Korelim | BxB ✔︎

37

40. Bölüm final yapmayı düşünüyorum 😔

Yazım yanlışı varsa don't look kusur 😔

VE VE VE VEEE BU BÖLÜMÜN SONUNDA YİNE MEHMO VE ÇAN VAR😔 İSTEMİYORSANIZ BİLE OKUYUN DERİM😭

Sevgilerle Dazel sunar...

🌍

Minjoon

9 yaşındayken/

"Bakın! Annesiz çocuk geliyor!" Sinirle dişlerimi sıkıp elimdeki ayıcığa daha çok sarıldım. Kuzenlerim (?) tarafından zorbalığa uğruyordum, her zaman böylelerdi. Beni sevmez, annem olmadığı için benimle dalga geçerlerdi.

"Duydunuz mu? Hyun amcamın eşi şeymiş."

"Neymiş? Eunho söylesene!"

Eunho gözlerini bana dikti. Öyle bir nefretle bakıyordu ki, ailesi eminim onu bana karşı çok doldurmuştur. Tüm ailemiz bizden nefret ediyordu çünkü.

"Kaltakmış, Hyun amcam çalışmıyor, biliyorsunuz. Ama baksanıza, Sungmin amcanın hep parası var. Para için başka erkeklerle yapıyormuş." Yalandı, aileme laf edilmesinden nefret ederdim. Hızlıca Eunho'nun yanına gittim. Tek kaşını kaldırarak baktı bana.

Bileğini tutup sertçe çevirdim. Anında acıyla bağırmasına rağmen bir kaç saniye daha öyle tutup bıraktım. "Aileme laf atmayı kesin, sizin ailenizden bin kat daha iyiler." Diğerleri kahkaha atmaya başladı.

"Senin annen yok ki, nasıl aile olacak öyle?" Geon'un laflarına aldırış etmeden geriye çekildim.

"Sizi büyükbaba Hye(Okunuş: Hay)'a diyeceğim." Hepsi anında korkarak baktı bana, tabii ki Geon hariç. Sırıtarak bakıyordu bana, elimdeki ayıcığı anında aldı. "Geon! O benim!" Omuz silkip sıkıca sarıldı ayıcığa.

"Senin olan herşey artık benim. Hem, büyükbaba Hye senden nefret ediyor, bizi ona dersen hiçbir şey demez. Sizde boşuna korkmayın."

Diğerleri rahatlarken ben yine tek kalmıştım. Oyuncak ayımı almaya kalkışmadan arkamı dönüp uzaklaştım. Her zaman olduğu gibi yine tek kalmıştım, yine yarım kalmış, zorbalığa uğramıştım.

"Minjoon! Beni duyuyor musun?"

Kandemir'in bağırması üzerine daldığım düşüncelerden sıyrılmış, tamamen ona odaklanmıştım. Az önce ne dediyse hiçbirini dinleyememiştim. "Efendim güzelim?"

"İyi misin? Bugün kaçıncı defa oluyor bu. Başın falan ağrıyorsa ilaç getireyim."

"Yok, gerek yok. Sen ne anlatıyordun?"

"Patatesin faydalarını." Anlamayarak baktım ona. Önümüzde duran nikah yapma planlarına baktım sonra da. Patatesin faydalarını anlatıyorsa neden önümüzde nikahı nerede ve nasıl yapacağımız hakkında kağıtlar vardı ki?

"Sen beni cidden hiç dinlememişsin..." Hayal kırıklığı sesinden anlaşılıyordu. Pişmanlıkla baktım gözlerine. Ben ona bakınca derin bir iç çekti ve kağıtlardan birini eline aldı. "Diyorum ki: nikahı nerede kıyacağız?"

"Evde kıyarız."

"Aynen Minjoon. Neyse, sen biraz dinlen. Sabahtan beri anlattığım hiçbir şeyi dinlemedin zaten. Endişeleniyorum artık."