8. Bölüm - Korkular ve Kararlar

1.6K 79 3
                                    

'' Bahar hadi artık seni bekliyoruz

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

'' Bahar hadi artık seni bekliyoruz. '' aşağıdan bağıran annemin sesiyle saçımla uğraşmayı kısa bir süreliğine bıraktım. Açık olan odamın kapısından kafamı uzattım.

'' Siz geçin ben de geliyorum on dakikaya. '' yeniden aynanın karşısına geçtim ve yarım kalan maşamı tamamladım. Telefonuma düşen bildirimle saçımla uğraşmayı bırakıp prizden çıkardım maşayı. Masanın üzerindeki anahtarımı alıp telefonumu da aldım. Demirden gelen mesajı açtım gülümseyerek.

Gönderen: Ortak

Mesaj: Alt tarafı karşı eve geçeceksin minik, bu kadar süslenmene gerek yok. Her halini biliyoruz görücüye çıkmıyorsun ki zaten çıkamazsın. Daha fazla kızdırma beni gel artık.

Kıkırdarken son basamağa geldiğimi fark etmeyip adımımı atmamla ayağım boşluğa düşmüş ve sendeleyerek dengemi son anda sağlamıştım. Merdiven inerken mesaj okumak sakıncalıydı. Özellikle de aptal bir âşıksan tamamen sakıncalıydı.

Bir haftadır ağzı açık ayran budalası gibi dolanıp duruyordum etrafta. Annem, babam, abimden tut etrafımdaki herkes bu yersiz olduğunu düşündükleri mutluluğun nereden geldiğini bilemeseler de ben biliyordum ve tabi bir de Demet. Kimse bu halimden şikâyetçi değildi tabi ki hatta babam fazlasıyla mutluydu gülen yüzümü gördükçe.

Bir haftadır Demir'le çifttik, sevgili olan çiftlerden. İlk birkaç gün fazlasıyla tutuk ve düşünceli dursa da bir kere daha yaptığımız konuşma sonrası oda akışa bırakmış ve anı yaşamaya karar vermişti. Hala tereddütleri vardı ve ben rica etmiştim zamana bırakmasını. Nasıl olsa zamanla bendeki kararlılığı görecek ve her şey daha da fazlasıyla yoluna girecekti. Şimdilik ailelerimize hiçbir şey söylememe konusunda karar kılmıştık. Aceleye gelmemesi ve bizim aramızdaki durumun tamamen netleşmesini bekleyecektik. Eğer yapabilirsek ondan sonra söyleyecektik herkese. Çünkü biz yapamazsak onların da bu durumdan etkilenmesini istememiştik.

Evin kapısını kapatıp karşı eve geçtim. Bahçe kapısını açtım. Herkes masadaki yerini almıştı ve bir tek ben eksiktim. Demir masanın en başında kıstığı gözleriyle masaya gelişimi izledi dikkatle. Boğazımı temizledim. Ona baktıkça gülesim geliyordu ve ailelerin yanında aşırı derecede geriliyordum açık vereceğim diye. O ise benim aksime aşırı rahattı ve tek bir falso hareketi yoktu. Bakışlarımız birbirinden ayrılmazken masaya yaklaştım.

'' Günaydınlar herkese... '' dedim içime kaçan bir sesle. Herkes günaydın derken salak gibi ayakta hala Demir'e bakıyordum. Demet'in kolumdan çekmesiyle içeri doğru sürüklenmeye başladım.

'' Gel Bahar, birkaç bir şey kalmış onları alalım içeriden. '' başımı salladım ve takip ettim Demet'i. Ayakkabılarımızı çıkarıp içeri geçmemizle bana dönüp kolumu cimcirdi.

'' Kızım salak mısın ya, bir hafta oldu bir hafta... Hala alışamadın Bahar, abimi görünce tutulup kalıyorsun. '' demesiyle derince soluklandım. Sessiz konuşmasını ben devam ettirdim.

ZEMHERİ (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin