Gewoon vrienden?

36

TINEKE

Nadat we nog even met zen allen gepraat hebben, komt de chef binnen. Snel maken we onze handen los van elkaar en trekt Koen zijn hand terug. "Mannekes, taakverdeling!" iedereen zegt de chef een goeiendag en zwijgt daarna. "Erik en Brigitte: voormiddag patrouille, namiddag papierwerk. Koen en Tineke: voormiddag papierwerk, namiddag patrouille. En Floor en Obi: heel de dag patrouille." "Yes!" onderbreekt Floor de commissaris al lachend. Iedereen kijkt Floor speels geërgerd aan. "Allee, mannekes, hop hop hop hop!" gaat de chef verder terwijl hij in zijn handen klapt. Iedereen staat recht en begint aan zijn taak. De ene al wat gelukkiger dan de andere. Koen en ik gaan naar ons bureau terwijl de anderen op patrouille vertrekken. Koen en ik gaan op onze plaats zitten en beginnen met de boetes te sorteren alvorens ze in te geven. Na een dik uur bezig te zijn, verliezen we een beetje onze concentratie. Met als gevolg dat we een beetje aan elkaar beginnen prutsen. Dit is ontzettend gevaarlijk. En dat weet ik. Maar geeft me zo'n goed gevoel! En uiteindelijk is er niemand meer in het kantoorgedeelte, want Patrick zit op zijn vertrouwde plaats achter de balie, Roland zit in de dispatchruimte en Abby is met zijn compagnon opgeroepen. Dus eigenlijk is de kans om betrapt te worden redelijk klein. Nee, Tineke, zo mag je niet denken! Daar gaan problemen van komen! "Koffietje?" onderbreekt Koen mijn gedachten. Wanneer ik hem aankijk zie een brede glimlach op zijn gezicht. Al snel weet ik waar hij naartoe wil. Ik knik snel 'ja'. We staan allebei recht en lopen naar de vergaderruimte. Wanneer in we aangekomen zijn, sluit Koen de deur. "Koffietje?" vraagt hij weer, dit keer op een ondeugende manier, maar nog altijd met een grote glimlach op zijn gezicht. Weer knik ik terwijl ook ik nu een brede glimlach op mijn gezicht heb. Terwijl Koen de koffies maakt, ga ik naar de muffins. Ik kijk ernaar en denk na over welke ik ga nemen. Ze zien er allemaal zo lekker uit! Opeens schrik ik door twee handen om mijn zij. Meteen komt er een glimlach op mijn gezicht en ik draai me zachtjes om. Ook Koen heeft een glimlach op zijn gezicht. We kijken elkaar aan terwijl Koen nog altijd zijn armen om me heen heeft. Hij duwt me zachtjes achteruit tot ik met mijn rug tegen de muur sta. Hij komt een beetje dichter en ik leg mijn armen rond zijn hals. "Ik zie je graag!" zegt hij fluisterend en schattig tegelijk. "Ik jou ook!" zeg ik ook fluisterend. Onze hoofden komen dichter bij elkaar tot onze lippen elkaar raken. Dit moment mag uren blijven duren. Na een tiental seconden nemen onze lippen een beetje afstand van elkaar. Koen en ik kijken elkaar liefdevol aan. Een geluid in het kantoorgedeelte doet ons opschrikken. Snel gaan we aan de tafel de zitten. We praten nog wat en drinken ons koffietje op.

Na onze, misschien iets te lange, koffiepauze zetten we ons terug achter ons bureau. Terwijl Koen in de computer alles aan het ingeven is, doe ik de rest van de papparassen waar geen computer voor nodig is. Af en toe, of misschien redelijk dikwijls, kijken we elkaar eens lachend aan of legt Koen zijn hand op mijn been. Dat geeft mij altijd zo'n heerlijk gevoel! Ik kan daar zo van genieten! Voor dat we het goed en wel beseffen, is het dan ook al middag en staan Floor en Obi en nog een paar anderen van onze dienst terug op kantoor. Ergens ben ik blij, want papierwerk is zo saai! Maar langs de andere kant zijn Koen en ik nu niet meer alleen. Alhoewel, zo dadelijk moeten we toch op patrouille en zijn we de hele tijd alleen. "Tineke?" al weer haalt Koen mij uit mijn gedachten. "Ja?" zeg ik snel. "Zeg, wat is er?" vraagt Koen een beetje bezorgd, maar niet te opvallend want Floor en Obi staan erbij. "Uh, niks. Ik was gewoon even aan het nadenken." Koen knikt op een manier alsof hij weet waaraan ik aan het denken was. "Zeg, Tineke, het is jou beurt om broodjes te gaan halen, hé!" zegt Floor al lachend terwijl ze naar de refter gaat. "Jaaa, Floor, ik weet het!" zeg ik lachend. en ook Koen lacht nu. Ja, niemand gaat graag broodjes halen. Iedereen wil liever gezellig in de refter blijven zitten praten. "Je moet me nu niet gaan uitlachen, hé!" zeg ik speels tegen Koen en geef hem een boks tegen zijn arm. "Tuurlijk niet! Dat durf ik niet, hoofdinspecteur!" zegt Koen plagend, waardoor ik nog harder moet lachen. Wanneer we een beetje uitgelachen zijn, zegt Koen: "Ik weet dat jij niet graag broodjes gaat halen, dus dan zal ik met jou meegaan. Wat denk je daar van?" zegt hij glimlachend. "Awel, hé, inspecteur Baetens, ik vindt dat een fantastisch idee!" zeg ik breder glimlachend dan Koen. Op dit moment zou ik zo graag in zijn armen vliegen! Maar dat zal nog even moeten wachten. Net op het moment dat we op het punt staan om te vertrekken om broodjes te gaan halen, roept de chef ons naar zijn kantoor. Samen lopen we dan maar naar de chef in plaats van naar buiten. "Ah, Koen en Tineke, er is hier een fout met de ingeving van de boetes. Zouden jullie dat eens even willen nakijken?" "Ja, chef wij zouden dat wel willen, maar wij stonden eigenlijk juist op het punt om broodjes te gaan halen." Zeg ik. "Tineke, jij kan wel alleen broodjes gaan halen, denk ik." Koen en ik kijken elkaar aan. Daar gaat ons kwartiertje samen zijn. "Oké, chef, komt in orde, chef!" zegt Koen en samen verlaten we het bureau. Ik zucht diep. "Als je eventjes wacht en me helpt met dat probleem, zal ik met je meegaan, goed?" ik knik, maar zeg dan zachtjes: "Koentje, ik vind het geweldig dat jij mee wilt gaan, maar gaat dat niet een beetje opvallen? Ik wacht speciaal op jou, we zijn al de hele dag samen,..." Nog voor ik verder kan vertellen, onderbreekt Koen mij. "Ik begrijp wat je bedoelt, maar wij zijn toch altijd samen op hier op kantoor of niet?" zegt Koen een beetje lachend. "Ja, dat is waar, maar..." weer onderbreekt Koen mij. Niet door iets te zeggen, maar door mij te kussen. Kort, maar intens. Wanneer onze lippen elkaar lossen kijken we elkaar in de ogen. "Ik hou van jou!" zegt Koen zo stil mogelijk, maar nog duidelijk verstaanbaar. "Ik ook van jou!" zeg ik breed glimlachend. We kijken elkaar nog even aan en nemen dan een klein beetje afstand van elkaar. Op dat moment komt de chef binnen. Een beetje geschrokken kijken we hem aan. "Koen! Ik wil dat dat probleem nu opgelost wordt! En Tineke, jij kan echt wel alleen broodjes gaan halen!" zegt hij redelijk streng. "Ja, chef!" zeggen Koen en ik in koor. De chef knikt tevreden en gaat dan terug naar zijn kantoor. Ik en Koen kijken elkaar nog eventjes liefdevol aan voordat ik richting de broodjeszaak vertrek.