Bölüm 41

231 11 0
                                    

"Yaşamaz aşkı günübirlik,arar sevgide derinlik...Arar sevgide derinlik,edecek sana yarenlik..."

                                        ~ Cemal Süreya

Odadan çıktığımız da hesap sormaya giriştim.

"Ne oldu Pars ?"

"Karan,o vurulmuş"

"Ne ?!"

Anı çıkışımla herkes bana döndü.Birşey olmadığını gördüklerinde tekrar önlerine döndüler.

"Nasıl ?"

"Ben gittiğim de vurulmuştu zaten.Ben gelmeseydim o mal orda can verecekti"

Şuan oldukça sınırlıydı ve haklıydı da.

"Sakinleş,o iyi.Bunun hesabını sonraya bırakalım"

Bende hesap soracaktım,Eleni böyle endişelendirmeye hakkı yoktu.Özellikle düğün gününde.

Masaya geçip,oturduğumuz da sakin bir müzik çalıyordu arka fonda.

"Elen ile Karan abi anlaşmalı evlilik yapmış"

Bana döndü.Ağzını açtığında durdurdum.

"Tek kelime etme.Bunu bana neden söylemediğini anlamıyorum.Bana güvenmiyor musun ? Bilmiyorum.Pars ben yoruldum ya gerçekten.Herşey iyiydi.Yanlış birşey yaptığımı hatırlamıyorum.Yaptıysam da söyle de bileyim,ona göre davranayım"

Hislerimi döktüğümde,donmuştu. 1 aydır boş konular konuşup,durduk.Şimdi önemli konuya gelmemiz lazımdı.

"Sana böyle hissettirdiğim için üzgünüm Çisem.Sana her koşulda güveniyorum.Kendimden çok sana güveniyorum hatta.Sadece kimsenin haberi olmaması lazımdı"

Başımı dik tutarak,gözlerinin içine baktım.

"Anlıyorum "

Omuz silktim,bunu derken.Derin bir nefes vererek oda takmadığını gösterdi.Başka tarafa baktı.İkimizde sessiz şekilde oturuyorduk.O sırada yan sandalyeye biri oturdu.

Kendisi küçük bir beyefendiydi ve oldukça yakışıklıydı.Ona döndüm gülümsememle.Suratımın asıklığını almıştı.Oda çapkın bir gülümsemeyle bana bakıyordu.

"Senin adın ne ?"

diye sordu,simsiyah gözleri merakla parlarken.

"Benim adım Çisem,senin adın ne ?"

"Benim adım Asaf"

El tokalaşmak adına elini uzattı.Yicektim şimdi bu çocuğu.Minik elini sıktım.Ardından bana  hayran bakışlarını gönderdi.

"Sen çok güzelsin.Özellikle saçların çok muhteşem gözüküyor.Ben seninle evlenebilir miyim ? Ablam Karan abiyle evleniyorsa bende seninle evlenebilirim,değil mi ?"

Gülmeye başladım.Bu çocuk bunları nerden biliyordu ? Araya Pars girdi bu sefer.Çatık kaslarını Asafa yöneltti.

"Kusura bakma ufaklık,o benimle evlenecek"

Asafın suratı aniden asıldı.

"Hem o senin ablan yaşında.Ona abla demelisin "

diyerek iyice üzdü.Parsa ne yapıyorsun bakışımı gönderdim.Oda ne yapıyormuşum dercesine baktı.Küçücük çocuğu kıskanıyordu.

İlk Başta Siyah Ve BeyazHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin