"Bu adamın yanından korkmam ve kaçman gerekirken sen bu adamın inine girmeye başlıyorsun.Ve inan bana güzelim bu şarjörü dolu olan bir silahın önüne atlamak kadar aptalca"
...
"Her geçen gün senden nefret etmem için bana sebep veriyorsun.Ve inan ban...
Ellerimi zorladım,iplerin sıkılığını ölçmek adına.Çok sıkı ve kalındı.Hayatta çözemezdim.Aklımda ki kaçış planından biri gitmişti.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Siktir git Sancar"
dedim,gülümseyerek.Aldığım cevap ise saçlarımın dibinden çekilmesi oldu.
"Sana göstereceğim,siktir demeyi"
Saçlarımdan o denli fazla çekiyordu ki dayanamayarak,çığlık attım.Kendimi tutamamıştım.
"Bırak !"
Bıraktı da.Saç diplerim adeta yanıyordu.
"Bu bir hiç.Çok daha güzel şeyler yapacağız seninle"
Korkuyordum.Deme şekli sapık bir adamdan farksızdı.
"Korkaksın sen"
Yüzümü hizaladı.
"Ne ?"
"Parsı, Yaman'ı ya da Denizi kaçıramayacak kadar korkaksın.Beni kaçıracak derece de ise acizsin.Ama bilmediğin bir şey var.Ben,acımayı sevmem.Çocuğunun ya da eşinin olması.her gün silahıma yerleştirdim şarjör kadar önemsiz olacak ve ben seni öldüreceğim.Sonra da senin leşini köpeklere yem edeceğim ! Şüphen olmasın ki bunu yaparken,bir saniye bile gözümü kırpmayacağım !"
Gözlerinde ki ifadeden şaşırdığını görebiliyordum.Benden,bu atağı beklemiyordu.Hırslı sesim,onu afallatmıştı.İki adım geri çekildi.
"Seni sevdim,cesaretlisin"
Beni sevmesini isteyecek değildim.Böyle aşağılık bir herifin beni sevip,sevmemesi neden umrumda olsun ki
"Birazdan geleceğim"
diyerek,çıktı.Bende etrafı incelemeye devam ederek,çıkış yolu aramaya çalıştım.
