Bölüm 23

841 28 8
                                    

"Sen bana soğuk davrandığında ne kadar üşüdüğümü bir bilsen kalbimi ceketinle örterdin"
  
                                      Cemal Süreyya

"Ben aç değilim ama"

"Yemek yemediğini bilmiyorum sanma"

"Off"

Yemek yemediğimizde azarlayan anne suratına bürününce ofumu kestim.

Yemekte et vardı özel sosuyla.Tabi onun haricinde somon,mantarlı risotto,lazanya,pesto soslu makarna,tavuklu salata daha büssürü şey.Fakat benim ilgimi et çekmişti.

Yemek bitince daha doğrusu ben bitirince ayağa kalkıp,camın önüne geçtim.Kar çok güzeldi.Hayran bakışlarımı yakalayan Pars bir öneride bulundu.

"Dışarı çıkmak ister misin ?"

"Evet ama montum yok ki"

"Ben bunu tahmin etmiş getirtmiştim"

Çocuk gibi heyacanlanmıştım.

"Tamam çıkalım o zaman "

Masada oturan Pars'ın elini tutarak çıkışa sürükledim.

"Hadi Pars"

Beni durdurdu.

"Güzelim kar kaçmıyor"

"Hemen çıkmak istiyorum"

Hızlıca montumu giydim,beremi taktım.Tam çıkacaktık ki yine durduruldum.

"Atkını da tak"

"İyice ilkokul çocuklarına döneyim yanında"

Gülümsemesi silindi.Kolumdan tutarak nazikçe koltuğa oturtturdu.

"Öyle mi düşünüyorsun gerçekten ?"

"Bazen,gerçekten...yanında kardeşin gibi duruyorum "

Başımı eğdim.Öyle durmamız çok kötüydü.Kendimi onun sevgilisi konumuna getiremiyordum.

"İnsanların ne düşündüğü umrumda değil.İster kardeşim gibi dur ister kuzenim gibi.Benim sevgilim olduğunu sen biliyorsun o bana yeter.Anlaşıldı mı ?"

Çok ciddiydi bu konuda.Haklıydı da.Ne düşündükleri umrumda olmamalıydı.Fakat ister istemez düşünüyordum bunu.Yine de onu kırmamak adına

"Anlaşıldı "

dedim.Alnıma bir öpücük kondurdu.

"O zaman dışarı çıkabiliriz"

Dışarı çıktık.Pars beni evin yanında izliyordu.Bende ondan uzaklaşmış,yağan kar tanelerini yere düşmeden dokunmaya çalışıyordum.Artık sıkılınca ona baktım.Telefonuyla konuşup,bana bakıyordu.

Hınzırca gülümseme yerleşti yüzüme.Elime karı alıp,kar topu haline getirdim.Yapacağımı anlamış,gözlerinden hayır diyordu.Onu dinlemeden yüzünün ortasına attım.Yüz ifadesi değişmeden

"Sonra arayacağım seni Murat"

Telefonu kapattığında korkum sindiği yerden dışarı çıkmıştı.Gerileyerek

"Şey şakaydı,abartmamak gerek"

Eline oda karı doldururken üzerime geliyordu.

"Doğru şakaydı tabi"

İlk Başta Siyah Ve BeyazHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin