Ayrılık konuşmasını duymak istemiyordum.
"Anladım" dedim sözünü keserek. Gözleri tekrar beni bulduğunda kaşlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~
"Al yengeciğim" diyerek, bana kahveyi uzatan Nil'e gülümseyerek kahveyi almıştım. Ne zaman şu yenge olayına alışırdım bilmiyordum ama biran önce alışmalıydım. Nil bana her 'yenge' dediğinde ona garip garip bakmaktan alıkoyamıyordum kendimi.
Şuan herkes salonda oturmuştu. Biz en son kitap konusu tartışıyorduk. Anıl bana en sevdiği kitapları gösterirken annemler gelmişti. Hemen gidip üzerimi değiştirmiştim ondan sonra da zaten Anıl'ın annesi gelmişti. Sonra Leyla Abla ve Selim Abi, sonra da Nil.
Kısaca şuan herkes vardı. Kahve eşliğinde ciddi bir konuşma geçeceğini anlamıştım. Muhtemelen nişan ve sonrası içindi bu konuşma. Bir tık heyecanlanıyordum. Bizim için toplanılmış ve bizim için bir şeyler konuşuluyordu. Garip ve güzel bir histi.
Bir yanımda Anıl diğer yanımda Nil, onun yanında Leyla Abla, karşı koltuğumuz da annem ve annesi, iki berjerde de babalarımız oturuyordu.
"Pazar günü yapıyoruz nişanı. Her şeyi ayarladık biz. Birkaç şey eksik, onları da çıkar Nergis ile hallederiz" dedi annesi. Gülümsedim.
"Nişan basit. Biz düğünü konuşalım" dedi sonra babası. Düğün mü?
"Biraz erken düğün için" dedi babam. Ara sıra bana bakıyordu. Ben ne karar verilirse verilsin kesinlikle sessiz kalacaktım.
"Yok yok...Biz 2 aya yapalım" dedi, babası.
"2 ay çok" dedi Anıl.
Kahveyi püskürtmemek için büyük bir çaba sarf etmiştim ama boğazımda kalmıştım. Öksürdüğüm de Nil sırtıma vurdu. 2 ay çok muydu? Ben 2 ay içinde hiçbir şey yapamazdım. Buna annemin tepkisini çok merak ediyordum. Şimdiye kadar sürekli bana 'Çeyiz' deyip durmuştu ve evlenmeyeceğimi söyleyerek böyle bir şeye gerek yok demiştim. Çeyiz meselesini Anıl'a söylesem gülerdi. Koskoca evin eşyalarını da Anıl almayacaktı ya...Çeyiz önemliydi. 2 ay gerçekten olmazdı.
"Abartma sende" dedi babası
"Nergis?" diye sordu babam. Benim fikrimi merak etmiş olabilirdi ama ben bu konuya yorum yapmazdım. Uygun desem, babam alınırdı. Değil desem Anıl alınırdı.
"Ben bilmem" dedim
"İster o ister" dedi, Anıl. Babam Anıl'ın bu yüzünü ilk defa gördüğü için şok olmuştu sanırım. Bu yüz ifadesini başka türlü açıklayamazdım.
Babamın ters bakışlarını üzerinde hissedince boğazını temizleyerek ciddileşti ve "Sınavı var diye söylüyorum...Çok zaman kaybı olmasın"
Kesin öyledir.
"Sınavdan sonra olsun o zaman?" dedi, babam 'Buna ne diyeceksin?' der gibi.
Bizim amacımız zaten uzak mesafe ilişkisi yaşamamak için evlenmekti. Ama bunu babama söyleyemezdim. 'Seven her türlü sever' deyip asla ve asla izin vermezdi. Seven her türlü severdi de kolayı varken neden zora talip olalım ki?
