Gewoon vrienden?

11

TINEKE

Denkend aan Koen word ik stilletjes wakker. Ik heb echt heerlijk gedroomd. Over Koen, natuurlijk. De laatste tijd gebeurt dat veel. Stilletjes doe ik mijn ogen open. ik kijk rond en krijg een glimlach op mijn gezicht. Koen zit daar. "Goeiemorgen!" zegt hij vrolijk. Hij lacht. "Goeiemorgen!" zeg ik op dezelfde manier terug. "Zit je hier al lang?" vraag ik. "Nee, een kwartiertje of zo. En daarbij, voor jou is niets te lang!" zegt hij lief. Ik glimlachte. "Dat is lief van je, dankje!" "Ik doe dat graag voor jou! Ik had je ook nog een berichtje gestuurd om te vragen of je al naar huis mocht, maar je antwoorde niet. Nu begrijp ik wel waarom." Zegt Koen. "Ja, ik was om zes uur even wakker, maar ik ben blijkbaar terug in slaap gevallen." Zeg ik tegen hem. "Ja, dat heb ik gezien!" lacht Koen. "Jaja, lach maar! De volgende dat ik weet dat jij eens wat langer geslapen hebt, is het mijn beurt om te lachen!" zeg ik gespeeld boos. Koen lacht. Als hij uitgelachen is zegt hij: "Heb je eigenlijk geen honger? Want je ontbijt staat hier." "Ja, eigenlijk wel een beetje." Antwoord ik. "Moet ik het bij je op bed zetten of ga je bij komen zitten?" vraag Koen. "Ik kom wel gezellig bij jou zitten, maar ik ga nog eerst even naar het toilet." Zeg ik tegen Koen. "Oké, moet ik je helpen of kan je alleen uit je bed?" vraagt hij nog altijd even lief. Hij is zo schattig als hij een beetje bezorgt is. "Het zal wel lukken. Met mijn benen is niet mis!" zeg ik lachend. "Weet ik wel, maar misschien ben je nog een beetje duizelig of zo." Zegt Koen weer even lief. Ook dit klinkt weer schattig. "Nee, daar heb ik geen last van, denk ik." Zeg ik lief terug. ik stap uit mijn bed en loop naar het kleine badkamertje. Ik ga het badkamertje binnen en sluit de deur. Ik zit op het toilet en denk terwijl aan Koen. Ik ben zo blij dat hij er al is. Dit had ik echt niet verwacht! En hij ziet er zo knap uit met zijn 'gewone' kleren! Anders zie ik hem alleen maar in zijn uniform. Ik ga van het toilet af en spoel door. Ik doe snel mijn uniform aan en ik kijk snel nog even in de spiegel. Ik  leg mijn haar een beetje beter. Als ik dat heb gedaan doe ik de deur terug open en ga aan het tafeltje zitten bij Koen. Hij lacht naar mij. Ik lach terug naar hem. "Smakelijk!" zegt hij weer even lief zoals altijd. "Dankje!" zeg ik. Als ik aan het ontbijt wil beginnen, zie ik iets megaschattig. Een beertje met een blauw uniformpje, precies een politie-uniform, aan en met een rood hartje in zijn armen met de tekst 'Veel beterschap!'. Ik neem het beertje vast en kijk naar Koen. "Is dit voor mij?" vraag ik. "Nee, dat is voor iemand anders hier in de kamer." Zegt Koen speels. "Oh, dankje!" zeg ik en sta op. Ik ga naar Koen en geef hem een dikke knuffel. Het voelt zo goed. Als Koen mij vast pakt, of ik hem, voel ik allemaal vlinders in mijn buik. Dit is echt niet normaal! Dit heb ik nog nooit meegemaakt! Zo verliefd ben ik nog niet dikwijls geweest. Ik word dan ook niet snel verliefd, maar dan nog. Onze knuffel mocht wel uren blijven duren! Maar dat gaat natuurlijk niet. We lieten elkaar langzaam los. Toen we elkaar volledig hadden los gelaten, ging ik terug op mijn stoel zitten. Ik begon aan mijn ontbijt, of wat je een ontbijt kan noemen. Want het ziekenhuiseten is ook niet alles. Koen zag aan mijn gezicht dat ik het niet zo lekker vond en begon te lachen. "Smaakt het niet?" vraagt hij. "Ik moet zeggen dat ik al beter ontbeten heb." beantwoord ik zijn vraag al lachend. Hij lacht terug. en voor we het weten zijn we al een uur verder. Dat uur bestond uit praten, maar vooral veel lachen. Dat kwam meestal door Koen zijn flauwe grapjes waar ik altijd mee kon lachen. We zijn nog steeds aan het lachen tot ons moment wordt verpest door mijn gsm. Ik ga naar het kastje naast het bed en neem mijn gsm. Een berichtje van Brigitte. Ik opende het.

Hey hoe gaat het met je? Het is hier wel stil zonder jou. Mag je vandaag naar huis? Xxx

Dat vind ik lief van Brigitte. Ze stuurt ook altijd kusjes. Dat deed ze al vanaf de derde dag dat we collega's zijn. Bij mij duurt dit meestal iets langer. Maar het maakt mij eigenlijk niets uit. Ik ga terug aan de tafel bij Koen zitten. "Wie is het? Als ik vragen mag." Vraagt hij nieuwsgierig. "Het is Brigitte. Ze vraagt hoe het met me gaat." Antwoord ik op zijn vraag. "Maar eigenlijk ben jij wel een wijsneus, hé. En dan zeggen ze dat vrouwen nieuwsgierig zijn!" zeg ik speels tegen Koen. "Ja, sorry, hé. Dat zal een vrouwelijk kantje van mij zijn, zeker!" zegt hij lachend. Ik begin harder te lachen. Terwijl ik nog steeds aan het lachen ben, beantwoord ik Brigitte haar berichtje.

Hey Brigitte met mij is alles toppie. Ik mag normaal subiet naar huis, maar de dokter is nog niet geweest. Dus ik weet het nog niet. Maar zonder mij valt de stilte nog wel mee op kantoor denk ik. Als Floor er niet is, dan is het pas stil! xxx

Als ik het berichtje verstuurd heb, beginnen Koen en ik weer te praten. Koen verteld weer één van zijn moppen en we beginnen allebei te lachen. Weer wordt ons moment verstoord. Dit keer door de dokter.

Hallo,

Zoals ik mijn in mijn vorige hoofdstuk gezegd heb, komt er morgen, dinsdag en woensdag geen update. Ik zal proberen om donderdag zo vroeg mogelijk een nieuw hoofdstuk te plaatsen.

Alvast bedankt voor jullie begrip!

Groetjes,

Fleur