YUÁNFÈN|BXB

Özel Bölüm 3

Bizi özlediniz mi 🥹🙌🏼

yediverenim için 💞

~~~~

"Baba! Abime bir şey söyle!"

"Bebek misin sen? Hâlâ babama mı şikayet ediyorsun beni?"

"Kes sesini pislik."

Bağrışma sesleri yükselirken mutfaktan çıktım ve salona doğru ilerledim. Islak ellerimi üzerimdeki önlüğe silerken hâlâ yaşaran gözlerimi kırpıştırıyordum. Soğan fena yakmıştı gözlerimi.

"Ne oluyor burda? Yaren, abinden özür dile hemen. Oğuz sen de kardeşine bir daha bağırma."

"Ya baba o da beni sinir ediyor. Göz kalemimi çalmış."

Sinirle bir nefes üfledim. Neredeyse her gün böyleydik. Birbiriyle kavga eden çocuklarımı sakinleştirmek çok ama çok zordu.

"Ya bitti benimki. İki dakikalığına aldım sadece. Abartıyor baba."

Oğuz göz kalemini her gün çekiyordu. Evde olsa bile çekerdi gözlerine. Bu yüzden de çok çabuk bitiyordu. E kardeşi de pek yapmadığı için onunkileri alıyordu ve evdeki en büyük sorunlardan biriydi.

"Bebeğim kullansın abin işte. Sen kullanmıyorsun ki."

"Baba o erkek, ne işi var benim eşyalarımla." Dediğinde inanamaz gözlerle ona baktım. Ben onlara cinsiyetin bir önemi olmadığını anlatırken bu cümleyi duymak şok etmişti beni.

"Bir daha böyle konuştuğunu duymyacağım Yaren. Eşyaların ve kıyafetlerin cinsiyeti yoktur, demedim mi kaç kez? Öğretemiyorum sanırım ben size bir şey."

"Baba öyle demek istemedim. Benim eşyalarımı karıştırması hoş değil. Özel eşyalarım var sonuçta. Yoksa makyaj yapması beni ilgilendirmez."

"Makyaj yapmıyorum ben. Sadece sürme kullanıyorum." Gerginlikle konuştuğunda ona döndüm. Neden gerildi anlamadım ama sorun değildi.

"Makyaj yapman sorun değil oğlum." Dedim sakince. Bunu onunla daha sonra konuşacaktım. Kardeşinin önünde olmazdı.

"Baba bir şey desene-"

"Baba ağlıyor musun?" Gözlerimden hâlâ akan yaşları silerken Yaren üzüntüyle sordu. Hayır diyecektim ki aklıma gelen şey ile vazgeçtim.

"Ağlıyorum evet. Üzüyorsunuz beni."

"Baba özür dilerim. Bir daha bağırmayacağım." Oğuz yanıma geldiğinde kollarını bana sardı. Boyu benden uzun olduğu için eğilmek zorunda kalmıştı.

Bana hiç dayanamıyordu Oğuz. Azıcık üzülsem gelir severdi beni. Bazen ben onun çocuğu gibi hissediyordum kendimi.

"Baba ben de özür dilerim." Yaren de gelip sarıldığında saçlarını öptüm.  Yaren ise Yasin'e çok bağlıydı. Babasının kızıydı resmen.

Az önceki kavga sesleri yerini sessizliğe bıraktı.

"Ne yapıyorsunuz siz?" Merdivenlerden inen Yasin ile benden ayrıldılar ve kenara geçtiler. "Küçük bir tartışma oldu ama hallettik sevgilim."

Yasin yanıma gelip göz altlarımı sildi. Biraz soğan biraz da bebeklerim yüzünden yaş ile dolmuştu. Eğilip gözlerime uzunca öpücük verdi. Gülümsedim fakat geri çekilmek zorunda kaldım. Çocukların önünde böyle olmaya çekiniyordum.

"Hâlâ şu surat ifaden aynı. Öleceğim sana." Eğilip dudaklarımı öpeceği sırada yanımızda duran çocuklarımızı işaret ettim. Başını yana çevirip onlara baktı.