W tym fanfiku mogą pojawiać się przekleństwa.
16-letni chłopak mieszkał z matką i bratem w małym miasteczku Hawkins. Chłopak był jednak inny niż wszyscy, on przeżył traume związaną z Drugą Stroną. Chłopak zostaje wystawiony przez swojego najlepszego...
POV.Mike Byliśmy już na miejscu. -dzięki Nance- podziękowałem siostrze, a ta w odpowiedzi tylko kiwneła głową. Staliśmy przed kawiarnią, bardzo przytulna. Popatrzyłem na Will'a. -idziemy?-zapytałem -tak, chodźmy- uśmiechnął się Złapałem jego dłoń I weszliśmy do środka.
Na ścianach była cegła, wyglądało to bardzo ładnie. Przy okrągłych stolikach stały czerwone fotele. A przy stolikach, które były przy ścianach stary kanapy, też czerwone. Było dużo roślinek i kominek, który się palił.
Podeszliśmy do jednego ze stolików i usiedliśmy. -co chcesz do picia?- spojrzałem na niego. -emm może... cappuccino- odrzekł. -a chcesz jakieś ciasto? -nie dzięki -okej
Po chwili podszedł do nas chłopak, który wyglądał jakby był w naszym wieku. Miał roztrzepane blond włosy, zielono - szmaragdowe oczy i był dość wysoki. Kojarzyłem go lecz nie wiem skąd. -dzień dobry, co podać?- zapytał. -dwa cappuccino i kawałek ciasta dyniowego- odrzekłem. -dobrze, to wszystko? -tak, dziękuję.
Nadal trzymałem rękę szatyna. -czy tobie też on się kojarzył?- zapytał. -tak, ale nie wiem skąd.
Chwilę później nasze kawy i moje ciasto przyniosła fiołkowooka brunetka. Tylko że to nie miała czarnych włosów tylko takie bardziej granatowe. Nie była dość wysoka, wręcz przeciwnie była niska. Włosy miała upięte w kitkę. -proszę bardzo, wasze zamówienie- powiedziała miłym tonem głosu i położyła nasze zamówienie przed nas. -dziękujemy- odpowiedzieliśmy równo.
-przrpraszam, mogę zapytać jak sie nazywasz i jak nazywa się ten blondyn?- odezwał się Will. Poczułem "lekką" zazdrość, pft lekko to mało powiedziane. -Ja nazywam się Marinette, a ten blondyn to mój chłopak Adrien. Nie dawno się przeprowadziliśmy z Paryża- uśmiechnęła się czule i dodała- a wy to chyba William i Micheal tak? -tak- odrzekłem -No to fajnie! Z tego co wiem będziemy razem w klasie- oznajmiła.
[TIME SKIP] Wypiliśmy już nasze kawy I zjadłem ciasto, które Will oczywiście musiał podjadać. Mowił, że nic nie chce, a jednak jadł. Heh. Granatowłosa dała nam swój i blondyna numer, a my im. Są bardzo sympatyczni. Okazało się, że Agreste i ja mamy dużo wspólnego i podobny humor. A za to szatyn i Dupain-Cheng mieli tematy do gadania. Ona też lubi rysować. Nie dziwię się, że oboje go kojarzyliśmy, to model-Adrien Agreste.
Razem z szatynem szliśmy przez miasto trzymając się za ręce. Było cudnie! Wszędzie Było biało, pojedyncze płatki śniegu spadały z nieba. Ustaliśmy pod drzewem, które też było pokryte śniegiem. Złapałem zielonookiego za obie ręce i popatrzyłem w jego oczy. Niższy był zaklopotany i zdziwiony lecz się czule uśmiechnął. Przerewał uścisk dłoni i położył ręce na moim policzku, a ja się w nie wtuliłem i zamknąłem oczy. -coś się stało?- zapytał z troską. -wiesz,... jak zapytałeś o Adriena to byłem zazdrosny, bardzo zazdrosny- odezwałem się i otworzyłem oczy. Ujrzałem rozbawiona twarz szatyna. -oj ty zazdrośniku- zaśmiał się. Przyciągnął lekko moją twarz i złożył szybki lecz czuły pocałunek na moich ustach. -może i zazdrośnik, ale twój- odpowiedziałem również sie śmiejąc i ponownie złączyłem nasze usta, tym razem na dłużej.
______________________________________________________________________ 512 słów
Jakby ktoś nie wiedział to Marinette Dupain-Cheng i Adrien Agreste są z Miraculous:)
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
To oni / \ |
W następnym rozdziale będzie więcej ( chyba, nic nie obiecuje )
