Bölüm 38

244 12 0
                                    

"Gel yanıma hiç ayrılma"

"Yazalım hikâyeyi baştan sona"

"İnan bana,kal yanımda"

"Gidelim buralardan uzaklara"

"Ararım,bulurum, sensiz ben bir hoşum"

"Yanarım,yakarım,sensiz her yol uçurum "

                                       Her yol uçurum
                                             -Mentra-

Yan tarafta Mehtap yenge ve Kayranın ağlayışını duyuyordum.Onları sakinleştiren Adnan amca ve denizdi.Beni sakinleştirecek kişi ise orda hayat memat meselesi veriyordu.

"Pars nasıl ?"

Tanımadığım sesle,o tarafa döndüm.Bronz tenli,siyah saçlı,uzun boylu birini gördüm.Daha önce böyle birini gördüğümü sanmıyordum.Halbuki burda bulunduğuna göre Pars ile yakın olmalıydı.

Birşey dediler ona fakat ben duymadım ne dediklerini.Bakışları bana döndü,sakin adımlarla yanıma geldi.

"Tanışmamızın zamanı geldi sanırım"

Şuan biriyle tanışacağımı ona düşündüren neydi acaba ? Kafamı başka yöne çevirdim.

"Ben Karan Akman.Sende Çisem olmalısın.Pars senden bahsetmişti"

Tekrar ona çevirdim başımı.Kaşlarım çatıkken

"Parsı nerden tanıyorsun ?"

diye sordum.O sert duruşundan ödün vermeden.

"Sana bunu anlatacağım.Ama ilk önce yerden kalk.Pars,seni böyle görmek istemezdi"

İstemezdi,doğruydu.Yerden kalkarken,başım döndü.Yere düşecekken kolumdan tuttu.

"İyi misin ?"

"İyiyim,bir şeyim yok"

İyi olduğum konusunda yalan söylüyordum.Aç ve susuzdum,bitkindim.Kolumu bıraktı.Gittiği yeri takip ettim.

"Nereye gidiyoruz ?"

diye sordum,isteksizce.Şuan burda kalmalıydım.Cevap vermedi.Kafateryaya indik,bir masaya oturtturdu beni.

"Burda bekle"

İki dakika sonra tost ve meyve suyu getirdi elinde ve önüme bıraktı.Karşıma oturdu,gözleriyle yememi işaret etti.

"Yemeyeceğim.Ben buraya konuşmak adına geldim.Ne diyeceksen de.Parsın yanına gitmeliyim"

Dirseklerini masaya dayadı.

"Tamam,nasıl istersen Çisem.Seni zorlamayacağım"

Parsla tanışmalarını,arkadaşlıklarını anlattı.Parsın,Karan abiye bu kadar güvenmesi,beni şaşırtmıştı.Pars,insanlara zor güvenirdi.Ailesi hariç tek güvendiği kişi ben sanarken,Karan abiyi görmek tuhaftı.

"Uzun lafın kısası kardeşim,seni bana emanet etti.Emanetine sahip çıkmalıyım.Şuan iyi olmadığını görebiliyorum.Az da olsa ye şunları"

Şunu derken bile neden bu kadar ciddi ? Karakteri böyle diyerek üstüme alınmadım.

Elime tostu alarak,iki üç ısırık aldım.Meyve suyundan da yarısını bitirdim.Ardından sandalyeden kalktım.

İlk Başta Siyah Ve BeyazHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin