Korelim | BxB ✔︎

3

Kandemir🤙

Sevgilerle Dazel sunar...

🌍

Sabahın köründe babamın bağırışlarıyla uyandım. Tamam belki saat öğlen on iki olabilirdi. Tam olarak uyandığımda babamın "kız gibisiniz!" Diye bağırışını duydum ve hemen yatağımdan kalktım.

İleri gidiyordu, hemde çok.

Üstüm çıplak altımdaki şortla merdivenlere doğru gittim. Annem korkmuş bir şekilde babama bakıyordu. Minjoon sinirle bakıyordu babama. Babaları da.

"Noluyo burada?!" Dedim sinirle. Abartmasına gerek yoktu. Yaptıkları tek şey nefes almaktı ve babam gücü yetse buna bile engel olacaktı.

"Sen karışma Kandemir!" Diye bağırdı babam. Kardeşlerim ve ablam babama laf sarf ediyordu bağırma diye ama babam dinlemiyordu.

Bende sinirlenmeye başlıyordum. O eski kavgamızdaki gibi.

Geçmiş

"Baba sen neden çekim gözlü insanşarı sevmiyorsun?" Dedi Kandemir babasına. 15 yaşına gelmişti ve babasına bu soruyu sorma cesaretini yeni toplamıştı. Çünkü her konusu açıldığında sinirlendiği belliydi.

"Karılara benziyorlar." Dedi babası "aynı zamanda top hepsi-"

"Hepsi değil ki baba!" Babası sinirle baktı oğluna. Ne yani? Topları ona karşı mı savunuyordu. "Babana karşılık verme it oğlu it!" Diye bağırdı babası. Kandemir ergenlik cesaretiyle babasına larşı gelmeye hazırdı.

"Onların ne suçu var ki baba?! Normal insanlar işte!"

Babası daha çok sinirleniyordu. En sevmediği şey insanların ona karşı gelmesiydi. Bir elini kaldırdı ve sertçe oğlunun yanağına vurdu. O sesi yan odadaki ablası bile duymuştu.

Tüm aile salonda toplanmış onlara bakıyordu. "Sende az onlara benziyorsun! Allah'ım ne günah işledim de bana benzeyen bir oğlum olmadı benim?!"

Kandemir canı acımasına rağmen dik durdu. Bıkmıştı. Ablası BTS dinlerken babası sinirlenip ablası ile kavga etmişti. Babası böyleydi. Hep böyle kalacaktı.

"Senden nefret ediyorum baba!"

Adam sinirlendi ve kemerini çıkardı. Onları izleyen aile üyeleri onları durdurmaya çalıştı ama adam yinede Kandemir'in canını yakabilmişti.

Sinirle babama baktım. 18 yaşına gelmiştim ve herşeyi az çok anlamıştım. Şimdide masum insanları ezdiremezdim.

"Baba saçma sapan kavga etme adamlarla! Ne suçları günahları var Allah aşkına?!"

"Sen bana yine mi karşı geliyorsun lan?!" Bıkmıştım artık babamdan. Saçma sapan konuşmalarından. "Evet baba evet. Bıktım senden. Yine mi beni döveceksin?"

Babam sinirle bu sefer benim üstüme doğru geldi ta ki ayağı kayana kadar. Merdivenden neredeyse yuvarlanarak düştü. Ben normal birşey görüyormuş gibi bakarken Hyun amca "ambulans!" Diye bağırdı.

Annem ne ara ambulansı aradı da geldi anlamamıştım. Ama Allah cezasını vermişti. Acısını çekmesi lazımdı yaptıklarının.

Akşam saatlerinde

Minjoon: Kandemir geçmiş olsun

Üst Komşu Kandemir: bence olmasın

Üst Komşu Kandemir: size nasıl bağırdı duymadın mı?

Minjoon: duydum ama yine de

Üst Komşu Kandemir: neyse ya

Minjoon: istersen bize gel

Minjoon: hastanede değilsen

Üst Komşu Kandemir: değilim tabi gelirim

~

"Hoş geldin." Dedi Minjoon. Gülümsedim ve içeri geçtim. Babaları içeri oturmuştu ve bana bakıp hoşgeldin dediler.

Salona oturdum ve "babam adına sizden özür dilerim" dedim. Galiba artık bunu her zaman diyecektim.

"Sorun değil Kandemir, çok geçmiş olsun." Dedi Sungmin amca. Gülümsedim. İyi insanlardı.

"Babamla en son bu konu hakkında konuştuğumda büyük kavga etmiştik. En azından kavga fazla büyümedi." Dedim.

"Nasıl kavga ettiniz ki?" Diye sordu Hyun amca. "Beni kemerle dövmüştü. En azından annemler falan durdurdu onu yoksa sağ çıkmazdım."

Minjoon sinirlenmiş gibiydi. "Böyle baba olacaksa hiç olmasın daha iyi!" Dedi ardından. Haklıydı. Keşke böyle babam olmasaydı.

🌍

Aga ben bile üzüldüm. Kandemir'im benim.

Bölüm nasıldı?

Uzun yazmaya çalıştım biraz daha yazardım da ilham gelmiyooo