Gewoon vrienden?

31

KOEN
Na ons pleziertje ligt Tineke met haar hoofd op mijn borst. Ze heeft haar ogen gesloten. Zou ze slapen? "Tineke?" vraag ik zachtjes, als ze slaapt wil ik haar niet wakker maken. "Hmm." mompelt ze. Ze slaapt dus niet. "Wat is er?" vraagt ze wanneer ik niet direct antwoord. "Niets, ik dacht dat je misschien sliep." zeg ik weer zo zacht mogelijk. Dit keer om de rust niet te verstoren. "Ik slaap niet, hoor. Ik ben gewoon nog een beetje aan het nagenieten." zegt ze met een glimlachje terwijl ze nog dichter tegen me aan gaat liggen. Ik glimlach ook en zeg dan: "Het was fantastisch, jij was fantastisch!". Tineke heft haar hoofd op van mijn borst en kijkt me lachend aan. "Jij was nog fantastischer!" zegt ze met een brede glimlach en drukt een zachte kus op mijn lippen. Na onze kus kijk ik haar glimlachend aan en vraag na een tijdje: "Gaan we een ontbijtje maken? Want ik begin een hongertje te krijgen." "Goed idee! Maar dan is er één probleempje..." "En dat is?" vraag ik wanneer ik doorheb dat ze het anders niet gaat zeggen. "Dat ik dan niet langer in jouw sterke armen kan liggen!" zegt ze met een gemaakt triestig gezicht. "Oh, maar daar heb ik wel een oplossing voor!" zeg ik lachend. Ik sta op uit bed en doe de dekens, die nog altijd over Tineke liggen, in één vlotte beweging naar achter. "Koen! Dat is koud!" zegt Tineke gemaakt boos. "Ik zal het je wel snel warm doen krijgen!" zeg ik met een glimlach en neem Tineke vast in mijn armen. Wanneer ik haar goed vast heb, geef ik haar een lange kus. "Nu beter?" vraag ik haar na onze kus. "Véél beter!" zegt ze en geeft me nog een kus op mijn lippen. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht, net zoals bij Tineke. "Ga je me nu naar beneden brengen of heeft meneer geen honger meer?" zegt Tineke met een glimlachje. "Zolang ik bij jou ben, heb ik geen eten en drinken nodig. Ik heb enkel en alleen jou nodig. Meer niet!" antwoord ik op haar vraag en kijk haar met een verliefde blik aan. Ze kijkt me met een brede glimlach aan en zegt: "Jij bent zo lief! Ik zou nu al niet meer weten wat ik zonder jou zou moeten!". Tineke beseft het waarschijnlijk niet, maar haar woorden maken me zo gelukkig! De meeste mensen denken dat ik een agent, en dus ook een mens, ben zonder gevoelens. Zeker de gangsters die ik op kantoor al eens hardhandig heb aangepakt. Maar thuis, in mijn privé-leven, ben ik heel anders. Maar dat moet ook vind ik. Stel dat ik op kantoor even gevoelig was als thuis, dan zou je nog wat zien! En andersom is het al helemaal niet goed! "Ik hou van jou!" zeg ik lief en zachtjes tegelijk en druk een zachte kus op haar boterzachte lippen. Als onze lippen afscheid nemen van elkaar, kijkt Tineke me met een brede glimlach aan. Ook ik kijk haar al glimlachend aan. "Ik hou ook van jou!" zegt Tineke, waarna ze een kus op mijn lippen drukt. Na de kus zegt ze: "Je mag me nu wel los laten, hoor! Ik loop zelf we naar beneden. Straks breek je nog in twee!". Ik lach en zeg: "Maar nee, jij weegt niets! Ik draag jou tot we in de keuken zijn. En liefst van al zou ik je nooit meer los willen laten. Dan ben ik tenminste zeker dat niemand anders met jou gaat lopen en je voor altijd van mij blijft!". Ondertussen ben ik al aan de trap. "Ooh!" roept Tineke uit en drukt een kus op mijn lippen. Dit doet ze voorzichtig om te voorkomen dat we van de trap vallen. Als we beneden zijn, loop ok direct door naar de keuken en zet haar op een stoel. Ik geef haar nog een kus en neem dan de kommen. Ik zet één kom onder de koffiemachine. "Koffie?" vraagt ik. Wat eigenlijk wel een domme vraag is, want ik weet dat ze graag koffie drinkt. Ondertussen is Tineke brood, boter, choco, kaas, hesp, broodplankjes en bestek aan het zoeken. Wanneer ze alles heeft gevonden, zet ze het op tafel. Terwijl zet ik de laatste kom koffie op zijn plek op tafel. Zo kunnen we samen beginnen aan het ontbijt. Al snel zijn we aan het praten over van alles. "Wat gaan we vandaag nog doen?" vraagt Tineke. "Uhm, ik moet subiet eerst naar mijn ouders. Daar kan ik echt niet buiten, sorry, schat..." zeg ik wanneer Tineke me onderbreekt. "Je weet toch dat ik het niet erg vind dat je naar je ouders gaat. Ik vind het zelfs leuk dat jij een goede band met ze hebt." zegt ze met een glimlach en toch ook wel een beetje triest. "Je mag mee, hé, als je wil?" zeg ik enthousiast ook al is het misschien een beetje vroeg. "Ik wil jou ouders héél graag ontmoeten, maar misschien is het daar nog een beetje vroeg voor." zegt ze schuldig. "Niet erg! Ik begrijp je volkomen." zeg ik begrijpend. Tineke kijkt me met een glimlach aan. "Maar als je niet meegaat, is er wel één probleem." zeg ik en Tinekes lach verdwijnt stilletjes. "Wat is er dan?" vraagt ze. "Dan moet ik jou voor minstens een uurtje missen!" zeg ik triestig. "Ooh, maar dan zullen we het vanavond extra gezellig maken!" zegt Tineke lachend. "Beloofd?" vraag ik. "Beloofd!" zegt ze en komt naar mij gelopen en geeft me een lang kus op mijn mond. Na onze kus sta ik recht en samen met Tineke ruim ik de tafel af. "Gaan we nog iets doen als jij terug bent van je ouders?" vraagt Tineke. "Ik weet niet. Jij mag kiezen!" zeg ik. "Misschien kunnen we met Barry gaan wandelen?" vraagt ze. "Perfect! Dan kunnen we gelijk mij, auto gaan halen bij de discotheek." zeg ik. "Ah ja, jouw auto staat daar nog! dat was ik al vergeten! Maar hoe ga jij dan naar je ouders?" vraagt ze niet-begrijpend. "Mijn ouders wonen hier toch maar een kilometer vandaan. Ik ga met de fiets." beantwoord ik haar vraag. Ze knikt. Wanneer de keuken weer volledig proper is, gaan we naar boven om ons aan te kleden. Als ook dat gebeurd is, is het tijd om naar mijn ouders vertrekken. Ik geef Tineke nog een knuffel en een lange kus en ga dan naar de garage om mijn fiets te nemen. Zo ben ik klaar om richting mijn ouders te vertrekken.