"Günlerdir hatta haftalardır bunu düşünüyorum. Nasıl söyleyeceğimi bilemiyorum" dediğinde dolan gözlerimi saklamak için başımı öne eğdim.
Ayrılık konuşmasını duymak istemiyordum.
"Anladım" dedim sözünü keserek. Gözleri tekrar beni bulduğunda kaşlar...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sevdiğim bir bölüm oldu. Umarım siz de beğenirsiniz ;)
~
"İçine sindi değil mi?" Anıl'dan sayamayacağım kadar çok kez duymuştum bunu bugün. "Sindi, hiç merak etme"
"E bi' fotoğrafını göster o zaman" dediğinde başımı iki yana salladım.
"Gelinliğimi sadece nikah günü göreceksin. Hem zaten 2 gün sonra"
Gözlerini, arkamızdan gelen annemlere çevirdi. Sabahtan beri alışveriş yapıyorduk. Çok yorulmuştum ama tatlı bir yorgunluktu. "Annemleri atlatıp kahve içmeye gidelim" dediğinde güldüm.
"Onları da götürelim?"
"Biz hiç baş başa kalmayalım yani?"
"Ben atlatamam sen atlat" dedim. Anıl, durdu ve arkamızdan gelen annemlere seslendi. "Biz bi' kahve içmeye gidiyoruz. Sizde eve geçersiniz herhalde"
"Nezaketen bize de içer misiniz diye sorduğun için çok teşekkür ederim oğlum. Ama sağ ol içmeyiz bizim daha işimiz var" demişti annesi.
Anıl'ın utanması gerekiyordu ama hiç utanmıyordu. "Ne demek anneciğim. Size kolay gelsin. Bizi ararsınız"
Elimden sıkı sıkı tutarak adımlarını hizlandırdığında gülmeden edemedim.
"Takip etmezler bizi korkma"
"Annemler etmez de Nil'den emin değilim"
"Senin şu her zaman gittiğin bir kafe varmış ya...Oraya gidelim mi? Yani yakınsa" dediğimde "Yakın ama başka bir yere gidelim" demişti.
"Niye ya? Ben orayı merak ediyorum"
"Öyle istiyorsan öyle olsun" demişti. "Tayinim belli olsun, hemen okul civarında ev bakarız. Ama hemen bulabileceğimi sanmıyorum. Yani biraz idare etmemiz gerekecek" dediğinde gülümsedim.
"Benim için hiçbir sorun yok. Ben çok sevdim aileni."
"Şu aralar hangi sevabımın karşılığı olduğunu düşünüyorum" dediğinde gülerek koluna yaslandım. "Bunu asıl düşünmesi gereken benim bence. Hayatıma sihirli değnek ile dokundun resmen"
"Geldik" dediğinde biraz ilerimizde ki kafeye baktım. Kalabalık görünüyordu.
"Hep böyle kalabalık mı?"
"Sayılır" birlikte içeriye girdik. Neyse ki boş birkaç masa vardı. Biz o masalardan birine ilerlerken birisi Anıl'a seslendi.
Anıl dönüp bakmamıştı ama ben merak ederek bakmıştım. Kalabalık bir masadan bir adam elini kaldırarak Anıl'a seslenmeye devam ediyordu. Anıl da o tarafa baktığında derin bir nefes aldı. "Başka bir yere gidelim mi?" diye sorduğunda gözlerimi kıstım.
