Bölüm 39

261 11 0
                                    

"Sana gökyüzünü ısmarladım,gülüşlerinde güneş batsın diye.Geceleri soğuk olur,gözlerini düşledim,içimi ısıtsın diye"
                                         - Nazım Hikmet

15 gün sonra

Tam 15 gün.Hiçbir hareket sergilemedi,gözlerini açmadı.Ne oluyordu böyle ? Bizim hikayemiz mutlu sonla bitmeyecek miydi ? Günden güne umudum tükeniyordu.Ayakta durmak zorlaşıyordu.

Pars için ayakta durmaya,birşey göstermemeye çalışıyordum.Ben yıkılırsam,diğerleri ne yapacaktı ? Benim sözlerimle,desteklerimle umutluydu onlar.

Ama ben içten içe kötü sona kendimi hazırlamaya çalışıyordum.Her akşam hastanede ki odada,başımı yastığa koymadan önce tek başıma ağladığımı benden başka kimse bilmiyordu.Ancak bir ölüme kendimi nasıl hazırlayabilirim, bilmiyorum.

"Kızım hadi gel,biraz otur"

Mehtap yengenin yanındaki sandalyeye oturdum,camdan uzaklaşarak.

"Uykusuz görünüyorsun.İstersen bugün Yaman refakatçi kalsın.Ne dersin ?"

"Hayır, hayır ben iyiyim.Ben kalacağım "

İzin vermeme sebebim,uyanırsa hemen benim haberim olması isteğiydi ve tabiki tam tersi başka bir haber gelirse ilk önce benim haber alma isteğimdi.

"Kaç gündür perişansın.Eve git,rahat bir uyku çek"

"Lütfen ısrar etmeyin,ben iyiyim gerçekten"

Karşımdaki Meltem teyze karıştı bu sefer.

"Yalan söyleme.İyi olmadığın bin metre öteden görülüyor.Çok zayıfladın,betin bezin attı.Bembeyaz ruh gibi geziyorsun ortalıkta"

Meltem teyze de hastahaneye gelmişti.Beni yalnız bırakmıyor diğer yandan da Mehtap yengeye de yardımcı oluyordu.

"İkiniz de beni rahat bıraksanız iyi olacağım "

Ağızlarını açtıklarında telefonum çaldı.Arayan kişi muhteşem bir ödül kazanmalıydı.Karan abi yazısını gördüm.Her gün ki gibi arıyordu.Halimi hatrımı soruyor,iyi olduğumdan emin oluyordu.Haftada bir kez de görmeye geliyordu.

"Efendim Karan abi ?"

"Nasılsın Çisem ?"

"İyiyim,sen nasılsın ?"

Cevabı duyamadan Mehtap yenge telefonu elimden çekerek, aldı.

"İyi felan değil Karan oğlum.Zayıfladı,yorgun,hasta gibi.Eve gidip,dinlenmesini söylüyoruz kabul etmiyor.Sen birşey de şuna"

Ardından zafer gülümsemesiyle telefonu bana uzattı.Tabi biliyordu Karan abiye karşı gelemeyeceğimi onun içindi bu oyunu.Karan abiye saygısızlık yapmak istemediğimden sözünü dinliyordum.

"Çisem biraz dinlen ve sonra tekrar git.Şimdi eve geç,yemeğini ye.Bak rapor ettiririm,araştırırım biliyorsun "

"Biliyorum abi,biliyorum.Şimdi eve geçiyorum "

"Güzel, görüşürüz "

"Görüşürüz "

diyerek kapattım.Onlara döndüğümde çoktan çantalarını felan toplamışlardı.

"Kızlar bize gelin de akşam yemeğini beraber yiyelim"

Meltem teyzenin kabul etmesiyle bana laf düşmedi.Hastahaneden çıkmadan önce de Yamana tembih etmiştim.İlk bana haber vermesi ile ilgili.

İlk Başta Siyah Ve BeyazHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin