Korelim | BxB ✔︎

11

Medyadaki yazı Minjoon'dan Kandemo'ya gelsin KANDKSLMANDKSLA onu bunu boşverinde bunların ship ismi ne olacak?¿

🌍

Ne yazık ki tatil hızlıca bitmişti. Yaşadığım son şeyleri düşününce gülümsedim. Çok güzel bir gece geçirmiştim. Kolyemi de hâlâ takıyordum. Asla çıkarmayacaktım, çok değerliydi çünkü.

Yanımda uyuyan Minjoon'a baktım. Aptal gece uyumayıp benimle konuşmuştu. Ben alışkan olduğum için enerjiktim ama zavallım ilk defa sabahladı galiba.

"Şşt Minjoon." Kıpırdamadı bile. "Minjoon!" Hâlâ ses seda yoktu. Son kozumu kullanmak istedim. Etrafa baktım herkes ciddi ciddi bir konu hakkında konuşuyordu ve beni duyamazlardı. Minjoon'un kulağına yaklaştım.

"Sevgilim, uyan artık." Ye fısıldadım. Anında gözlerini açtı. Geri çekildim ve kahkaha attım. Avuçlarıyla gözlerini ovdu ve kafasını bana çevirdi.

"Güzel sesini duyarak uyanmak en büyük hayalimdi." Dedi uykulu uykulu. Tekrar bir kahkaha attım ve saçlarıyla oynadım. O hayatıma girdiğinden beri hep gülüyorsdum. Umarım asla çıkmazdı hayatımdan.

"Ablama ilişkimizi söylemek istiyorum."

İlk önce bir durakladı. "Eminsin dimi? Annelere söyler mi?" Dedi. Ablamın Azra hakkında söyledikleri geldi aklıma. Saçlarını dağıttım.

"Bilmiyorum. Ama demez bence." Kafasını salladı ve yavaşça gözlerini kapattı. Dünya yansa hâlâ uyuyacak aptal.

•

•

•

"Eminsin değil mi?" Diye son kez sordu Minjoon. Sanki sözleşme imzalıyoruz aslanım. Kafamı salladım. "Görüşürüz." Dedim ve eve girdim. Ablamın evde olduğu belliydi ve babamın evde olmadığı.

Ablamın odasının kapısını çaldım. "Gir!" Diye bağırdı ablam. Tedirgince kapıyı açtım ve çantamı kenara bıraktım. "Abla."

"Efendim canım?" Dedi yatağında yatarken. Yeni posterlerinş asmıştı. Gülümsedim. "Sana birşey söyleyeceğim."

Ablam yerinde diklendi. "Söyle bakalım ablacım." Telefonunu yanına bıraktı. "Şey ben birini seviyorum." Diye söze girdim.

"Ve onunla şu an çıkıyoruz."

"Ooo kim bakalım o şanssız kız?"

O çok şanssızdı abla. Hemde çok ama kız değildi. Ama konu, beni üzmemesi ve mutlu etmesiydi değil mi?

"Kız değil."

Ablam şaşkınca bana baktı. "NE?" diye bağırdı. Kulaklarımı kapattım. Nefret ederdim insanların bana bağırmasından, suçsuz olduğum hâlde.

"Bağırma."

"Kandemir ne dediğinin farkında mısın sen?!"

Ciddi bir şekilde gözlerine baktım. "Evet, ciddiyim." Dedim. Daha çok sinirlenmişti. Hızlıca bir tokat attı. Eli ağır değildi bir işe yaramamıştı tokadı.

"Ne bu tepki?" Dedim. Daha çok sinirlenmişti. "Ne bu tepki mi?! Kandemir sen ne dediğini farkındasın değil mi?!"

"Evet, iki kez aynı soruyu sorman rahatsız edici."

"Seninde bu söylediğin çey rahatsız edici! Babamlar söyleyeceğim!"

Gözlerim sinirle parladı. Tam odadan çıkacakken kolunu tuttum, biraz sert tutmuş olmalıyım ki yüzünü buruşturdu. "Sakın! Bunu demiyorsun!"

"Nedenmiş o?!" Diye bağırdı. "Bu iğrenç şeyi babam öğrense ne der acaba?" Dedi sinsi bir gülüşle.

"Yaptığın fahişelikleri babam öğrense ne der acaba?"

Anında dondu kaldı. Gözlerini kaçırdı ve yutkundu. Aptal, benim hiçbir şeyi bilmediğimi sanıyordu. Daha fazlasını biliyordum.

"Deme babamlara..." Dedi mırıldanarak. "Nedenmiş o?" Dedim hâlâ kolunu tutarken. Kolundan tutarak kendime yaklaştırdım yüzünü. Benden kısa olması avantajdı. "Eğer birşey bile dersen emin ol ne sığınacak ev, nede arkadaş bulursun."

Hayır, bu ben değildim.

Ben ablama kızamayan, ona zarar veren kişiyi öldürürdüm. Ne olmuştu bir kaç dakikada?

Yavaşça kolunu bıraktım, o da yatağa oturdu. "Oldu bir kaç dakikada bizim kardeşliğimize?" Dedi durgunlukla. Karşındaki sandalyeye oturdum. Gözlerimizi birbirimizden kaçırdık.

"Bilmiyorum..."

"Fazla tepki verdiğim için üzgünüm ama bu iğrenç Kandemir."

"Sadece onu seviyorum." Dedim ve ayağa kalkıp kapının önünden çantamı aldım. Kapıdan çıkmadan önce arkama baktım. "Eğer babam beni bu yüzden döverse, gerçekten anlatırım. Ben bunu haketmiyorum. Sende haketmiyorsun ama..." Sonlara doğru sesimi öyle bir kıstım ki duyması imkansızdı.

Kafasını salladı. Bende kapıyı kapatıp odama geçtim. Minjoon'a ihtiyacım vardı. Hemde çok.

Telefondan Minjoon'u aradım. Belki yanıma gelir konuşurduk.

"Efendim güzelim?" Gülümsedim.

"Kahveye gidelim mi? Bedava çay içeriz."

"Tamamdır. Mehmet ve Çağan abiyi ara istersen."

"Tamam. Bu arada, seni seviyorum."

"Bende seni seviyorum."

🌍

Sonu çok güzel oldu:) kontrol etmeden atıyorum yanlışlık varsa belirtin😍🤟