Gewoon vrienden?

54

TINEKE

Ik word wakker door zachte lippen die stilletjes de mijne aanraken. Het voelt zo heerlijk! Ik houd mijn ogen gesloten. Ik wil ze nog niet openen. Ik wil gewoon volop genieten van het moment. Maar ik kan mijn ogen natuurlijk niet gesloten houden. Ik doe open ze zachtjes en kijk recht in Koens prachtige, helderblauwe ogen. Ik glimlach even en sla mijn armen om zijn nek. Een lange, zachte en liefdevolle kus volgt. Na dit heerlijke moment is het tijd om op te staan. "Goeiemorgen, schat!" zegt Koen wanneer hij uit bed is. nu pas valt het me op dat hij al aangekleed is. snel kijk ik op de klok. 7:15u. het is al kwart na zeven. "Koen, waarom maak je me nu pas wakker? Het is al kwart na zeven en ik moet me nog aankleden en ontbijt maken en..." "Tineke, rustig!" zegt Koen glimlachend. Ik kijk hem nogal raar aan. "Ga jij je maar rustig klaarmaken, ik heb het ontbijt al klaargezet." Zegt hij lief terwijl hij me aankijkt. "Oh, Koentje, je bent echt een schat!" zeg ik gemeend waarna ik een kus op zijn lippen druk.
Als ik volledig ben omgekleed, ga ik naar beneden. Ik zie hoe Koen net aan tafel gaat zitten. Als ik hem passeer, geef ik hem een vlugge kus en neem dan plaats aan tafel. "Koentje, ik vind het wel heel lief van jou dat je me wat langer hebt laten slapen." Zeg ik met een brede glimlach op mijn gezicht. "Ik zag dat je het nodig had. Ik weet dat je wekenlang hebt wakkergelegen." Zegt Koen lief terug. ik kijk hem met een verliefde blik aan. "En ook omdat ik van je hou" zegt hij er nog achter. Hierdoor kijk ik hem alleen nog maar verliefder aan terwijl Koen ook in mijn ogen kijkt. Dan wordt ons mooie momentje verstoord door Barry die redelijk wilt uit de woonkamer komt gelopen. "Wat is er, maat?" vraagt Koen aan Barry, die hem aankijkt. "Ik denk dat hij honger heeft!" zeg ik lachend terwijl ik naar Koen kijk. "Ja, ik denk het ook. Ik zal snel een beetje eten uit de auto halen. Gelukkig heb ik dat altijd bij voor op kantoor." Zegt Koen nog voor ik hem door de deur zie verdwijnen.
Enkele minuten later zie ik hem weer door de deur verschijnen met een bakje met een beetje brokjes in zijn handen en een leeg bakje. "Mag ik dit eventjes vullen?" vraagt Koen terwijl hij zijn hoofd richting de kraan beweegt. "Natuurlijk mag jij dat! Voor Barry alles!" zeg ik terwijl ik zie hoe Koen me met een pruillipje aankijkt. "Maar voor jou, nog veel meer!" zeg ik er dan met een brede glimlach achter. Koen zet het bakje met water snel op de grond en komt dan naar me toe. Hij gaat op de stoel naast mij zitten en trekt me op zijn schoot. Zodra ik daar zit, geeft Koen me een kus op mijn mond. Ik sluit even mijn ogen. Op dat moment vergeet ik alles voor eventjes. "Gaan wij vandaag naar Elke?" vraag ik na ons liefdevol momentje. "Ja, als jij dat goed vindt." "Uh, jaja!" zeg ik zo overtuigend mogelijk. Maar tegen Koen kan ik niet liegen. Hij ziet het wanneer ik ergens niet volledig achtersta of wanneer ik ergens schrik voor heb. Net zoals nu. "Tineke? Ben je zeker?" vraagt hij bezorgd. "Jaja!" zeg ik nogmaals, ook al weet ik dat hij me niet geloofd. "Tineke, ik weet dat je dit niet meent. Als je niet wil gaan, dan gaan we niet." "Maar Koen, ik wil wel gaan, maar ik vertrouw Elke gewoon echt voor geen haar. Maar ik weet dat we moeten gaan als ik wil dat dit ooit stopt." Zeg ik terwijl ik lichtjes glimlach naar Koen. "Dus we gaan?" vraagt Koen. "Ja, maar ik wil wel dat je voorzichtig bent. Elke is echt tot alles in staat en ik wil jou echt niet kwijt." Zeg ik zachtjes terwijl ik Koen in de ogen kijk. "Natuurlijk ben ik voorzichtig, je kent me toch!" zegt Koen met een glimlach. "Ja, juist daarom!" zeg ik terwijl ook ik een glimlach niet kan bedwingen. Weer raken onze lippen elkaar. Alleen is deze kus wat intenser dan de vorige.
Als ons momentje voorbij is, vertrekken we naar kantoor. Koen vertrekt enkele minuten vroeger dan ik. Een kwestie van argwaan te wekken bij de collega's. Ook al wordt het wel dringend tijd dat we het hen gaan vertellen. Maar zolang Elke in de buurt is, vind ik dat niet zo'n goed idee. We kunnen beter tot Elke afstand heeft genomen van Koen. Als ze dat ooit doet tenminste. Want ik heb er eigenlijk niet echt vertrouwen in. Ik vertrouw haar niet. ik heb telkens het gevoel dat we nog lang niet van haar af zijn en dat ze nog iets van plan is. ik hoop zo hard dat mijn voorgevoel me nu in de steek laat. Anders wil dit zeggen dat Elke ons gaat blijven lastigvallen en dat is nu net wat ik absoluut niet wil. Ik wil gewoon terug een rustig leventje zonder dat ik het gevoel heb dat ik in het oog wordt gehouden en dat ik schrik moet hebben voor elk sms'je dat binnenkomt. Ik wil gewoon terug kunnen genieten samen met Koen. Zo moeilijk is dat toch niet? Of wel? Waarschijnlijk wel, want mij is het de laatste weken nog niet gelukt. Opeens halen de wijzers van de klok me uit mijn gedachten. Ze geven tien voor acht aan. Het wordt dringend tijd dat ik ga vertrekken. Straks kom ik nog te laat. Ik moet echt leren om te stoppen met piekeren en nadenken. Ik wou dat ik altijd zo positief kon zijn als Koen. Hij zegt altijd dat alles wel goed komt, terwijl ik daartegen de moed al bijna heb opgegeven. Waar haalt hij al die positieve gedachten toch vandaan? Alweer word ik opgeschrikt uit mijn gedachten. Nu moet ik echt vertrekken. Ik neem mijn spullen, sluit alles af en stap vervolgens in mijn auto. Ik start de motor en vertrek richting kantoor, maar wat nog belangrijker is: richting Koen.