Gewoon vrienden?

10

KOEN

Ik rij de parking op van het ziekenhuis. Het is erg rustig, de parking is zo goed als leeg. Maar wat wil je, het is één minuut voor half negen. Ik ben dus perfect op tijd. Ik parkeer mijn auto en leg de motor stil. Voor ik uitstap kijk ik eerst of ik nog genoeg geld in mijn portefeuille heb zitten voor een cadeautje voor Tineke en voor de parking weer uit te raken. Nog zeventig euro, dat moet wel genoeg zijn, denk ik. Ik hoop wel dat winkeltjes in het ziekenhuis al open zijn, anders heb ik geen cadeautje. Ik weet nog niet goed wat ik zal kopen, maar ik heb wel iets in gedachten. Ik hoop dat ze dat daar hebben. Ik wandel naar de ingang. Hoe meer ik de ingang nader, hoe meer zenuwen ik krijg. Die knuffel van gisteren ben ik duidelijk nog niet vergeten. En wat wil je, het was het meest fantastische moment dat ik in jaren nog heb gehad. Voor ik het ziekenhuis binnenstap, kijk ik nog even op mijn gsm of Tineke niets heeft teruggestuurd. Niets. Toch maar raar dat ze niets terugstuurt. Ik nader een winkeltje en besluit er meteen binnen te gaan. Na even rondgekeken te hebben vind ik eindelijk wat ik zoek. De rij met beertjes. Er zijn er zoveel! Op de meesten staat het tekstje: I love you of Ik hou van jou. Het is een schattig beertje met een hartje in zijn handen. Maar dat is niet wat ik zoek. Allee, ik zou het haar wel willen geven, maar ik denk niet dat Tineke daar zo tevreden mee gaat zijn. Ik zie ook nog schattige beertjes staan met de tekst: Lieve mama en Lieve papa. Dit is een groot beertje dat een klein beertje vast heeft, maar dit is ook niet wat ik zoek. Ik zoek gewoon een beertje met de tekst: Veel beterschap. Ik kijk nog even tussen de beertjes, maar zie er zo geen beertje tussen staan. Hoe is dit nu mogelijk! Dit is een ziekenhuis en er is geen beertje met die tekst! Ik besluit naar de kassa te gaan en daar te vragen naar zo'n beertje. Terwijl ik onderweg ben naar de kassa, zie ik het perfecte beertje staan! Ik neem het beertje vast en bekijk het. Het beertje heeft een blauw truitje en broekje aan, het lijkt wel op mijn politie-uniform! En het heeft een rood hartje vast met de woorden: Veel beterschap! Ik koop het. Zonder naar de prijs te kijken ga ik verder naar de kassa. Er staat, natuurlijk, niemand voor, dus ik moet niet aanschuiven. De vrouw achter de balie scant het beertje en zegt: "Dat is 6,80 euro, alstublieft." Ik geef haar een briefje van tien euro en zeg "Alstublieft." "Dank u!" antwoordt ze en geeft me 3,20 euro terug. "Bedankt!" zeg ik. "Daag!" antwoordt ze nog. Nadat ik het winkeltje verlaten heb, ga ik meteen naar Tineke haar kamer. Het was kamer 246. Dit ben ik niet vergeten. Dat wil dus zeggen dat ik naar het tweede verdiep moet gaan. Ik duw op het knopje van de lift en als de deuren opengaan, stap ik in en druk het getal twee in. De deuren gaan terug dicht en direct erna voel ik de lift stijgen. De lift stopt en de deurtjes gaan terug open. Ik stap uit en zoek kamer 246. 238, 240, 242, 244, ja! 246! Ik klop zachtjes op de deur. Ik hoor geen antwoord en grijp nog snel even naar mijn gsm. Nee, geen berichtje van Tineke. Ik klop nog eens zachtjes, weer geen antwoord. Ik besluit om dan maar gewoon binnen te gaan. Ik doe de deur open en zie dat Tineke slaapt. Ik sluit de deur zachtjes en ga stilletjes verder naar binnen. Wanneer ik op de stoel naast haar bed wil gaan zitten, zie ik dat haar ontbijt er nog staat. Zou ze al de hele tijd geslapen hebben? Dan heeft zij in ieder geval beter geslapen dan ik, want ik ben vannacht een paar keer wakker geworden en ben dan vanmorgen ook nog eens vroeg, allee ja vroeger, opgestaan. Ik ga op de stoel zitten en kijk naar Tineke. Hoe ze slaapt. Ze is echt mooi als ze slaapt. Anders ook natuurlijk. Ik neem één van de boekjes die op het kastje liggen naast haar bed. Het zijn tijdschriften. Je kent dat wel, zo van die roddelblaadjes. Ik kijk erin, maar het interesseert me eigenlijk niet echt wat erin staat. Ik ben constant afgeleid door Tineke die daar zo mooi ligt te slapen. Maar opeens denk ik aan het beertje. Ik moet het verstoppen, anders ziet Tineke het direct als ze wakker wordt. Ik leg het beertje op de andere stoel en leg er mijn jas over. Zo, laat Tineke nu maar wakker worden. Alhoewel ik toch ook kan genieten van haar schoonheid als ze slaapt.

Hallo iedereen!

Hopelijk vinden jullie mijn verhaal goed. Ik wil jullie nog eens bedanken voor de reads en de stemmen.

En ik wil jullie ook nog even laten weten dat ik maandag, dinsdag en woensdag niet kan uploaden. Ik moet dan op meerdaagse uitstap met school. Sorry!

Alvast bedankt voor jullie begrip!

Groetjes,

Fleur