Korelim | BxB ✔︎

33

Sevgilerle Dazel sunar...

🌍

Kandemir

"Kandemir'im! Telefonun çalıyor!" Minjoon'un hızlı adımlarla yanıma gelmesi ile musluğu kapatmış, köpüklü ellerim ile telefonun ekranına bakmıştım. Mehmet abi arıyordu.

"Açar mısın?" Kafasını sallayıp hızlıca telefonu açtı. "Alo?" Bir süre ses gelmeyince garipçe ekrana baktım. Sonradan sonraya bir yakım hışırtı geldi.

"Hay anasını, telefon yere düştü. Şansına küs Demir."

Gülümsedim. "Sağol abi iyiyim, sen nasılsın?"

Hiç bozuntuya vermemişti Mehmet abi. "İyidir ya, uzun süredir konuşmuyorduk. İnsan arayıp sorar be."

"Kusura bakma abi ya, özel hayatta sıkıntılar yaşadım bir süre. Mahallede dedikodusu yayılmıştır."

"Takma sen onları, birşey diyince susuyorlar zaten. Neyse, Çağan varya. Taşınacakmış buradan."

Şokla ekrana baktım. "Ama o ev ailesinden kalmaydı, nasıl bırakır ki? Bırakmayacağını söylemişti. Ölür de satmaz o evi, hem neden ki? Neden yapıyor ki? Kimseyle arası kötü değil ki onun, nasıl olur da gider. Özel sorunları varsa bile bırakamaz o-"

"Bilmiyorum Kandemir'im, yemin ederim bilmiyorum. O da istemiyor gibiydi. Bu sabah yazdı bana, taşınacağım diye." Minjoon alttan alttan bana bakıyordu.

"Abi geleyim ben mahalleye, konuşalım bi'. Hem benimde anlatmam gerekenler var. Ben yazarım Çağan abiye, senin birşey demene gerek yok." Aralarında birşey olmuştu ki, Çağan abi bunu onun yüzüne dememişti. Normalde herşeyi yüzyüze konuşur, anlaşırlardı onlar.

"Tamam, görüşürüz. Kendine iyi bak."

Birşey dememe izin vermeden, Minjoon bir anda aramayı sonlandırdı. Oflayıp bulaşıkları yıkamaya devam ettim. Bu evde herşey vardı, sadece bulaşık makinesi yoktu.

"Birşey mi oldu?" Telefonu arkamdaki masaya bırakmış, kollarını belime dolayıp kafasını omuzuma koymuştu. İç çekip bulaşıkları daha hızlı yıkamaya başladım.

"Çağan abi varya, hani Mehmet abinin her zaman yanında olan." Onaylayan mırıltılar çıkardı. "Taşınıyormuş, aslında o ev, ona ailesinden kalmaydı. Taşınmam, diyordu hep. Ne olduysa artık..."

Minjoon beni rahatlatmak ister gibi belimi okşadı. "Bugün beraber gideriz, konuşuruz onunla. Olur mu?" Gülümsedim, bu çocuk gerçekten beni mutlu ediyordu.

"Olur, bizi açıklamaya karar verdim zaten." Enseme bir öpücük kondurdu. Bulaşıkları yıkamayı bitirdiğim için musluğu kapattım ve ellerimi üzerimdeki önlüğe sildim. Yeterli olmamış, elim hâlâ ıslak kalmıştı.

"Aklımda bazı fanteziler var ama...aması yok ya, yapsak mı ki?" Minjoon kendi kendine konuşurken ben zar zor önlüğü çıkartmıştım. Islak ellerimi eşofmanıma silerken o koala olmayı sürdürmüştü.

"Şu an olmaz, başka zaman yaparız. Sende üzerini değiştir, bende Çağan abi ile konuşayım. Sonra kendi üstümü değiştiririm."

Kafasını sallayıp son kez ensemi öpüp geri çekildi. Mutfaktan çıktığında ellerimi soğuk tezgaha yasladım. Kafamı hafifçe eğip, düşünmeye başladım. Ne yapıp ne edip Çağan abi ile konuşmam lazımdı. Şu anda meşgul olma ihtimali vardı ama..

"Bana üstünü değiştir diyorsun, kendine orada dikiliyorsun." Kapının eşiğinde durup bana laf atan Minjoon'a bir bakış atıp, daha yeni yıkadığım tahta kaşığı kafasına attım. Tabii ki, o refleks ile başını eğmiş, sonra da kahkaha atarak üst kata çıkmıştı.

*

"Alo?"

"Alo?"

Çağan abinin yorgun ve kalın sesi ile gülümsedim. Uzun süredir duymamıştım sesini. "Abi, nasılsın?" Onu görmesem bile gülümsediğini hissetmiştim.

"Lan it, niye aramıyorsun beni? Konuşmuyorum ben seninle, kapat."

"Abi kurban olayım trip atma ya. Taşındığını duydum, zaten çok üzgünüm."

"Bizim Kandemo büyümüşte, ben taşınıyorum diye üzülüyormuş."

"Abi ciddiyim ben. Hani sen o evden asla ayrılmayacaktın?"

"Oğlum, bazı sözleri unutmak lazım işte. Gitmem lazım hem, bir ev ayarladım. Ara sıra gelicem mahalleye de."

"Gelsen ne olur, gelmesen ne olur abi? Gittikten sonra.."

"Kardeşim, gerçekten bilmiyorum."

"Buluşalım o zaman, ben, sen, Mehmet abi ve Minjoon."

"Minjoon? O da vardı değil mi? Valla ona söyle babası mıdır, amcası mıdır bilmiyorum ama çok güzel yemek yapıyor."

"Derim abi derim, sen gelecek misin onu söyle."

"Tamam, gelicem.

Vedalaşıp telefonu kapattım. Birşeyleri yerine koymam lazımdı. Birkaç ay içerisinde hayatım çok değişmişti. Birisi bana aylar önce gelipte; babamın hapise gireceğini, alt katımıza Koreli bir aile taşınacağını ve benim o ailenin oğlu ile sevgili olup beraber yaşayıp mutlu olacağımı söyleseydi, "ne diyorsun lan?" diye karşı çıkardım.

Ama yinede halimden memnunum.

Belki de gerçekten, gerçekten çok mutlu olacağım birisi ile yaşıyorum. Belki de mi? Yanlış söyledim, kesinlikle.

🌍

SELAM UZUN ZAMN OLDU

EVET BENİ ÖZLEDİNİZ BİLİYORRUM (ÖZGÜVENE BAK AMK)

geçiş bölümü piyuvvv

Normalde 33 finaldi:D öylesine bir bölüm yazmıştım sonra jihsooax  beni yerden yere vurdu bu yüzden atmadım

Neyse sonraki bölüm çan ve mehmo olsun mu😭

Neyse kendinize iyi bakın sağlıcakla kalın 💗🌹

(675 kelime)