Gewoon vrienden?

23

TINEKE

We zitten in de auto op weg naar het restaurant. Ik moet denken aan het kaartje dat bij de chocolaatjes zat. Koen had er zo'n mooi tekstje opgeschreven. Hij had er onder andere opgeschreven dat hij uitkijkt naar oudjaar. Ik ook. Het lijkt me fantastisch om dit jaar, dat al prachtig was, af te sluiten met Koen. Dat maakt dit jaar nog prachtiger! Ik hoop dat volgend jaar net zo mooi wordt als dit jaar, maar dat kan ook moeilijk anders, Koen is er vanaf het begin bij. Weer moet ik denken aan het kaartje. Dit keer aan de ps die hij er nog had bijgeschreven. 'Je kan bij mij altijd terecht en ik ben er voor jou' dat is zo lief! Dat heeft nog nooit iemand tegen mij gezegd. Maar ja, ik heb dan ook al dingen tegen Koen gezegd die ik tegen niemand anders heb gezegd. Zelfs tegen mijn exen heb ik dit niet verteld. Niet dat ik er zoveel heb gehad, twee. De ene daar was ik zeven maanden mee samen en met de andere bijna een jaar. Aan geen van de twee heb ik nooit iets over mijn ouders verteld. Ik wou dat wel doen, maar het voelde niet goed aan. Ik kon met hen wel een goed gesprek hebben, maar het was toch anders of bij Koen is het anders. Hem kan ik volledig vertrouwen. Hij is er voor mij, wanneer ik het moeilijk heb, wanneer ik kwaad ben,... maar zeker ook wanneer ik blij ben. De meeste mensen kennen me dan ook zo. Alleen de mensen die me echt goed kennen, zoals Koen, weten wat ik heb meegemaakt en weten ook dat ik eigenlijk helemaal niet altijd zo blij ben zoals ze denken. Ik word uit mijn gedachten gehaald door Koen. "We zijn er!" zegt hij blij, maar precies ook een beetje zenuwachtig. Dat is best schattig. "Wauw, Koen!" Zeg ik verbaast wanneer ik volledig uit dromenland ben. Ik zie een klein kasteeltje met een rode loper ervoor en naast de rode loper aan beide kanten kaarsen. Het ziet er zo mooi uit. Koen stapt uit en ik wil ook uitstappen. Net op het moment dat ik mijn deur wil openen, zegt Koen: "Tineke! Wacht!" Hij loopt snel naar mijn kant en opent sierlijk mijn deur zodat ik kan uitstappen. Ik stap uit en kijk Koen lachend aan. Ook hij kijkt lachend naar mij. Wanneer ik volledig ben uitgestapt, doet Koen de deur terug dicht en doet hem op slot. Hij komt naast mij staan en samen lopen we richting de ingang. "Koen, dit is echt prachtig! Ik wist niet dat we dit hadden in Dilbeek!" zeg ik nog altijd een beetje verbaast. "Ja, ik had je beloofd dat ik normaal ging koken, maar ja, ik kan eigenlijk helemaal niet koken ..." Ik onderbreek Koen door stilletjes te lachen. Koen kijkt me, ook lichtjes lachend, aan en gaat dan verder: "Dus gaan we hier maar iets eten." "Maar Koentje, voor mij maakt het toch helemaal niet wat ik eet! Het gezelschap is veel belangrijker! En dit heb ik je al eens verteld, hé!" zeg ik tegen hem. "Ja, Tientje..." Ik onderbreek hem weer door weer te lachen. Maar daar kan ik echt niets aan doen! Dat komt door die bijnaam! Koen weet ondertussen ook waarom ik lach en gaat dan weer verder. "Dat weet ik wel! Maar een belofte is een belofte, hé! En daar moet ik me aan houden. Zeker tegenover jou!" zegt hij lief en met een glimlach. Wanneer we aan de ingang zijn doet Koen de deur voor mij open en gaat dan achter mij naar binnen. Er komt een man naar ons toe. "Hebben jullie gereserveerd?" vraagt de man vriendelijk. "Ja, op naam van Baetens." Zegt Koen vriendelijk terug. Hij kijkt even naar mij en glimlacht. Ik glimlach terug. "Jullie mogen volgen!" zegt de man weer even vriendelijk als er voor. "Alstublieft! Een tafel voor twee!" zegt de man. Koen en ik gaan zitten. "Ik kom direct met de kaart. Mag ik jullie alvast een prettige avond wensen, mevrouw en meneer Baetens?" zegt de man weer vriendelijk. Ik en Koen kijken elkaar aan. De man ziet het blijkbaar, want hij zegt: "Heb ik fout gezegd?" "Uh, nee, hoor. Maar wij zijn gewoon vrienden." Zeg ik met een kleine teleurstelling in mijn stem. Ik hoop maar dat Koen die niet gehoord heeft, ook al was hij volgens mij duidelijk hoorbaar. "Oh, sorry, mevrouw en meneer. Mijn excuses!" zegt de man een beetje beschaamd. "Geen probleem!" zegt Koen rustig. De man knikt nog en gaat dan weg. Koen en ik kijken elkaar en beginnen dan te lachen. Dan zie ik de man terug aankomen met de kaarten en doe teken naar Koen dat hij even moet stoppen met lachen, wat voor hem heel moeilijk is. Maar hij slaat er toch in. "Alstublieft, mevrouw." Zegt de man en geeft de kaart aan mij. Dan gaat hij naar Koen en zegt ook weer alstublieft, maar vervangt dan de mevrouw door meneer. Als de man weg is, vraagt Koen aan mij: "Wat ga je nemen?" "Uh, ik denk dat ik gewoon het menu à la carte ga nemen. En jij?" vraag ik. "Ik volg jou. En wat nemen je om te drinken? Een wijntje?" vraagt hij lief. "Uh, ja, ik wil wel een wijntje, maar dan kan jij niet meedrinken!" zeg ik triestig. "Maar op mij moet je niet letten! Ik drink niet zo veel, ik kan daar niet zo goed tegen!" zegt hij, precies een beetje beschaamd. "Maar Koentje, dat is toch helemaal niet erg! Ik vind dat zelfs goed dat jij nooit zat bent!" zeg ik met een glimlach. Zo komt ons gesprek op gang en als snel zijn we aan het praten, lachen en eten.

Als we ons heerlijke dessert op hebben, is het al laat. Ik schrik ervan dat het al zo laat is. 23.45u. "Zal ik je naar huis brengen?" vraagt Koen wanneer hij ziet dat ik moe begin te worden. "Is goed!" zeg ik. We staan recht en gaan naar de uitgang. "Dag meneer en mevrouw!" zegt de man die bij de uitgang staat. Dit keer zegt hij er geen 'Baetens' achter. Ik vond het eigenlijk helemaal niet erg toen hij dat zei. Het gaf me zelfs een goed gevoel. Zou ik tegen Koen zeggen dat ik verliefd op hem ben? nee, dat kan ik niet maken! Ik kan onze vriendschap niet op het spel zetten. Ik zou het mezelf nooit vergeven moesten Koen en ik geen vrienden meer zijn! Nee, dit mag niet gebeuren! We stappen naast elkaar naar de auto. Koen legt zijn arm om mij heen. Dit geeft mij zo'n goed en gelukkig gevoel! Ik kijk hem met een brede glimlach aan. Ook hij kijkt me aan en glimlacht breed. Dit bedoel ik dus. Ik kan deze momenten niet op spel zetten alleen maar omdat ik meer wil zijn dan vrienden. En zeker niet tijdens de feestdagen. Daarna, misschien. Heel misschien. Mijn gedachten worden voor de tweede keer deze avond onderbroken. Dit keer door de auto die van het slot word gedaan door Koen. Ik schrik er een beetje van. "Gaat het?" vraagt Koen bezorgd. Hij had het dus gezien. "Ja, hoor! Ik was nog een beetje aan het nagenieten van deze prachtige avond!" zeg ik met een lach. Koen kijkt me aan en lacht ook. Ik kijk recht in zijn ogen. Hij heeft zo van die mooie blauwe ogen. Ik zou er uren naar kunnen kijken. Maar wanneer ik doorheb dat ik weer aan het dromen ben, kijk ik snel weg. Hij mag echt niets doorhebben. Ik wil mijn beste vriend echt niet kwijt! We stappen in de auto en rijden naar mijn huisje. Onderweg lachen en zingen we vooral. Ik vind het straf dat er om middernacht nog zo'n goede muziek wordt gespeeld op de radio. Dan komt mijn huisje in zicht. Jammer genoeg! Koen stopt vlak voor mijn oprit. "Ik vond het echt heel leuk en gezellig met jou!" zeg Koen lief. "Ik ook met jou! Dit is de beste kerstavond ooit! Dankje!" zeg ik even lief en gemeend terug. dit is de mooiste kerstavond die ook ooit gehad heb. Koen kijkt me breed glimlachend aan. "Kom je nog even mee binnen?" vraag ik lief. "Ik denk dat het beter is dat ik naar huis ga. Het is al laat en we moeten werken!" zegt hij met spijt in zijn stem. "Ja, je hebt gelijk! Het zal vlug ochtend zijn! Tot morgen, hé, Koentje!" zeg ik lief, het laatste met een glimlach. "Tot morgen, Tientje!" zegt hij lachend. Hij weet dat ik van die bijnaam echt moet lachen! Ik begin dan ook te lachen en stap stilletjes uit. Als ik volledig ben uitgestapt, kijk ik Koen nog even aan en glimlach. Hij glimlacht terug. Ik stap naar mijn voordeur en zwaai naar Koen. Hij zwaait terug en rijdt dan stilletjes verder. Ik blijf nog even buiten staan tot ik hem niet meer zie. Als hij weg is, ga ik naar binnen en doe mijn schoenen uit. Ik ga onmiddellijk naar boven en doe mijn pyjama aan. Ik ga in mijn bed liggen en denk aan deze prachtige avond. ik wist dat het leuk zou worden, maar dit had ik niet verwacht. Ik neem het beertje met het hartje dat ik van Koen heb gekregen en druk het dicht tegen me aan. Zo val ik slaap.