Korelim | BxB ✔︎

Özel Bölüm - 2

Öncelikle iyi akşamlar kent dinleyenleri burası KANDEMO SEVENLER kulübü HER NEYSE BUGÜN KANDEMONUN DOGUM GUNU

canım yavrum ben büyüttüm seni ne ara bu kadar büyüdün sen 😭😭

Neyse neyse umarım beğenirsiniz 💗💗

Sevgilerle Dazel Sunar...

🌍

Kandemir

Kolumda hissettiğim hisle yavaşça gözlerimi açtım. Minjoon, bileklerimdeki yara izlerinin üzerine yıldızlar çiziyordu. Gülümseyerek onu seyretmeye başladım. Yaralarıma bakarken içi gidiyormuş gibiydi. Kaşlarını çatıyor, neden yara izi olduğunu sorguluyordu büyük ihtimalle.

"Günaydın," yeni uyandığım için çatallı çıkan sesim onu güldürmüştü. Bana bakarken kalemi komodinin üstüne bıraktı. Bir eliyle saçlarımı okşarken gülümseyerek dudaklarıma ufak bir öpücük bıraktı. Bir süre bana baktıktan sonra bileğime baktı. Nedenini sormak istiyor ama çekiniyor gibiydi.

"Yaklaşık 15 yaşımdayken kendime zarar vermeye başladım. Babama karşı gelemediğim ve ondan ölümüne nefret ettiğim için bir gece kendime zarar vermeye başladım. Sonbaharın son ayı olduğu için uzun kollu giyiyordum, bu sayede kimse farketmiyordu. Biliyor musun? Yaralarımı ilk fark eden kişi sensin." Beni dikkatlice dinledikten sonra yaralarıma bakmaya devam etti. Bende onunla beraber baktığımda yara izlerinin hepsinde bit tane yıldız olduğunu gördüm.

İki kolumda da yıldızlar vardı. Bir süre gözlerime inanamamıştım. Bu beni mutlu etmişti, yıldızları ikimiz de severdik. "Neden kendine zarar vermek zorundaydın ki? Gidip başka şeylere zarar verseydin." Gözleri dolmuştu. Bu konuda bu kadar hassas olduğunu bilmiyordum. Aslında, intihar etmeye çalıştığım günün gecesinde her yarım saate bir uyanıp yanında olup olmadığımı kontrol etmiş, ara sıra da kalp atışlarımı dinlemişti.

Dudaklarına yaklaştım ve onun öpücüğünün aksine daha sıkı bir öpücük bıraktım. Yanaklarını tutup bana bakmasını sağladım. "Minjoon, artık önemli değil bunlar. Baksana, seninle çok mutluyum. Seninle - neredeyse - tanıştığım günden bu yana kendime zarar vermeyi bıraktım. Çünkü sen bana çok iyi geldin, bana çok değer verdin ve beni değerli hissettirdin."

Minjoon, avuç içlerime sırayla öpücükler bırakmaya başladı. Öpücükleri çok yumuşaktı. Zarar görmemi istemiyor gibiydi. O an aklıma Minjoon'un anlattığı şeyler gelmişti. Her şey birkaç saniyeliğine durmuş gibi hissetmiştim. İntihara kalkıştığım gün abartı tepki vermesinin sebebi o küçükken babasının intihara kalkıştığını görmesiyle ilgiliydi. Üzerinde çok ağır travma kalmıştı.

Bugünde böyle tepki vermesinin sebebi eskiden yaşadıklarıydı. Gülümseyip bileğimdeki yıldızlara baktım. Yaralarımın üzerinde duran yıldızlar çok güzel görünüyordu. Hepsini çizmek için çok uğraşmıştı belli ki. Çünkü hepsi ayrı ayrı mükemmeldi.

Ne kadar süre daha öylece birbirimize bakarak durduk bilmiyorum ama acıktığımı hissetmiştim. Minjoon'a söylediğim anda hemen beni öpmüş ve bana çok özel şeyler hazırlayacağını söylemişti. Neden özel hazırladığını bilmiyordum, sadece kafamı salladım ve gidişini izledim.

Komodinin üzerinde bulunan telefonumu elime aldım. Bir süre boş boş baktıktan sonra aklıma bir şey gelmişti. Bir süre telefonda araştırma yaptıktan sonra Minjoon'un üst kata geldiğini belli eden ayak seslerini duymuştum. Minjoon gülümseyerek bana baktı. Bugün nedense çok mutluydu.

"Sevgilim, kahvaltı hazır." Kafamı salladım ve ayağa kalktım. Yanına gidip ayak ucumda biraz yükseldim, ardından boynuna bir öpücük bıraktım.