Gewoon vrienden?

19

TINEKE

Het is er uit. Ik heb mijn verleden aan Koen verteld. Ik lach een beetje naar Koen terwijl er nog altijd tranen over mijn wangen stromen. Koen kijkt me aan en geeft me een knuffel. "Ik ben er voor jou!" fluistert hij in mijn oor. "Dankje!" fluister ik gemeend terug. We laten elkaar los. We kijken elkaar aan. Koen lacht naar mij en ik lach terug, ondanks mijn tranen. Ik kan het niet houden en geef hem nog een knuffel. Hij doet zijn armen rond mijn rug. "Jij bent echt de beste vriend die ik ooit al gehad heb!" fluister ik in zijn oor. "Jij bent ook de beste vriendin die ik ooit al gehad heb." Zegt hij lief terug. ik voel de vlinders in buik fladderen. Stiletjes laten we elkaar los. Weer kijken we elkaar lachend aan. Mijn tranen zijn stilletjes aan het verdwijnen. Dit dankzij Koen. Wat zou ik zonder hem moeten doen? "Zeg, maar hoe komt het eigenlijk dat jij nu in dit huisje woont?" vraagt hij opeens. "Ah, ik heb dit gekocht toen ik een par jaar in Antwerpen werkte. Toen had ik wat geld gespaard en heb dit huisje gekocht. Natuurlijk ook mede met het geld van mijn vaders erfenis." Zeg ik. Koen lacht en kijkt me raar aan. Ik lach terug en knik begrijpend. "Nu denk jij waarschijnlijk: 'waarom heeft die hier een huisje gekocht en niet in Antwerpen?'. Zeg ik lachend. "Uh, ja, eigenlijk wel, maar ik ben blij, hé, dat jij hier een huisje hebt gekocht en niet in Antwerpen. Want anders hadden wij elkaar nooit leren kennen!" zegt hij weer lief en lachend. "Ooh, dat is lief! Maar om te antwoorden op je vraag, ik heb hier een huisje gekocht omdat ik Dilbeek niet kon missen en ik het in Antwerpen eigenlijk ook niet zo gezellig vond." Antwoord ik lief op zijn vraag. "Ah, goed dat je dan naar ons gekomen bent, hé! Zegt Koen lachend. "Ja, en daar ben ik ook heel blij om!" zeg ik lachend terug. We praten en lachen nog wat verder tot Koen, redelijk verdrietig, zegt: "Amai, is het al zo laat? Ik denk dat ik maar eens naar huis moet gaan." Hij staat recht en wandelt richting de kapstok waar zijn jas hangt. Ik kijk op de klok, en inderdaad, het is al laat. Tien uur. Meestal ga ik nu ongeveer slapen. In het weekend is dat natuurlijk later. "Spijtig, maar ik vond het wel enorm gezellig met jou!" zeg ik ook verdrietig. "Maar ik ook met jou, hoor! En ik blij dat je het mij verteld hebt. Nu weet ik wat jij allemaal hebt moeten meemaken. Ik vind dit echt verschrikkelijk voor jou." Zegt Koen en doet zijn jas aan. Ik glimlach even naar hem en loop dan richting de deur. Ik doe hem open en Koen wandelt naar buiten. Net als hij buiten staat, lacht hij en geeft mij nog een knuffel. Hij doet zijn armen rond mijn rug en ik rond zijn nek. Zo blijven we een tiental seconden staan. We laten elkaar stiletjes los en ik druk nog een kus op zijn wang. Als ik dat gedaan heb drukt Koen ook een kus op mijn wang. "En niet te veel denken aan wat je me daarstraks hebt verteld, hé. Denk in plaats daarvan maar aan mij!" zegt hij met knipoog en een glimlach. "Zal ik doen!" zeg ik lachend. We kijken elkaar nog voor een laatste keer lachend aan en dan stapt Koen naar zijn auto. "Tot morgen en voorzichtig, hé!" roep ik nog naar hem. "Altijd, hé! Tot morgen!" roept hij nog terug en stapt dan in zijn auto. Hij rijdt van mijn oprit en ik zwaai nog naar hem. Hij zwaait terug. Als hij uit het zicht verdwenen is, ga ik naar binnen. Ik besluit om maar meteen te gaan slapen. Ik moet morgen op tijd opstaan. Ik doe de lichten uit en ga naar boven. Poets mijn tanden, doe mijn pyjama en kruip in mijn bed. Ik denk terug aan de woorden van Koen. 'Denk in de plaats daarvan maar aan mij!'. Bij de gedachten aan deze woorden voel ik de vlinder in mijn buik weer wakker worden. Met dit gevoel val ik in slaap.

Ik word wakker door de wekker. Half zeven, tijd om op te staan. Ik sta op en ga naar de badkamer. Ik kijk in de spiegel. Echt een ramp! Mijn haar! Altijd al een probleem geweest. Ik kam het en doe ket in een dot zoals gewoonlijk. Dan doe ik mijn uniform aan en ga naar beneden. Ik zing mijn lievelingsliedje, ja, weer dat liedje. Het valt me op dat ik vandaag opmerkelijk goedgezind ben. Ik heb nooit last van een ochtendhumeur, maar vandaag ben ik toch wel écht goedgezind. Komt waarschijnlijk door Koen. Ik neem een boterhamen smeer er een confituur op. Ik zet een kom onder de koffiemachine en druk op het knopje. Terwijl de koffie uit de machine loopt, eet ik mijn boterham op. Dan drink ik mijn koffie op. ik maak snel mijn lunch voor vanmiddag. Ik kan moeilijk weer een broodje gaan halen. Ik steek mijn brooddoos in mijn tas. Ook steek ik mijn gsm al in mijn tas. Anders vergeet ik die toch, dat weet ik nu al. Ik zet mijn tas aan de deur en ga nog even in de zetel zitten voor de tv. De herhaling van het nieuws. Altijd nuttig. Ook al kijk ik er niet naar. Ik ben te diep in gedachten verzonken. Ik wordt uit mijn gedachten gehaald door mijn Iphone. Ik zet de tv uit en loop naar mijn tas. Het is toch tijd om te vertrekken. Ik kijk op mijn gsm. Koen. Er kwam een glimlach op mijn gezicht.

Niet te laat komen hé! ;) En het was echt super gisteren! :) xx Koen

Neenee ik zou niet durven! En het was inderdaad fantastisch gisteren. Ik ben blij dat ik je alles heb verteld. Is het voor herhaling vatbaar? ;) xxx Tineke

Antwoord ik. Ik pak mijn tas en ga naar buiten. Ik sluit de deur en doe hem op slot. Net als ik dat heb gedaan, voel ik een tril in mijn broekzak. Een sms'je... van Koen. Weer kwam die spontane glimlach op mijn gezicht.

Natuurlijk is dat voor herhaling vatbaar! Maar dan wel bij mij de volgende keer! Tot sevens! En voorzichtig hé! :)  xxx

Afgesproken! En natuurlijk ben ik voorzichtig! Je kent me toch! ;) Tot subiet en jij ook voorzichtig! Ik wil je niet kwijt als collega! Maar vooral niet als vriend! xxx

Antwoord ik weer. Ondertussen zit ik al in mijn auto. Ik start hem vertrek naar kantoor. Daar aangekomen wacht ik in de vergaderzaal. Ik ben zoals gewoonlijk weeral de eerste. De volgende die binnenkomt is... Koen! "Hey Tientje!" Ik kijk hem lachend, maar raar aan. Tientje? "Ja, ik moet toch iets verzinnen, hé! De meeste mensen gebruiken een verkleinwoordje, maar ja, jou naam is sowieso al verkleind dus moest ik iets anders verzinnen, hé! En dat kwam ineens in me op! Niet goed?" zegt hij lachend. "Tuurlijk wel, maar dat had ik nog nooit gehoord! Ik heb eigenlijk nooit echt een troetelnaampje gehad." Zeg ik. "Nu dus wel! En je moet toegeven, het is nog origineel ook, hé!" zegt Koen lachend. "Ja, dat is waar!" zeg ik en geef hem een knuffel. Net op het moment dat we elkaar los laten, komt de rest binnen. Oef! Juist op tijd! Niet dat niemand mag zien dat Koen en ik knuffelen, maar dan gaan ze waarschijnlijk denken dat ik verliefd ben op Koen. Wat ook wel waar is natuurlijk, maar het is niet de bedoeling dat iemand dat weet. Als we iedereen hebben begroet gaat iedereen zitten beginnen we te praten over van alles. Dan komt de chef binnen. "Eric en Brigitte, zaak over die moord op die twintigjarige vrouw, Obi en Floor, papierwerk en Koen en Tineke, patrouille. Iedereen is blij, behalve Obi en Floor. "Waarom mogen die wel op patrouille en wij niet?" klaagt Floor. "Omdat wij, hé Floortje..." Koen kijkt lachend naar mij en knipoogt. "Gisteren al een hele dag papierwerk hebben gedaan." Gaat Koen verder. "Jaja, het is al goed!" zegt Floor. Iedereen begint aan het werk. Veel is er niet gebeurd. Het was tijd voor we het wisten. We gaan terug naar het commissariaat om de auto terug te brengen en met onze eigen auto naar huis te rijden. We stappen gaan naar binnen om onze gordel af te doen en gaan terug naar buiten. We stappen de deur uit  en net als we buiten staan, geven we elkaar een knuffel en kus op de wang. "Het begint traditie te worden!" zegt Koen. "Maar mij hoor je niet klagen, hoor! Zegt hij er nog lachend achter. We nemen afscheid en gaan naar huis. Ik eet nog wat en kijk nog wat tv. Daarna ga ik slapen. Al dromend over Koen val ik in slaap.

Hallo,

Vinden jullie het erg dat ik een tijdsprong maak volgend hoofdstuk? Dat past beter bij mijn verhaal.

En ik weet ook niet of ik morgen een stukje ga kunnen uploaden, heb het nogal druk met school. Als ik dit niet kan, maak ik het dit weekend zeker goed! Nu is het ook al een langer stukje.

Veel leesplezier! Ik hoop dat jullie het goed vinden!

Groetjes Fleur!