'' Sana söz, soyadım soyadın olana kadar bitmeyecek bu mevzu. '' bir yemini daha dillendirdi son kez. '' Kendine dikkat et. Seni seviyorum. '' diyerek çekti ellerini üzerimden.
Sarılmamıştı hâlbuki sadece ufak bir temasla bile sıcacık olan bedenim ç...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Nihayet bir okul gününü daha bitirmiştim. Okuldan kızlarla beraber gülüşerek dışarı çıkmamızla karşı yolun kenarına arabasını park edip dikkatle beni izleyen Demir abiyle kısa bir an şoka girip yerimde duraksadım. Kızlarda bakışlarını benim baktığım yere çevirdi neden durduğumu bilemediklerinden. Dün gece o korkuyla yatıp uyumuştum, sabahta abimle bile karşılaşmamak için erkenden çıkmıştım evden. Kaçışım buraya kadardı anlaşılan ve Demir abinin habersiz bir şekilde beni almaya neden geldiğini bilmiyordum. Açıkçası bilmekte istemiyordum şu an üç buçuk atıyordum çünkü.
'' Kızım bu yunan heykeli sana mı bakıyor? '' diyen İrem'le yutkundum.
'' Yunan heykeli değil kızım bu dünyanın sekizinci harikası falan bence uff şu vücuda bak be... '' yanımda alenen askıntılık yapmaya başlayan Damla'yla nedensizce sinirlenip kaşlarımı çattım ve ona döndüm. Benim tepkimle yüz ifadesini anında toplarken mahcupça yüzüme baktı.
'' Kendimi kaybettim bir an özür dilerim. Sevgilin falan mı? '' diye sordu utanarak ama bakışlarından olmamasını istediğini bariz belli ediyordu. Tam hayır diyecekken kısa bir an düşünüp, neden olduğunu bilmediğim bir şekilde '' Evet. '' deyivermiştim.
İki yanımda merakla bekleyen kızlar verdiğim cevapla hayal kırıklığına uğrarken '' Ya... '' demişlerdi aynı anda. Sahte bir gülümsemeyle ikisine bakıp ardından Demir abiye baktım. Hala yaslandığı arabanın kapısında kollarını göğsünde bağlamış bir şekilde beni izliyordu.
'' Ya öyle. Gitsem iyi olacak daha fazla beklemesin. Yarın görüşürüz. '' diyerek ikisini arkamda bıraktım. Neden böyle bir yalan uydurmuştum gerçekten bilmiyordum ama Demir abinin okulda en yakın olduğum iki insandan biriyle sevgili olması kaldırabileceğim bir durum değildi. Daha hazır değildim buna.
Mümkün olduğunca yavaş hareket edip yanına vardığımda tam karşısında durdum. Bakışları bendeyken gülümseme kondurdu yüzüne.
'' Hayırdır Demir abi sen burada? '' soru sorarcasına ona bakıp ellerimle arkamda kalan okulu gösterdim.
'' Hiç seni alayım dedim. İşim erken bitince bugün, baktım senin çıkış saatin de yakın otobüslerde sürünme bu havada diye. İyi yapmamış mıyım? '' diyerek burnunu çekti sertçe. Üzerime yerleşen gerginlikle zoraki tebessüm ettim.
'' İyi yapmışsın da uğraşmasaydın keşke yorulmasaydın yani buraya kadar. '' dedim sakince. Kaşları şaşkınlıkla havalanırken yamukça gülümsedi. Başını anlamadığım bir şekilde aşağı yukarı sallayıp sessiz kalırken arkasında kalan kapısını açtı.
'' Geç hadi. Yoksa arkadaşların üzerime atlayacaklar az daha durursak. '' demesiyle bakışlarım bir anda arka tarafıma çevrildi. Kızlar hala bizi izliyorlardı. Derin bir nefes aldım sakin olmak için ve hızlı adımlarla diğer tarafa geçip bindim arabaya homurdanarak. Kemeri takıp kollarımı göğsümde bağladım.
