12. Bölüm - Bozulan Yeminler

1.6K 71 7
                                    

HİRA-İ ZERDÜŞ – BEN BİLMEZDİM RENKLERİ / MİTHAT KÖRLER – DOKUNULMAZIMSIN BENİM

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

HİRA-İ ZERDÜŞ – BEN BİLMEZDİM RENKLERİ / MİTHAT KÖRLER – DOKUNULMAZIMSIN BENİM

Mahalleye geldiğimde indim durakta. Annem telefonla arayıp ekmek almamı söylemişti. Abim evde değildi anlaşılan yine. Durağın karşısında bulunan fırına girdim ve iki ekmek istedim. Ekmekleri beklerken ellerinde baklavalarla geçen mahalle sakinlerine bakıyordum tuhaf bir şekilde. Önümde duran tezgâhın üzerinde tabağın içinde neredeyse on dilime yakın baklava vardı. Bu kadar insanın bu baklavaları nereden bulduğunu merak etmiştim. Herhalde herkesin aynı anda canı baklava çekmemişti?

'' Buyur Bahar kızım. '' önüme uzatılan ekmek poşetini alıp parasını ödedim. Kolay gelsin diyerek çıktım fırından.

Baklavalarla gelenlerin çoğu erkekti ve hepsi de kahvenin olduğu sokaktan çıkıyordu. Herhalde birilerinin kutlama şeysi falan olmalıydı. Ya biri işe girmiş onun için kahvedekilere dağıtmıştı ya da hayırlı bir haber vardı ve onun şerefine dağıtılıyordu.

Kahvenin bulunduğu sokağın karşısından geçerken anlık duraksadım ve o tarafa göz gezdirdim. Baya bir kalabalık vardı bütün mahalleli oradaydı neredeyse. Demir, abim ve askeriyeden arkadaşları da kahvenin önünde ayakta dikilmiş gülerek konuşuyorlardı birbirileriyle. Abim ve arkadaşları baklava yerken Demir ellerini cebine sokmuş dikiliyordu sadece. Kağıt tabaklarda baklavasını alan bizimkilerin yanına gelip bir şeyler söylüyordu. Demir başını hafifçe sallayıp tebessüm ederek konuşuyordu.

Dikildiğim yerde onları izlerken göz göze geldik bir anda onunla. Anlık gülümseme belirirken dudaklarında kendini toparlayıp önüne döndü ve abimin konuşmasını cevapladı. Sokağın köşesini ellerinde baklava tepsileriyle dönen iki kişiye baktım. Hepsi de pastanede çalışan elemanlardı. Hayretle kaşlarım havalandı bir kez daha kim dağıtıyorduysa baya mühim meseleydi anlaşılan. Daha fazla takılmadan yoluma devam ettim. Sokağın başını dönmemle bu kez Leyla teyzelerin evinde fazla olmasa da komşuların toplandığını görmüştüm. Gerçekten mahallemiz bugün fazlasıyla hareketliydi. Sabah okul için çıkmış ders bitimi de kalıp biraz resim yapmıştım. Sabahtan akşama ne olmuştu bilmiyordum ama değişik şeyler olduğu kesindi. Adımlarımı hızlandırdım ve nihayet kalabalığa yaklaştım. Perihan teyze elinde tabak ve plastik çatalla baklavasını yerken benim gelmemle yanıma yaklaştı.

'' Kız Bahar kaynanan sevecek bitmeden yetiştin. '' demesiyle bahçeye göz attım. Sedirde ve sandalyede Leyla teyze ve annemin baya samimi olduğu gün arkadaşları ve birkaç komşumuz daha varken hepsi oturmuş baklava yiyordu.

'' Afiyet olsun. '' dedim elimde poşetle bahçeye girerken. Demet elinde tabakla evden çıkmış ve beni görür görmez sırıtmaya başlamıştı imayla. Ne olduğunu anlamadığımdan onu umursamadan annemin yanına geçip yanaklarından öptüm ve poşeti masaya bıraktım.

Masada duran sürahiden kendime su doldurdum. '' Hayırdır herkes ölmüş gibi baklava yiyor kahvenin önü de ana baba günü gibi, nereden çıktı bu? '' suyumu içmek için yudumladım.

ZEMHERİ (Tamamlandı)Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin