Gewoon vrienden?

35

TINEKE

Ik wordt voor de tweede nacht op rij wakker naast Koen. Een heerlijk gevoel komt mijn lichaam binnen wanneer ik hem nog vredig zie slapen. Ik kijk op de klok. Half zeven. Nog tijd genoeg. Ik blijf nog eventjes in bed liggen. Maar ik zet wel de wekker op zeven uur. Want ik ken mezelf, als ik eventjes in bed blijf liggen, val ik in slaap met het gevolg dat ik te laat terug wakker word. En iets in mij zegt dat koen vandaag ook niet uit zichzelf gaat wakker worden. Dus: wekker zetten. Ik blijf nog een tiental minuten liggen en besluit dan te gaan douchen. Dit keer ben ik niet terug in slaap gevallen. Koen laat ik nog even slapen, hij moet toch wachten tot ik klaar ben met douchen. Of ik moet wachten. Maar ik denk wel dat Koen kan genieten van een kwartiertje langer slapen.

Na dat ik genoten heb van een heerlijke douche, ga ik Koen wakker maken. Ik ga naar de slaapkamer en ga achter Koen in bed liggen. Ik ga tegen hem aan liggen en leg mijn armen rond hem heen zodat hij wakker wordt. Ik hoor hem kreunen en hij draait zich langzaam om. "Goeiemorgen!" zeg ik enthousiast. Misschien een beetje te enthousiast. "Goeiemorgen!" zegt Koen een stuk minder enthousiast dan mij. Hij heeft duidelijk moeite met zijn ogen open te houden. "Zeg, uh, Koentje, ik weet niet of je het goed beseft, maar wij moeten vandaag wel gaan werken, hé! Dus dat wil zeggen dat wij over exact één uur op kantoor moeten zijn!" zeg ik even enthousiast als daarnet terwijl terug uit bed stap. Koen kijkt me aan en trekt dan het deken over zijn hoofd. Ik begin te lachen en trek het deken van Koen af. Vrijwel direct begint Koen te mopperen. "Kom, ga je klaarmaken, anders komen we nog te laat." Zeg ik nog steeds een beetje lachend. "Mmmm, nog vijf minuutjes." Zegt Koen terwijl hij het deken terug over zich heen probeert te trekken. "Nee, Koentje, ik heb je al wat langer laten liggen. Terwijl jij je klaarmaakt, zal ik een lekker ontbijtje maken. Goed?" vraag ik in de hoop dat ik een compromis heb. "Ja, maar krijg ik dan één kusje?" vraagt hij lief. Ik ga terug op het bed zitten en geef Koen een kus. Als ik mijn lippen terug van de zijne wil halen, trekt hij me naar zich toe en kust me opnieuw. Al snel weet ik waar hij naartoe wil. "Koentje, sorry, maar daar hebben we nu écht geen tijd meer voor. Vanavond." Zeg ik. Hoe graag ik het ook wil, we hebben hier echt geen tijd meer voor. Ik geef hem nog een lange liefdevolle kus en verlaat dan de kamer en ga naar benden voor een heerlijk ontbijtje te maken.

Nadat we genoten hebben van het ontbijt, vertrekken we naar het politiekantoor. We genieten nog even van het samen zijn met z'n tweetjes. Want op kantoor moeten we een beetje afstand van elkaar nemen. Anders gaat het opvallen. We werken natuurlijk altijd al samen en zitten altijd naast elkaar in de vergaderruimte, maar toch.

Nadat we elkaar nog een laatste kus hebben gegeven stappen we uit de auto en gaan naar binnen. net als we aan de ingang van het commissariaat zijn, horen we plots: "Hey Koen en Tineke!". We schrikken een beetje en draaien ons om. "Hey Brigitte!" zeggen we nog altijd geschrokken maar op een normale manier. "Zijn jullie samen gereden?" vraagt Brigitte terwijl we verder stappen. Koen en ik kijken elkaar aan. Ik weet echt niet wat zeggen en Koen duidelijk ook niet. "Uhm... Koen is mij vanochtend komen ophalen bij mij thuis." Zeg ik uiteindelijk. Ik zie dat ze ons nogal raar aankijkt en zeg dan: "Ja, mijn auto is kapot." Brigitte knikt begrijpend. Ik en Koen kijken elkaar aan en ik zie dat hij opgelucht is. "Hey Patrick!" zegt Brigitte wanneer we aan het onthaal zijn. "Dag Brigitte!" zegt Patrick terug. Koen en ik zeggen 'hallo' tegen Patrick en gaan verder naar binnen terwijl Brigitte nog even een gesprek over haar kindjes voert tegen Patrick. Als we in de vergaderruimte zijn aangekomen, gaan Koen en ik, zoals altijd, naast elkaar zitten. "Koen, we moeten echt voorzichter zijn." zeg ik. "Ja, ik denk het ook." Antwoordt Koen. "Zou Brigitte iets gezien hebben?" vraag ik stilletjes, bang dat de commissaris iets hoort van ons gesprek. "Nee, ze heeft niets gezien. Daar ben ik bijna zeker van. Toen wij op de parking reden, was Brigitte er nog niet. Dus je hoeft niet ongerust te zijn." zegt hij geruststellend en zachtjes. "Oké, als jij het zegt." Zeg ik lachend tegen Koen. Koen wilt me een kus geven, maar ik duw hem subtiel weg. "Niet hier." Fluister ik. "Sorry, vergeten!" zegt hij lachend en legt zijn hand op mijn bil. Ik kijk hem liefdevol aan en de drang om hem een kus te geven, is nu bij mij ook heel groot. "Hallo!" We schrikken en Koen haalt onmiddellijk zijn hand van mijn bil. Ik kijk naar Koen en hij naar mij. We kijken elkaar verschrikt aan. "Amai, we verstoren hier precies een romantisch momentje." Zegt Brigitte lachend terwijl ze samen met Floor ons aankijkt. Weer weten we even niet wat zeggen. Dit keer redt Koen ons. "Romantisch momentje?" vraagt hij zo normaal mogelijk. "Ja, het was precies zo gezellig?" vraagt Floor dit keer al lachend. "Ja, maar daar heb je gelijk in. Tineke en ik waren gezellig aan het babbelen." Zegt Koen overtuigend. "En waarover ging dat gezellige gesprek dan wel?" vraagt Brigitte op haar beurt. "Over Tinekes auto." Zegt Koen alsof hij het gesprek al had voorbereid. "Tinekes auto?" vraagt Floor niet-begrijpend. "Ja, mijn auto is kapot en Koen vroeg wat er mis mee is." Zeg ik dit keer om geen argwaan op te wekken. Op dat moment komen ook Obi en Erik binnen. Al snel komt er dan ook een nieuw gesprek op gang waar ik heel blij om ben. Floor is druk in gesprek met Brigitte en de mannen zijn ook wat met elkaar aan het babbelen, terwijl ik nadenk over Koen en mij. Het wordt echt moeilijk om niet betrapt te worden. Ik schrik uit mijn gedachten door Koen die zijn hand weer op mijn bil legt en me bezorgt aankijkt. Ik schud zachtjes al glimlachend mijn hoofd ten teken dat het niets is. Ik zie dat Koen gerustgesteld is en hij probeert het gesprek tussen Erik en Obi terug te volgen. Op dat moment leg ik mijn hand op zijn hand dat zich op mijn bil bevind. Hij kijkt me niet aan, ik zie wel een kleine onopvallende glimlach tevoorschijn komen, maar verstrengeld zijn hand in het mijne.