"Günlerdir hatta haftalardır bunu düşünüyorum. Nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum" dediğinde dolan gözlerimi saklamak için başımı öne eğdim.
Ayrılık konuşmasını duymak istemiyordum.
"Anladım" dedim sözünü keserek. Gözleri tekrar beni bulduğunda kaşlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
~
"Size bir şey söylemem lazım" diyerek sessizliği bozduğum da annem, babam ve hatta Ali bana bakıyordu. Nasıl söylesem diye çok düşünmüştüm. Ama işin içinden çıkamamıştım. Bu yüzden birden söyleyip kurtulacaktım.
Umarım annem ve babamın kalbine inmezdi.
"Biz Anıl ile bir süredir birlikteyiz ve bugün bana evlenme teklifi etti" tek nefeste söylemiş ve tepkilerinden korktuğum için gözlerimi sıkı sıkı kapatmıştım.
Sessizlik. Sanırım bu daha korkunçtu.
Gözlerimi yavaşça araladım. Anneme baktım. Çok şaşırmış gibi durmuyordu. Babama baktım. Nefes alıp verdiğine göre evlenme teklifini kabul ettiğimi de söyleyebilirdim. "Ve bende kabul ettim"
"Ne diyor bu Selvi?" dedi anneme.
"Evleneceğim diyor" dedi annem.
"Olmaz. Böyle bir şeye müsadem yok" dediğinde korkuyla babama baktım.
"Niye?"
"Yalan söylemişsiniz. Ayakta uyutmuşsunuz bizi" dedi. Tek sorun bu muydu gerçekten? "Ben istemedim. Anıl söyleyelim dedi. Ben uygun bir zaman bekledim"
"İzin vermiyorum" dedi babam.
"Neden baba? Anıl'ı tanımıyor musun zaten? Hem geçen sen değil miydin beni saçma sapan biriyle tanıştıran"
"İstemiyorum. Bu konu kapandı. Görüşmüyorsunuz da bundan sonra" diyerek salondan çıktığında anneme baktım.
"Anne ikna et babamı"
"Cık cık cık" dedi annem. "Yalanla dolanla...Anladım da biliyor musun? Şüphelendim başta, Engin olayından sonra tam emin oldum. Ne zaman söyleyeceksin diye bekledim. Hiç..."
Annem de babamın arkasından çıktığında Ali'ye baktım.
"Şimdi sen Anıl ögretmenimle evlenecek misin?" dedi şaşkınlıkla.
Bu gidişle evlenemeyecektim.
~~
Akşam olmuştu ve benim Anıl'a bir şey söylemem gerekiyordu.
Babam izin vermiyor. Çok tepkili, evlenemiyoruz
Mesajı atar atmaz telefonu kapattım. Konuşmalıydık ama sabah. Şuan kafam çok karışıktı ve konuşmak istemiyordum.
Ders çalışmalıydım. Dış dünya ile ilişkimi ancak öyle koparırdım. Hem bugün hiç çalışamamıştım.
~~ Camdan gelen tıkırtı odağımı bozmuştu. Kalemi masaya bırakarak cama doğru baktım. Aynı sesi birkez daha duyduğumda kalkıp cama bakmıştım.
Anıl dışarıdaydı. Ve elinde ki taşı cama atacakken durmuştu. Yürek yediğini filan düşünmeye başlamıştım.
Perdeyi hızlıca kenara çekip camı açarak "Napıyorsun?" dedim fısıltıyla.
