Gewoon vrienden?

60

KOEN

Ik word met een gelukzalig gevoel wakker. Ik draai mijn hoofd meteen naar Tineke. Ze slaapt nog. Dan werp ik een blik op de klokradio op het nachtkastje. De cijfers geven aan dat het kwart voor twaalf is. Dat is het perfect uur om een ontbijtje, of eerder middagmaal, klaar te maken. Zachtjes duw ik een kus op Tinekes wang. Dan stap ik uit bed en neem ik een korte douche. Vervolgens kleed ik me aan en ga ik naar beneden. Normaal zouden Tineke en ik vandaag moeten gaan werken, maar we hebben vannacht besloten om vandaag een dagje thuis te blijven. Ik heb dan vanmorgen ook al naar de chef gebeld om te zeggen dat zowel ik als Tineke niet komen werken vandaag en dat we het morgen wel zullen uitleggen. Ik begin met de tafel al een beetje klaar te zetten. Als ook dat gebeurd besluit ik om neg even langs de bakker te gaan. Voordat ik de deur uitga, schrijf ik nog een briefje voor Tineke zodat ze weet waar ik ben als ze wakker wordt.

Als ik terug thuis aankom, ga ik naar binnen. Het is stil binnen, dus ik denk niet dat Tineke al wakker is. Dat is niet erg, nu heb ik nog wat tijd om de tafel verder klaar te zetten. Ik leg alles dat ik heb meegebracht mooi op tafel en ga dan stilletjes naar boven. Ik zie hoe Tineke nog ligt te slapen. Normaal zou ik haar nu wakker maken, maar ik besluit om dat niet te doen. Ze heeft dit wel verdient na alles wat er gisteren is gebeurd. En ik moet eerlijk zijn dat ik zelf ook nog niet alles volledig heb verwerkt en nog een beetje moet bekomen. Ik leg me nog even naast Tineke en geniet van de rust. Na een tiental minuutjes zie ik hoe Tineke stilletjes aan wakker wordt. "Goeiemorgen!" zeg ik blij terwijl ik geniet van het zicht dat ik heb op Tineke. Ze geeuwt eerst en krijgt daarna een prachtige glimlach op haar gezicht. "Goeiemorgen" zegt ze nog een beetje slaperig. "Heb je honger?" vraag ik, hopend dat ze wel degelijk honger heeft. "Ja!" zegt ze enthousiast. "Jij hebt precies goed geslapen!" zeg ik lachend. "Ja, eigenlijk wel. Ik ben vannacht zelfs niet wakker geworden." Zegt ze nog altijd even enthousiast. Ik kijk haar aan en lach naar haar. Dan wordt ze opeens wat serieuzer en zegt ze: "Ik vind het heel erg voor Elke, maar langs de andere kant ben ik ook zo blij dat heel deze nachtmerrie voorbij is. Ik was gewoon bang dat ik je ging kwijtraken..." zegt ze terwijl de tranen bij de laatste zin in haar ogen staan. Snel sla ik mijn armen om haar heen. "Je zal me niet kwijtraken. Nooit." Zeg ik geruststellend en gemeend tegelijkertijd. Tineke drukt me na het zeggen van mijn woorden nog dichter tegen zich aan waarna ze een liefdevolle kus op mijn lippen drukt.

Als we eindelijk afscheid hebben genomen van ons bed, beginnen we met ontbijten. Tineke geniet er enorm van. Ik zie dat ze gelukkig is nu. Ik ben net als Tineke erg blij dat alles nu voorbij is. Samen genieten we verder van het ontbijt.
Na een tijdje vraagt Tineke plots: "Ben je bijna klaar met ontbijten?". "Ja, waarom?" vraag ik nietsvermoedend. "Wel, omdat jij dringend moet bellen." antwoordt ze glimlachend. Weer kijk ik haar vragend aan. "Of gaan wij zonder te verwittigen naar je ouders?" zegt ze wanneer ze mijn blik ziet. Meteen krijg ik een brede glimlach op mijn gezicht. "Kijk je er echt zo naar uit?" vraag ik terwijl ik een brede glimlach op mijn gezicht niet kan bedwingen. "Ja, eigenlijk wel. Ik wil aan iedereen laten zien hoeveel ik van je hou!" zegt ze met een even brede glimlach als mij. Ik sta op en ga naar haar toe. Ik geef haar een zachte en liefdevolle kus op haar mond en ga dan verder naar de woonkamer om mijn gsm te nemen. Snel zoek ik de nummer van mijn ouders tussen mijn contacten. Als ik het gevonden heb, bel ik ze snel. En al even snel hoor ik mijn moeder aan de andere kant van de lijn. Ik hoor hoe enthousiast ze is me te horen.
Als ik even later de telefoon terug heb neergelegd, zie ik hoe Tineke me vragend en met een glimlach aankijkt. Ik kijk haar ook met een glimlach aan. "En?" vraagt ze ongeduldig wanneer ze doorheeft dat ik niet van plan ben het te zeggen. "Uhm, ik denk dat we best meteen kunnen vertrekken..." zeg ik met een glimlach. "Nu al?! Ik moet nog iets anders aandoen en ik moet mijn haar nog doen en...". Snel onderbreek ik Tineke voordat ze helemaal over haar toeren. "Tineke, rustig! Het komt allemaal goed!" zeg ik geruststellend. "En je ziet er fantastisch uit!" zeg ik er daarna nog achter. Als Tineke dat hoort, komt ze op me afgelopen en geeft me een kus op m'n mond. "Koentje, het kan allemaal best goed zijn dat jij vindt dat ik er goed uitzie, maar zo ga ik toch niet mee naar je ouders." zegt ze met glimlach terwijl ze naar haar pyjama wijst. "Oké, je hebt misschien wel gelijk." Zeg ik met een glimlachje. Tineke glimlacht ook en geeft me nog een kus op mijn voor ze vrolijk naar boven huppelt.

Als Tineke na een tijdje nog niet terug beneden is, besluit ik om maar naar boven te gaan. Eenmaal daar aangekomen, zie ik Tineke in haar ondergoed voor de spiegel staan. "Wordt niet eens tijd dat je je stilletjes aan gaat aankleden?" vraag ik fluisterend in haar oor terwijl ik achter haar sta. "Ja, ik weet het, maar... wat moet ik aandoen." Zucht ze. "Dit kleedje, of dit, of deze broek met dit topje, ..." zegt ze terwijl ze enkele kledingstukken aanwijst. "Het maakt niet uit wat jij aandoet, je ziet er altijd stralend uit!" zeg ik met een glimlach op mijn gezicht. Tineke komt naar me toe en voordat onze lippen elkaar raken, zegt ze nog: "Charmeur!". Onze kus lang en zacht. Als onze lippen elkaar terug lossen, vraagt Tineke: "Maar Koen, ik moet toch iets aandoen!" "Voor mij mag jij zo ook meegaan..." zeg ik zachtjes. "Dat zou jij wel graag hebben, he!" zegt Tineke terwijl ze me met een glimlach aankijkt.
Na een tijdje heeft Tineke dan toch beslist wat ze aan gaat doen. Als we klaar zijn kunnen we vertrekken. Samen stappen we in de auto. "Weten je ouders eigenlijk al dat ik meekom?" vraagt Tineke opeens. "Uh, nee, dan is het geen verrassing meer!" zeg ik met een glimlach. "Verrassing?" vraagt Tineke me verbaast. "Ja, ik heb gezegd dat ik een verrassing heb." "Dus ik sta zo dadelijk samen met jou aan de voordeur en ze weten niet eens wie ik ben!" zegt Tineke een beetje geschrokken. "Ja!" zeg ik rustig. "Koen! Kon je me dat niet eerst even zeggen!" vraagt Tineke me. "Ja, dat kon ik, maar ik wist niet dat dat zo belangrijk was..." zeg ik weer even rustig. "Ja, dat was belangrijk! Nu ben ik nog zenuwachtiger!" "Je moet helemaal nergens zenuwachtig voor zijn. Je ziet er geweldig uit en je hebt al een even geweldig karakter, dus er is toch helemaal geen probleem!" zeg ik terwijl ik Tineke met een glimlach aankijk. "Als jij het zegt..." "Geloof me nou maar! Maar ik moet je wel waarschuwen dat mijn moeder nogal, ja, rare en veel vragen durft stellen, dus als je niet wilt antwoorden moet dat ook helemaal niet." Weer kijk Tineke even aan. Ik zie hoe ze naar haar schoenen kijkt. "Schat, het komt allemaal goed. Mijn ouder gaan je met open armen ontvangen. Geloof me!" Tineke kijkt me met een glimlach aan. Ondertussen parkeer ik de auto al aan de kant. "Ben je er klaar voor?" vraag ik zachtjes aan Tineke. Ze knikt duidelijk terwijl ik zenuwen in haar ogen kan aflezen. Ik trek haar voorzichtig dichter bij en geef haar zachte kus op haar lippen. "Ze gaan je geweldig vinden!" zeg ik met een glimlach. Tineke kijkt me ook met een glimlach aan en slaat nog snel haar armen rond me heen. hierna stappen we uit en gaan we hand in hand naar de voordeur. Zachtjes, na nog eens diep in en uit te ademen, druk ik op de bel.