YUÁNFÈN|BXB

48-"Hayatıma Bakıyorum Zaten"

Önceki bölümün bildirimi gitmemiş sanırım çoğu kişiye. Okumayanlar ona baksın ilk önce <3

Etkileşim de aşırı düştü sanki. Daha önce full yorum yapanlar hiç yapmaz olmuş, üzüldüm birazcık 🤏🏻

~~~~

Ozan'dan

"Aşkım nasıl olmuş, yakışmış mı?"

Yine Yasin'in evindeydim her zamanki gibi. Üzerimdeki takım elbiseyle kendime aynadan bakarken arada ona da bakıyordum. Beğenip beğenmediğini çok merak ediyordum.

"Ozan bu sana olmamış gibi. Saçların falan ne bileyim. Bir de sakal bırakmaya başladın hafiften. Olmadı bu tarz sana."

Ciddi miydi, değil miydi hiç anlamıyordum şu an. Bedenimi ona döndürdüğümde beni baştan aşağı süzmeye başladı. Dudaklarını da ısırıyordu.

"Ciddi misin sen? Kötü mü olmuş." 

Yüzüme baktıktan sonra derin bir iç çekip ayağa kalktı. Yavaşça yanıma yaklaşmaya başladığında hafifçe kafamı kaldırmaya başladım.

"Çok güzel olmuşsun. Çok fazla kıskanacağım ve aklımın sende kalacağı kadar."

"Korkuttun beni şapşal."

Kollarımı beline sardığımda, saçımı öptü kokumu içine çekerek. Tartışmamız üzerinden 2 gün geçmişti ve ben hâlâ onu o kadar üzdüğüm için kendime kızgındım. Dinlememiştim bile onu. Ama hâlâ fotoğrafını sakladığını öğrenince çok üzülmüştüm.

"Kırışmasın kıyafetin." Diyerek benden ayrıldığında üzerimi düzeltti. Elini boynuma doğru ilerlettiğinde hafif okşadı. Yakamdan içeri sokarak kolyemi çıkardı. Ne yapacağına merakla bakıyordum.

"Bu kolye görünür olsun ki, sevgilin olduğunu bilsinler. Erkeğim diye söylemeyebilirsin arkadaşlarına."

"Kıskanınca çok tatlı oluyorsun." Dediğimde burun kıvırdı. Öyleydi ama. Çok tatlı oluyordu. Kaşları hafif çatılıyor, dudakları geriliyordu.

"Öyle mi oluyorum? Sen çok korkunç oluyorsun ama." O günden bahsediyordu. Deli olmuştum resmen. Gözüm bir şeyi görmemişti. İlk defa birini bu derece kıskanıyordum.

"Sevgilim çok özür dilerim. Ben de bu kadar kıskanç bir insan olduğumu bilmiyordum. Konu sen olunca delirdim işte."

"Önemli değil çiçeğim. Sadece beni dinlemeden ayrılmaya kalkma benden. Gerçekten ayrılmak istersen yapacak bir şeyim olmaz ama yanlış anladığın bir durumda buna izin vermem. Sensiz yapamam."

"Ben de sensiz yapamam. Ayrılmak istemedim zaten. Yalnız kalmam daha iyi olur diye düşündüm o an."

Yüzüme doğru eğilip bir öpücük bıraktı dudaklarıma. Geri çekilecekken ona izin vermedim. Ensesine elimi atıp, uzun bir öpücük de ben bıraktım dudaklarına.

Benden ayrıldığında masasına doğru ilerledi. Çekmecede bir şeyler karıştırıp çıkardığında tekrar bana döndü. Elinde küçük bir bileklikle bana yaklaştı.

"Aşkım bu ne için?"

"Mezuniyetin için bebeğim," ince ve gümüş rengiydi. Üzerinde ise italik harflerle 'yuânfén' yazıyordu. Hızla ona döndü bakışlarım. Bu hediye mükemmeldi.

"Aşkım çok güzel."

"Senden daha güzel değil."

Her zamanki iltifatını ettiğinde ilk kez duymuş gibi kalbim tekledi. Onun her şeyi çok fazla güzel ve özeldi. 18 yıllık hayatımda bana 4 yıldır nefes almamı sağlayan tek şeydi. Benim ilk aşkım, sonum olsun diye bizi lanetleyen tanrıya edeceğim tek duamdı.