My Liar Hero || z.m

41.''Be a song.''

Çok güzel bir bölümle ben geldim, MLHFamily! Böyle up uzun yorumlarınızı bekliyorum çünkü hak eden bir bölüm olduğunu düşünüyorum dhggfhgl Neyse hemen okuyun bence. Birde oy sayıları yükselirse güzel olur tşk fghfrgkjdfjg Multiyi ben yaptım, bölümün sonunda anlayacaksınız ehuheh

Bu arada @Edossomerhalderxx kankacığımın Geçmişe Dönüş adlı hikayesine bakmayı unutmayın. Zevk alacağınızı düşünüyorum. Keyifli okumalar!

''Bir şarkı ol.''

Orlando Barrymore;

Büyük salonumda az önce olanları düşünüyordum. Herkes bana karşı cephe almıştı. Buna nasıl cürret edebilmişlerdi böyle? Salonumun kapısından yükselen tok sesle birlikte, "Gir," dedim. Kimin geldiğine bakmadan büyük camımdan sadece bana ait olan şehri, şehrimi izliyordum.

"Efendim, doktor geldi," dedi Steve beni uyarırcasına. Yavaş hareketlerle oturduğum yerden kalktım. Lucas, dediklerinde haklıydı. Yaşlanmıştım. Hastalıklarda bununla birlikte bana dert olmaya başlamıştı.

"Merhaba, Dr. Davis. Rahatsızlığımdan kimseye söz etmemenizi istiyorum. Onun dışında eğer tedavi gerektirecek bir hastalıksa sizi bu eve taşıyacağım ve tedavimi burada yapacaksınız." Hastalığımın henüz ne olduğunu bilmiyordum. Tek isteğim tedavi olup kurtulmaktı.

"Elbette hastamla olan ilişkimi kimseye açıklamam. Yardımcınız Steve böyle bir şey isteyebileceğinizi söylediğinden bende eşyalarımla geldim. Üst düzey teknolojimizle bu sorunu halledeceğiz." Kendi reklamını yapmayı eksik etmeyen doktora, odasının hazırlanmasında yardım etmelerini söyledim.

"Sanırım söyleyeceklerin var Steve," dedim koltuğuma tekrar otururken.

"Cara, tekrar şehre geldi. Lucas, Bayan Kerry ile şehrin batı tarafını düzenlemekle meşgûl. Kızınız Diana, kendi evinde. Zayn ve arkadaşları adamlarıyla en küçük silah depomuzu boşaltmışlar." Yıkılmaya başlıyordum öyle mi? Bir an için Steve'i düşündüm, tüm bu bilgileri bana vermek için tüm adamları bir düzene sokuyordu. Aşağıda neler olup bittiğini bilmiyordum. Her şey Steve'in kontrolündeydi. Bir hayatı yoktu. O küçükken, ailesinin O'nu okutmak için yeterli imkanı yoktu. Çocuğu okutmak için aldım. En iyi yerlerde eğitim görmesini sağladım. Ve şimdi kendini bana borçlu hissettiğinden yanımdaydı. Çalışkanlığı ve kıvrak zekâsı beni oldukça etkiliyordu.

"Steve, neden hep bu işlerle ilgileniyorsun? Sana gezmen içinde zaman veriyorum. Zayn, hem bu işleri yürütürdü hem de sosyal hayatını yaşıyordu. Neden sende böyle yapmıyorsun?" Dik duruşunu bozmadan, camdan dışarıyı seyretti.

"Beni 8 yaşımdayken yanınıza aldınız. Buna minnettarım, gerçekten." Yüzünü bana döndürdü. Eli, ceketinin düğmesindeydi. Hiçbir zaman karşımda ellerini cebine koymazdı. Uzun bacaklarıyla bir, iki adım attı. "Bana bir gün, '21 yaşına geldiğinde seni bırakacağım,' demiştiniz. Beni bir cahil olmaktan kurtardığınız için size asla saygısızlık yapmadım ve emrinizde yıllarımı harcadım. 21 yaşıma gelmeme sadece iki ay kaldı. Ondan sonra özgürüm, efendim. Bu yüzden sosyal hayata ihtiyacım yok. İzninizle," dedi ve odadan ayrıldı. Steve benim erkek çocuğum gibi olmuştu.